Het is zover! De spannendste gebeurtenis van het jaar: schoolkamp! Natuurlijk gaat Hugo met Nick op een kamer en heeft hij al de wildste plannen voor allerlei nachtelijke party’s bedacht. Hij kan bijna niet wachten. Maar als zijn moeder Hugo vlak voor vertrek meedeelt dat zij hem na het schoolkamp iets belangrijks moet vertellen, spoken de hele week de gekste vragen door zijn hoofd. Wat zou er aan de hand zijn? Gaan zijn ouders scheiden? Of hebben ze eindelijk de Lotto gewonnen?
Dit is het vijfde deel in de serie over Hugo.
Recensie
Net als in de voorgaande delen van deze serie is Hugo een behoorlijk irritant mannetje – overtuigd van zijn eigen genialiteit en kwaliteiten. Je kent het type vast wel: grote mond, respectloos naar volwassenen en kinderen die anders zijn en verongelukt als het niet gaat zoals hij wil. Sabine Zett weet Hugo goed neer te zetten, maar daardoor vliegen de scheldwoorden je in dit boek om de oren (bitch, creeps, assholes, randdebielen… ga zo nog maar even door).
Het grove taalgebruik is voor een kinderboek behoorlijk schokkend en het kost dan ook wat doorzettingsvermogen om de positieve kanten van dit boek te ontdekken. In eerste instantie zet Hugo zich vreselijk af tegen de jongens in de ’totale-loser-buitenbeetjes-nerds-en-freaks’-kamer, waarin hij is ingedeeld op het (middelbare) schoolkamp. Ook zijn ouders en zus moeten het ontgelden. Maar wie verder leest, ontdekt dat Hugo niet alleen een klein hartje heeft, maar ook inziet dat die ‘losers’ en ‘freaks’ eigenlijk best aardig zijn:
Ze kennen je niet, dat is het, ‘ zeg ik en ik weet dat dit klopt. Zo lang geleden is het nog niet dat ook ik Casper afgeschreven had als een gestoorde weirdo, rijk voor het gekkenhuis. (blz. 143)
Een wijze les dus, verpakt in dit boek vol straattaal.
Lestip
Het taalgebruik in dit boek is dusdanig grof, dat het menig leerkracht, ouder en zelfs kind enorm tegen de borst zal stuiten. Bovendien probeer je dit soort taalgebruik juist te weren uit de klas. Dit is zeker geen boek om zomaar gezellig voor te lezen!
Het kan echter wel zo zijn, dat je in de klas jongens als Hugo hebt zitten. Zij zullen zich ongetwijfeld kunnen identificeren met deze hoofdpersoon en zich niet storen aan het taalgebruik (integendeel zelfs, waarschijnlijk). Sterker nog: ze zullen het boek waarschijnlijk met veel plezier lezen (yes, leesplezier!). Het mooie is dan dat ze misschien nog iets opsteken van Hugo. Wie weet maakt het iets bij hen los en kunnen zij zich ook openstellen voor kinderen die anders zijn dan zij.
Een fragment om dit boek te presenteren:
‘Zoals jullie waarschijnlijk (…) onderbouw, dit verdiend?! (blz. 16 t/m 22)
Een andere optie is dat je het boek juist gebruikt om te confronteren; om discussie uit te lokken. Je gebruikt het boek dan als ‘pestlessen’ en bespreekt het gedrag van Hugo tussendoor. In dat geval kun je de wijze les uit dit boek misschien nog beter overbrengen!
Uitgeverij Holland, 2016
