De Verdwenen Steden 3: Het eeuwige vuur

By Femke on 2 mei 2025

Het eeuwige vuur Sophie Foster is vastbesloten om haar ontvoerders op te sporen, voordat die opnieuw achter haar aan komen. De Zwarte Zwaan reageert echter niet als ze om hulp vraagt. Gelukkig krijgt ze hulp van haar vrienden. Ook hun gaven worden steeds beter zichtbaar.

Maar hoe dieper Sophie graaft, hoe groter de samenzwering lijkt te zijn. Haar gevaarlijkste vijand is misschien wel dichterbij dan ze denkt…

Vertaald door Maria Postema.

Derde deel van de serie De Verdwenen Steden.

Impressie

Deze enorm dikke pil van maar liefst 689 pagina’s begint gelukkig met veel korte terugblikken naar de eerdere delen. Hoewel het absoluut noodzakelijk is om de serie in de juiste volgorde te lezen, is het fijn dat bepaalde zaken weer even worden opgehaald.

Net als de voorgaande delen roept ook dit boek weer fantastische beelden op; het is begrijpelijk dat deze serie verfilmd gaat worden! Van de markante personages tot de ongelooflijke gebouwen en magische snufjes, het is geweldig hoe goed deze elfenwereld tot leven wordt gebracht. Tegelijkertijd vraagt het ook heel veel verbeeldingskracht van de lezer; het verhaal is niet makkelijk te volgen, als je het niet voor je ziet.

Verraad en vertrouwen staan wederom centraal in dit boek. De verontrustende proloog zet je meteen op scherp: iemand is niet wie hij lijkt. Haar ontvoerder had al die tijd recht voor haar neus gestaan. Wie?! Het zorgt ervoor dat je hoofd continu ‘aan’ staat tijdens het lezen: je wilt niets essentieels missen!

Sophie wil bovendien nog steeds meer weten over haar echte ouders. Is Jolie, de overleden dochter van haar adoptieouders, haar echte moeder? Ze vindt het wel eng om meer over haar achtergrond te weten te komen. Maar haar vriend Keefe doet een uitspraak om goed over na te denken:

onze familie bepaalt niet wie we zijn. We bepalen zélf wie we zijn. (blz. 505)

Het is mooi om te zien hoe de vriendschap met Keefe, Briana en Fitz steeds sterker lijkt te worden. Vooral Keefe trekt weer veel met Sophie op. Zijn heerlijk droge opmerkingen zorgen voor veel lucht en humor in dit spannende verhaal. Maria Postema heeft zijn persoonlijkheid perfect weten te vatten met zijn eigentijdse taalgebruik.

‘Dit is voor jou een doodnormale dag, hè?’ vroeg Keefe toen ze huiverend voor de poort van het Reservaat op Raadslid Terik wachtten. ‘Naar school gaan, ontdekken dat je levensgevaarlijk spul op je handen hebt, een paar lagen huid eraf smelten, je Raadslidbestie bellen om te melden dat je het studie-uur skipt om de wereld te redden, waarop hij zegt: “Cool, ik ben erbij!”‘. (blz. 174)

Het boek is wel écht heel dik, maar door de smalle bladspiegel en de continue spanning, vlieg je als vanzelf door het verhaal heen. Ook de vele verrassende wendingen zorgen ervoor dat het verhaal geen moment inzakt. Het verhaal eindigt spannend, maar ook hoopvol. Het doet weer erg uitzien naar het volgende deel!

Tips voor boekpromotie

Aangezien dit een derde deel is, is het vooral belangrijk dat je liefhebbers van de serie laat weten dat dit deel is verschenen. De omvang zal veel kinderen wel afschrikken, maar de echte lezers zullen het misschien juist geweldig vinden (hoe dikker, hoe beter!). Een fragment voorlezen als boekpromotie zou ik niet doen: je moet immers met deel 1 beginnen.