De ontsnapping van Thanatos

door Maz Evans

Wanneer Elliot een vallende ster ziet en een wens doet, verwacht hij niet dat er een meisje door het dak van zijn schuur stort…

Het meisje heet Virgo en is een sterrenbeeld van de DierenriemRaad. Ze is naar de aarde gekomen om een Godendrankje te geven aan een ‘Gevangene Tweeënveertig’, die verstopt zit onder Stonehenge in Engeland. Die gevangene blijkt de demon van de dood, Thanatos, te zijn en per ongeluk wordt hij door Elliot bevrijd. Oeps.
Virgo en hij krijgen de opdracht om Thanatos weer gevangen te zetten. Daar kunnen ze wel wat hulp bij gebruiken. En wie is er beter bestand tegen een demon dan de koning der Goden – Zeus – en zijn nobele ros Pegasus?

Dit is het eerste deel van de serie Chaotische Goden.

Vertaald door Nan Lenders.

Recensie

Dit boek is wel een heel erg leuke manier om kennis te maken met de Griekse godenwereld. Zeus, Athene, Aphrodite, Hermes, Demeter, Hephaestus (Hee. Fai. Stus.) komen er allemaal in voorbij en natuurlijk ook de demon Thanatos en zijn broer Hypnos. Tel daar nog de sterrenbeelden, Pegasus, het orakel van Delphi, Cerberus, Sisyphus en nog vele anderen bij op en je hebt een aardig goed beeld van de personages uit de Griekse mythologie. Maar, verwacht absoluut geen klassiek mythologisch verhaal! In dit boek komen al deze kleurrijke personages juist naar de bestaande wereld, in de huidige tijd, en dat levert een zeer humoristisch verhaal op vol originele vondsten en hilarische uitspraken.

Hoofdpersoon Elliot woont in een dorpje vlakbij Stonehenge, in Engeland. Daar wordt hij verrast door de komst van Virgo, een meisje met zilveren haren dat beweert dat ze een sterrenbeeld is. Daardoor is ze natuurlijk volkomen wereldvreemd en dat levert ontzettend grappige gesprekken op. Elliot gelooft er geen bal van dat zij ‘volmaakt’ en onsterfelijk is. Virgo neemt Elliot echter per ongeluk mee naar ‘Gevangene Tweeënveertig’ en vanaf dat moment wordt Elliot meer dan duidelijk dat de godenwereld wel degelijk bestaat. Per ongeluk bevrijden ze namelijk samen de demon Thanatos en dát hadden ze beter niet kunnen doen…

Als Elliot zich al ooit had afgevraagd hoe het zou zijn om te voelen hoe zijn lichaam verpletterd werd door de bovennatuurlijke kracht van een onsterfelijke demon van de dood, dan nog had hij zich nooit de allesverscheurende pijn kunnen voorstellen die hij op het punt stond te ondergaan.
Maar er waren twee dingen die voorkwamen dat hij erachter kwam.
(blz. 88)

Gelukkig krijgen Elliot en Virgo vervolgens hulp van diverse goden bij hun zoektocht naar de Aardesteen. Door deze als eerste te vinden, willen ze voorkomen dat Thanatos heerser van de wereld kan worden. Maar Elliot heeft nog een verborgen agenda… Hij heeft namelijk serieuze problemen thuis en hij wil niets liever dan deze verhelpen. Zelfs al moet hij daarvoor een pact met de duivel – eh, demon – sluiten…

Het is ontzettend leuk hoe in dit boek mythologie wordt verweven met moderne zaken. Zo is boodschapper Hermes compleet verslaafd aan zijn iGod (die hij wel overal laat slingeren), heeft Hestia (de vrouw van Zeus) het over ‘kleurenschema’s en ruimte creëren’ als zij het huis van Elliot opknapt en is Zeus een echte rokkenjager in een oranje bermuda. De Olympiërs leven allemaal op aarde en leiden een soort van ‘normaal’ leven tussen de stervelingen, wat ook weer geweldig grappige situaties oplevert. Zo is Athene professor in de politicologie, filosofie, economie, Engels, Frans, Spaans, klassieke talen, natuurkunde en manden vlechten, en runt Aphrodite een datingbureau.

‘Waarom zijn jullie eigenlijk naar Engeland gekomen?’ vroeg Elliot. ‘Waarom niet naar, weet ik veel, Barbados of zo?’
‘We hadden een plek nodig waar een groep excentrieke individuen met hun eigen rare gewoonten absoluut niet zouden opvallen,’ legde Zeus uit. ‘Engeland leek een natuurlijke keus.’ (blz. 184)

De Engelse humor, vol zelfspot, druipt werkelijk van de pagina’s af. Steeds word je verrast door grappige wendingen en droge opmerkingen. Eigenlijk kun je dit boek een beetje vergelijken met een goede animatiefilm: vol kleurrijke personages, hilarische overdrijvingen, een beetje spanning en heel veel grappen die voor volwassenen eigenlijk nog veel leuker zijn dan voor kinderen. De helft van de humor in dit boek zal waarschijnlijk volledig langs kinderen heen gaan (voorbeeld: ‘ik ben zo neutraal als een crèmekleurige woonkamer in Zwitserland’ (blz. 122)), maar ondanks dat is er voor hen ook nog steeds genoeg te genieten. Dat maakt dit boek geweldig voor zowel volwassen (voor)lezers als voor kinderen.

