Flo’s zonnige vakantiebaantje in een slaperig dorpje in Italië verandert in een levensgevaarlijk avontuur als ze de verkeerde persoon dwars zit… Ze vlucht met de trein via Florence naar de bergen, in gezelschap van een superknap, maar arrogant fotomodel en zijn eigenwijze zusje. Als duidelijk wordt tegen wie ze het opnemen, weten ze dat ze met vuur spelen… Met de maffia valt niet te spotten!
Heruitgave van een boek uit 2009. Voor deze uitgave is de tekst licht herzien door de schrijfster zelf.
De heruitgave zit in een stevige paperback, samen met een ander boek van Anna Woltz: Tien dagen in een gestolen auto.
Recensie
Het is erg leuk om een ouder boek van Anna Woltz te lezen en de verschillen te zien met haar boeken van nu. Zoals ze zelf verwoordt in een interview in tijdschrift Lezen:
Ik schreef de boeken die ik zelf als kind had willen lezen. Op een gegeven moment kreeg ik wel genoeg van de misdaadplots. Het blijft onwaarschijnlijk dat kinderen helemaal alleen bendes oprollen, zonder dat de politie erbij betrokken raakt. Dus wilde ik het kleiner en waarschijnlijk maken.
(Lezen 3, 2019, blz. 29)
Dit is dus zo’n boek met een misdaadplot en inderdaad: zo’n boek als dit, wil je als kind wel lezen! Het verhaal in het kort: de nukkige, 13-jarige Flo ontmoet in het hotel van haar oom en tante in Italië een superknap fotomodel en zijn door mode geobsedeerde zusje. Hun moeder is fotografe en sinds kort de gelukkige vriendin van een Italiaanse casanova. Deze man is een bekende hoofdcommissaris van de politie en alom geliefd vanwege zijn strijd tegen de maffia. Ze zijn in het hotel om een moordscène na te spelen, die als foto op de cover van een misdaadtijdschrift komt. Als de kinderen erachter komen dat er iets merkwaardigs met de foto aan de hand is, nemen ze een zeer gewaagd besluit: ze gaan het zelf opnemen tegen de Italiaanse maffia! Zoals Woltz zelf toegeeft: allemaal wat onwaarschijnlijk, maar toch ga je er volledig in mee en beleef je samen met de hoofdpersonen gewoon een heerlijk spannend avontuur.
Toch is het niet alleen een spannend avontuur; Woltz stopt – zoals in al haar boeken – behoorlijk wat diepgang in het verhaal door de complexe persoonlijkheden van de hoofdpersonen. Flo is duidelijk een meisje ‘met een verleden’: ze is in het hotel van haar oom en tante in Italië gaan werken om iets te ontvluchten. Ze is boos, zoals vrijwel alle hoofdpersonen van Woltz, maar dat ga je wel steeds beter begrijpen naarmate je het verhaal verder leest. Psychologisch is het verhaal zeer interessant: Flo creëert problemen om aandacht te krijgen en dat zet je als lezer wel aan het denken. Het verhaal wordt echter geen moment zwaar. Met name het droge commentaar van Raf, het knappe fotomodel, zorgt voor een vrolijke noot.
Flo en Raf negeerden het meisje met de flonkerende sandalen. Woedend staarden ze elkaar aan. Flo wist zeker dat Raf als eerste weg zou kijken, niemand kon op tegen haar onweersgezicht.
Maar hij bleef kijken. Langzaam ontspande zijn gezicht.
‘Oké.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Weten we dat ook weer. Het kamermeisje kan praten. Goed zo.’
Ze was sprakeloos.
‘Je hebt erg veel onderdrukte woede in je.’ Hij keek haar onderzoekend aan. ‘Werk je daaraan?’
(blz. 27)
Naast het spannende misdaadplot, biedt dit verhaal nog veel meer avontuur. Woltz speelt goed in op het verlangen van tieners om zelfstandig te zijn; vrijheid te hebben. Flo gaat in haar eentje liftend en per trein naar Florence. In deze grote stad gaat ze vervolgens samen met Raf op zoek naar zijn zusje Larissa. Ook in de Italiaanse Dolomieten – waar het verhaal eindigt – brengen de kinderen veel tijd zonder volwassenen door.
