Het verlangen van de prins - Leesbevordering in de klas

Het verlangen van de prins Op een dag verschijnt er een mysterieuze driemaster in de haven van het dorp waar Lode woont. Lode herkent in het boegbeeld meteen de geheimzinnige prins die hem regelmatig in zijn dromen bezoekt. Lode glipt aan boord, maar raakt verstrikt in de zeilen en brengt noodgedwongen de nacht door op het schip. De volgende ochtend blijkt hij getroffen door de vloek van de prins: wie eenmaal aan boord van de prins heeft gedroomd, kan het schip niet meer verlaten.

Terwijl Lode zich aanpast aan het leven aan boord, gloort er hoop bij de bemanningsleden. Want misschien heeft Lode wel de sleutel in handen om de vloek van de prins op te heffen…

Recensie

Na een zeer aangrijpende proloog, waarin verteld wordt hoe Lode als peuter zijn ouders verloor, ontvouwt zich een geheimzinnig verhaal over een mysterieuze prins en zijn ongekende verlangen. Deze prins heeft ooit een prachtig zeilschip laten bouwen, maar hij heeft het nog steeds niet gekregen en dat maakt hem zo ongelooflijk boos, dat zijn woede zich samenbalt tot verschrikkelijke stormen en monsterlijke aanvallen die het schip continu achtervolgen.

De woede van de prins ging op weg, een duistere wilde kracht. De woede was groter dan de prins, veel groter en veel machtiger. Ze was gegroeid in al die jaren. Steeds machtiger, steeds krachtiger… Ontembaar als een dier, een draak, een wezen uit de diepte… De woede ging recht op haar doel af, onzichtbaar bewegend tussen wind, wolken en golven… (blz. 92)

Op dit schip van de prins komt Lode per ongeluk terecht, nadat hij weg is gelopen uit Huize Landvast. In dat weeshuis hoorde hij voor het eerst over de prins; het was een verhaal dat de kokkin, oma Walyu, vertelde… Maar ineens blijkt er meer waarheid in te zitten dan hij dacht. Ook heeft hij van kleins af aan al gedroomd over de prins en zijn schip, en draagt hij een ketting met een houten scheepje om zijn nek… Hoe onverklaarbaar en raadselachtig het allemaal ook klinkt, uiteindelijk valt het in dit betoverende verhaal allemaal op zijn plek.

Marco Kunst heeft een prachtige verhalende en beeldende vertelstijl. Je ruikt in dit verhaal gewoon de zee, je hoort het schip kraken en je proeft bijna het zout op je lippen. Ook de verbeelding van de woede van de prins is fascinerend en wordt heel sterk verklaard:

‘Het is net een verwende peuter,’ zei Tyman. ‘Je kent ze wel: het type dat zich midden in de supermarkt krijsend op de vloer laat vallen en trappelend met zijn dikke beentjes eist dat hij dat ene toetje krijgt… Zo een die nog liever zijn speelgoed kapotmaakt dan het deelt met anderen… Niet voor rede vatbaar. Dwars en kwaadaardig.’ (blz. 136)

De personages zijn mooi uitgewerkt en net zo interessant en divers als hun namen. Lode ontmoet onder meer Tyman (een jongen in een rolstoel, die prachtig trompet speelt), Olek en Tola (een oud echtpaar), Woordenman, de tweeling Hülya en Levent, de zwijgzame Fyras en de levendige Tulp (een meisje dat geboren is aan boord), waarmee een warme vriendschap ontstaat.

‘Hoe heb je me gevonden?’ ‘Gewoon,’ zei Tulp. ‘Ik heb gezocht. Net zolang tot ik je vond.’ (blz. 173)

Ook fascinerend is de duistere kapitein Troos de Zeeuw, die is getroffen door de vloek van de prins en daardoor al driehonderdvijftig jaar over de zeeën zwerft. Hij is zeer treffend verbeeld door Marieke Nelissen, die de schitterende, sfeervolle illustraties in dit boek maakte. Haar illustraties zijn al net zo gedetailleerd en beeldend als het verhaal en meestal paginagroot, maar elk hoofdstuk begint ook met een klein prentje dat aangeeft waar het verhaal zich afspeelt. De hoofdstukken variëren flink in lengte en het verhaal wordt zo nu en dan aangevuld met mooie liedjesteksten. Zelfs de vormgeving van het boek past bij het verhaal: een stevig, groot boek, met een passend lettertype, dat doet denken aan de kinderliteratuur van vroeger.

Fantasie en werkelijkheid zijn op een heel mooie manier met elkaar verweven in dit verhaal. Het verhaal is origineel, sprookjesachtig en avontuurlijk, en laat steeds meer puzzelstukjes op hun plek vallen. Maar vooral de onderliggende boodschap is ook zo mooi: de prins is op zoek naar geluk en vriendschap en hoopt deze met het schip en zijn bemanning te vinden… Zo werkt het natuurlijk niet en die teleurstelling loopt uit op een ramp! Of Lode toch het tij weet te keren, blijft spannend tot aan de laatste bladzijden. Dit boek is werkelijk een heerlijk en onvergetelijk leesavontuur!

Lestips

Marco Kunst maakte zelf een prachtige boektrailer bij het verhaal, die je perfect kunt gebruiken voor een boekpromotie:

Je kunt natuurlijk ook een fragment voorlezen, bijvoorbeeld dat Lode het schip de haven in ziet komen en besluit dat hij aan boord wil gaan. Dit stuk tekst laat vooral mooi zien hoe beeldend en sfeervol het boek geschreven is. Ook is het een belofte voor het avontuur dat gaat volgen.

Zachtjes zingend en neuriënd (…) Hoe dan ook. (blz. 29 t/m 34)

Je kunt er ook voor kiezen om juist een stukje over de legende van de prins voor te lezen. Dit fragment kun je zelfs online vinden, in het inkijkexemplaar.

Oma Walyu was (…) dag langer wachten. (blz. 21 t/m 24)

Het fragment eindigt ermee dat oma Walyu op staande voet wordt ontslagen, waardoor Lode geen kans heeft om meer te weten te komen over het verlangen van de prins. Het is een mooi raadselachtig fragment!

Muziek

In het boek staan opvallend veel liedjes, wat ik persoonlijk altijd wat lastig vind voorlezen, want welke melodie houd je dan aan? Daarom kun je daar een mooie muziekopdracht aan verbinden: laat kinderen een melodie bij de tekst bedenken!

Kunnen zij echte liedjes van de teksten maken?

Je vindt bijv. een liedje over eten koken op blz. 177 of een zeemanslied op blz. 42/43.

Schrijver in de klas

Wil je weten wat Marco Kunst zelf te vertellen heeft over het boek? Lees dan dit interview óf nodig hem uit bij je in de klas – live of via het digibord! Je kunt hem boeken via De Schrijverscentrale.

Uitgeverij Gottmer, 2020