Naar het einde toe slaat de humor wel een beetje door naar de flauwe kant (te vergelijken met boeken van David Walliams), al is het wel grappig dat de koningin van Engeland in dit boek dezelfde rol krijgt als in De GVR van Roald Dahl, als onbewogen theedrinkende dame die nergens van op lijkt te kijken. De humor zorgt ervoor dat het verhaal heel luchtig blijft, ondanks de ernstige problemen die Elliot thuis heeft en de spannende gevechten met demonen. Bijzonder grappig zijn ook de personages uit de echte wereld, zoals de achterbakse buurvrouw (die veel geld uitgeeft aan dure gezichtscrèmes barstensvol dynoflavinemperorclotheazines) en de rector ZegMaarGijsbert (die doet denken aan de schooldirecteur uit De Luizenmoeder). Fantastisch hoe Nan Lenders dit alles heeft vertaald.

Alleen… snordelsnot. Het boek heeft wel een open einde, dus hoe het verder afloopt…? En waarom is Elliot Hopper de enige die de wereld kan redden? (blz. 173) Dat moet je verder lezen in deel 2!

Lestips

Er zullen heel wat kinderen nog nooit van Thanatos hebben gehoord (toch een wat minder bekende naam dan Zeus). Daarom is het leuk om ter introductie van dit boek een stuk voor te lezen waarin wordt uitgelegd wie Thanatos is (die naam wordt immers in de titel genoemd). Op dat moment is hij al ontsnapt, maar dat dat ging gebeuren, is toch al geen verrassing meer als je de achterkant van het boek hebt gelezen. Lees die dan ook eerst even voor (tot … ‘nodig die ze kunnen gebruiken.’), zodat direct ook duidelijk is wie Virgo en Elliot zijn.

‘Dit is Elysium,’ (…) al het papierwerk klopt.’ (blz. 101 t/m 109)

Griekse goden en mythologische figuren

Je kunt natuurlijk het beste een boek over Griekse mythologie gaan lezen als je meer wilt weten over de klassieke Griekse mythen. Maar het is ook wel erg leuk om via dit boek de personages te leren kennen. Anderzijds is dit boek waarschijnlijk juist nog leuker áls je al meer weet over de personages. Dan valt namelijk extra goed op hoe grappig het verhaal is.

Zo komt in dit verhaal bijvoorbeeld Sisyphus voor. Die naam kende ik uit het boek De Griekse mythen! Daardoor snapte ik direct wat er aan de hand was. Al wordt in dit boek ook kort verteld wat hij heeft gedaan (knap hoe dit soort wetenswaardigheden over de mythes zijn verweven in het verhaal!), het fragment is nog grappiger als je weet dat hij een eeuwigdurende straf heeft waardoor het hem nooit zal lukken het rotsblok boven te krijgen.

‘Sisyphus!’ riep Thanatos. (…) het schroeiende inferno. (blz. 133/134)

Maar ook diverse andere mythische personages kun je tegenkomen in dit boek:

• Cerberus (blz. 132)
• Tantalus (blz. 134 e.v.)
• diverse demonen (blz. 138 e.v.)
• Demeter (blz. 182)
• Hestia (blz. 183)

En daarnaast, zoals ik hierboven al schreef, zijn vooral de goden Zeus, Hermes, Athene, Aphrodite, Hephaestus, het vliegende paard Pegasus en de demon Hypnos belangrijke personages in dit verhaal.

Dementie

Een van de problemen waar Elliot mee te maken heeft, is dat zijn moeder ernstig ziek is. Het is bijzonder dat dit ter sprake komt bij een wat jonger persoon. Misschien kennen de kinderen wel een opa of oma met dementie, maar dat er ook ouders met dementie kunnen zijn, weten de meeste kinderen niet. Uit het volgende fragment wordt wel heel goed duidelijk hoe erg dat is.

Elliot wist niet (…) verder geen familie. (blz. 31 t/m 34)

Sociale omgang

Er zitten diverse steken onder water over hoe mensen met elkaar omgaan in dit boek. Zo zegt Virgo over mensen bijvoorbeeld:

Volgens Alles over Alles zijn stervelingen veelal vriendelijke wezens die graag over het weer praten en die hun negatieve gedachten het liefst uitdrukken achter iemands rug om of op sociale media. (blz. 182)

Wat vinden de kinderen van deze opmerking? Herkennen ze zichzelf (of hun ouders) daarin?

Helemaal grappig is het als Elliot diverse wezens ontmoet in het openbaar vervoer op de rivier de Styx en er wordt verwezen naar allerlei asociaal gedrag dat ook voorkomt in ‘ons’ openbaar vervoer (blz. 122 t/m 125).

Mini leeslessen

Op de website van Uitgeverij Billy Bones kun je mini leeslessen en andere lessuggesties vinden bij dit boek! Handig voor nog meer voorleesfragmenten en lesideeën!

Uitgeverij Billy Bones, 2019