Ze stak de straat over die geplaveid was met kleine keien die glommen van ouderdom. Duizenden voeten en hoeven en wielen hadden de stenen glad geslapen. Hier liep ze nu, helemaal alleen door Florence. Ze voelde zich opeens heel volwassen. (blz. 82)
Behalve een spannende reis door Italië, is dit avontuur voor de hoofdpersonen ook een soort reis naar volwassenheid. Ze leren zichzelf en elkaar steeds beter kennen én accepteren. Flo, Raf en Larissa worstelen alle drie heel erg met wie ze zijn en vooral met wie ze willen zijn. Die worsteling geeft dit verhaal dus meer diepgang dan een gemiddeld avonturenverhaal. En ja… dat alles zorgt ervoor dat dit absoluut een boek is dat veel kinderen met heel veel plezier zullen lezen.
Lestips
Een spannend voorleesboek voor groep 7 en 8!
Om dit verhaal te promoten, kun je het volgende fragment voorlezen. Misschien is het handig om eerst even de hoofdpersonen te introduceren: de 13-jarige Flo werkt in het hotel van haar oom en tante in Italië; Raf en Larissa zijn met hun moeder (die Inet genoemd wil worden, anders voelt ze zich oud) en diens vriend Fabio bij het hotel aangekomen. Kort na hun aankomst is echter de cabrio waar ze in zaten ontploft.
‘Ze hebben de (…) ga je eraan. (blz. 22 t/m 28)
Op reis / Kinderboekenweek 2019
In je eentje op pad; vrijheid!! Flo vlucht het hotel uit en wil naar het station in Arezzo. Ze gaat lopend, maar krijgt onderweg een lift.
Liften stond boven aan de lijst met verboden bezigheiden. Liften was bijna net zo erg als snoepjes aannemen van een vreemde man in een regenjas. (blz. 64)
Bespreek met de kinderen waarom Flo dit zegt. Waarom is liften een ‘verboden bezigheid’?
Ook het volgende fragment is interessant om voor te lezen. Flo reist verder met de trein. Maar ze beseft zelf heel goed: waar is ze aan begonnen?!
Eén blik wierp (…) Voor de zekerheid. (blz. 65 t/m 67)
Ook over dit fragment kun je mooi doorpraten:
– Waarom zegt Flo dit (laatste zin)?
– Wat vind je van de actie van Flo?
– Hoe zou jij het vinden om alleen met de trein te reizen?
Bergen
Flo komt terecht in de Dolomieten en voelt zich daar helemaal thuis. Met haar ouders heeft ze vroeger veel gewandeld in de bergen en ze weet dus precies hoe het gaat. Ook Anna Woltz weet duidelijk waar ze het over heeft en weet de gang van zaken en het gevoel van vrijheid mooi over te brengen.
‘Fabio en Inet (…) stond, was onbeschrijfelijk. (blz. 110 t/m 111)
Flo probeert in dit fragment de lol en de magie van bergwandelen uit te leggen aan Raf en Larissa. Die begrijpen het nog niet echt… Zijn er kinderen in de klas die ervaring hebben met bergwandelen? Misschien kunnen zij er iets over vertellen of foto’s laten zien!
Een ander fragment waarin het begin van een bergwandeling wordt beschreven:
De volgende ochtend (…) was een noodgeval. (blz. 118)
Flo vertelt hier een van de belangrijkste ‘bergwandelregels’: nooit alleen op pad. Weer iets om met de kinderen over te praten: waarom zou dit zo zijn?
Kunst
Florence is een echte kunststad. Raf en Flo zijn echter niet zulke goede kunstkenners en hebben het over ‘Het laatste avondeten’ als ze het over het beroemde fresco van Domenico Ghirlandaio hebben (L’Ultima Cena). Larissa weet er echter veel vanaf en wat ze vertelt is heel interessant (en bovendien essentieel in dit verhaal…)!
‘In het derde (…) verblijf in Florence.’ (blz. 83 t/m 86)
Vanzelfsprekend is het de moeite waard om de muurschildering met de klas te bekijken! Je kunt hier een grote afbeelding vinden.
Em. Querido’s Uitgeverij, 2019
Onderwerpen: 2009, 2019, Anders zijn, Bergen, Bergwandelen, Boosheid, Dolomieten, Familie, Florence, Gevoelens, Italië, Jezelf presenteren, Jezelf zijn, Keuzes, Kinderboekenweek 2019, Kunst, Maffia, Reizen & vakantie, Samenwerken, Tip van Emma, Tip van Lisa, Tip van Sem, Treinen, Voorleestopper
Geïllustreerd door Maartje Kuiper
