De Fluistervlammen: Het geheim van de Doolhofstad

door Jordan Lees

Benjamiah gelooft niet in magie. Maar dan krijgt hij per post een mysterieuze pop opgestuurd. De pop komt tot leven en leidt hem naar een andere betoverende wereld. Een wereld die bestaat uit een doolhof van straten, waar kleur net zo waardevol is als goud en waar getoverd wordt met behulp van poppen…

In deze magische stad Slingerwald ontmoet Benjamiah de brutale Elizabella. Zij is vastbesloten de verdwijning van haar broer op te lossen. Benjamiah en Elizabella moeten het tijdens hun zoektocht opnemen tegen kleurenstropers, een bloeddorstige Minotaurus en een duistere magiër die over Slingerwald regeert. Zullen ze Elizabella’s broer terugvinden en … komt Benjamiah ooit weer thuis?

Vertaald door Maria Postema.

Recensie

Als je ervan houdt om met een boek in een andere wereld te verdwijnen, dan is dit je boek. Het is namelijk precies wat de 11-jarige Benjamiah overkomt, en dat terwijl hij totaal niet van fantasie of magie houdt. Hij gelooft er simpelweg niet in en je maakt hem blijer met een ‘spannend boek over bruggenbouw’.

Daar had je tenminste iets aan, vond Benjamiah: queesten om ringen in verre bergen te laten smelten of draken te verslaan waren in zijn ogen tijdverspilling. Benjamiah kon vertellen wat de atoommassa van fosfor was, of een heleboel manen van Jupiter opsommen, maar hij had geen belangstelling voor snoskommers of het lot van de gebroeders Leeuwenhart. (blz. 32)

©2024, Van Goor, illustratie van Vivienne To uit Fluistervlammen 1

Maar een queeste is precíes wat Benjamiah te wachten staat. Nadat hij een mysterieuze pop ontvangt, belandt hij in de magische stad Slingerwald. Een doolhofdstad waarin iedereen de weg kwijtraakt, die te ver van huis gaat. Benjamiah komt er binnen via een deur die meteen verdwijnt en hij heeft dan ook geen idee hoe hij ooit nog thuis kan komen. Hij wordt opgevangen door Hans, wiens dochter Elizabella hem nou niet bepaald met open armen ontvangt.

Elizabella legde Hans met een vernietigende blik het zwijgen op. Die ogen konden blaren veroorzaken. Benjamiah en Hans vóélden ze gewoon schroeien. De blik daagde hen ook uit om tegen haar in te gaan. Toen ze niks zeiden, draaide Elizabella zich om en stampte weg. Er werd een deur dichtgeslagen en er dwarrelde stof van de balken aan het plafond. ‘Ze is natuurlijk erg overstuur over Edwid,’ zei Hans. (blz. 104)

Over Edwid heb je al kunnen lezen in het griezelige eerste hoofdstuk. Iets duisters zat achter hem aan en nu is hij verdwenen… Elizabella besluit haar broer te gaan zoeken en Benjamiah gaat met haar mee. Het verhaal is sowieso al heel creatief geschreven, met veel verrassende woordkeuzes (Je wordt geconfronteerd door stalagmieten van romans, blz. 25) en mooie vergelijkingen (Zijn oma was een matroesjka van vestjes, blz. 34), maar vooral de fantasiewereld die in dit boek gecreëerd is, is magnifiek. Ook al is het idee van het betreden van een magische wereld via een deur niet bijzonder origineel, Slingerwald spreekt enorm tot de verbeelding en is tot in detail uitgewerkt. Voor elk hoofdstuk lees je een klein stukje uit ‘een korte geschiedenis van Slingerwald’, waardoor je deze wereld steeds beter gaat begrijpen. Fascinerend, zeer fantasievol en uniek.

©2024, Van Goor, illustratie van Vivienne To uit Fluistervlammen 1

Elizabella en Benjamiah moeten in het Fluisterwoud zien te komen. Dat wordt een fantastische, gevaarlijke en zeer spannende tocht door een wonderlijke wereld. Het boek bevat veel verwijzingen naar de kracht van verhalen en het nut van kennis en lezen, zonder belerend te zijn. Ook de thema’s liefde, afscheid en angst voor verandering zitten vanaf het begin prachtig in het boek verwerkt. Of het nu gaat om de dreigende scheiding van Benjamiah’s ouders of de verdwijning van Edwid; gaandeweg ontstaat er een gevoel van berusting. Bij het slot ligt de moraal er wel wat dik bovenop, maar dat zorgt ook wel weer voor een mooie, bevredigende afsluiting. Het verhaal heeft een gesloten einde, maar er is zeker een los eindje voor een spannend vervolg! Gelukkig maar, want dit is zo’n verhaal waarvan je eigenlijk niet wilt dat het stopt.

Lestips

Met zo’n mooie, magische cover promoot dit boek zichzelf al grotendeels! Maar het helpt ook zeker om nog iets meer over het boek te vertellen. Eigenlijk is het al voldoende om de achterkant voor te lezen, maar het is ook leuk om nog iets meer over Benjamiah te vertellen. Je kunt hem namelijk uitstekend vergelijken met leestypetje Julia, die net als hij verhalen over magie totaal niet boeiend vindt. Daarom is het extra leuk dat hij in een verhaal zit dat zó vol magie zit. Wie weet trekt het kinderen die zich herkennen in Benjamiah over de streep om dit boek ook eens te proberen.

Lees eerst de eerste alinea van de achterkant voor. Vertel daarna dat Benjamiah in de magische stad Slingerwald terecht is gekomen, de doolhofstad (wijs even op de titel!). En die stad wordt niet voor niets zo genoemd… Luister maar.

‘Waarom hebt u me geholpen?’ (…) het niet meer,’ zei hij. (blz. 93/94)

Vertel vervolgens dat Hans hem meeneemt naar huis en daar voorstelt aan zijn brutale dochter Elizabella. Zij is boos omdat Hans niets doet om haar tweelingbroer Edwid terug te vinden. Ze besluit zijn verdwijning zelf op te lossen en Benjamiah gaat met haar mee. Lees dan verder op de achterkant van het boek bij Benjamiah en Elizabella … 

Het boek is overigens niet heel gemakkelijk geschreven. Je hebt er een flinke woordenschat voor nodig om alles goed te kunnen begrijpen, maar dat sluit wel weer goed aan bij kinderen die zich in Benjamiah kunnen herkennen. Benjamiah is namelijk een nogal slimme jongen, die het niet gewend is om dingen niet te snappen. Mooi is dat hij die ervaring in Slingerwald wel meerdere keren opdoet.

Benjamiah wist het niet zeker. Het was nieuw voor hem om iets niet te snappen, en hij vond het helemaal geen fijn gevoel. Hij wist nog dat hij de verschillende driehoeken aan Lucy Thomas had uitgelegd toen zij er niet uitkwam. Nu besefte hij een beetje hoe zij zich gevoeld moest hebben.
(blz. 186)

Boeken en taal

Zo leuk, die achternaam van de auteur! Dit móet wel een boek voor LEESliefhebbers zijn!

Feit is dat er in dit boek heel veel mooie uitspraken over boeken en lezen worden gedaan. Dit is denk ik wel mijn favoriet: 😉

‘Bent u niet te oud voor kinderboeken?’ vroeg Benjamiah.
‘Ik ben voor een heleboel dingen te oud (…) maar de dag dat ik te oud word voor kinderboeken zal een hele treurige zijn.’ (blz. 317)

Van Goor, 2024