Alleen Beer mocht mee

door Vivian den Hollander

Trudi woont met haar ouders, broer en zussen in Nederlands-Indië. Ze heeft er een heerlijk leven, in hun huis met een grote tuin aan zee. Maar daar komt abrupt een einde aan wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt en de Japanners Indië aanvallen.

Vanaf dat moment verandert alles. Het gezin verhuist naar de stad, omdat het te gevaarlijk is om zo dicht bij de kust te wonen. Ineens zijn er overal Japanse soldaten op straat en ook de Indonesiërs beginnen vijandig te doen. Op een dag wordt Trudi’s vader gearresteerd en niet veel later wordt de rest van het gezin gedwongen om naar een jappenkamp te vertrekken. Zal Trudi haar vader ooit nog terugzien?

Cover 2019

In 2019 is er een nieuwe uitgave van het boek verschenen, met een prachtige sfeervolle cover.

Recensie

Een geweldig en aangrijpend boek over de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Het is heel erg interessant om te lezen hoe de oorlog voor de Nederlanders daar is verlopen en hoe het leven in een jappenkamp was. Daar is toch weinig informatie voor kinderen over te vinden. Het verhaal wordt vanuit Trudi verteld (al is het verhaal niet in de ik-vorm) en daardoor is het heel makkelijk om je in het leven van het jonge meisje te verplaatsen – dat zal kinderen zeker aanspreken. Het verhaal maakt een onuitwisbare indruk, maar is nergens te heftig voor kinderen op de basisschool. Overigens is het gebaseerd op de belevenissen van een “echte” Trudi: de oppas van de kinderen van de schrijfster. Een boek om in één adem uit te lezen.

Het boek is opgebouwd in jaartallen: vanuit 1939 ga je naar 1945. De eerste jaren vormen het sfeerbeeld van het leven in Nederlands-Indië. Het echte verhaal speelt zich vooral in de jaren 1942-1945 af. Achterin het boek vind je een woordenlijst met Indonesische woorden en een nawoord waarin beschreven wordt hoe dit verhaal tot stand is gekomen.

Lestips

Fragment over de dreiging in Nederlands-Indië in de eerste periode van de oorlog:

 Trudi merkte dat (…) hoofd waren verdwenen. (blz. 61 t/m 65)

Fragment over het leven in het jappenkamp – de vrouwen en kinderen moesten vaak eindeloos staan tijdens het ochtendappèl:

 “Opschieten allemaal. (…) al moeten doen. (blz. 100 t/m 102)

Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, 2012 (herziene uitgave in 2019)