Smokkelkind

door Lydia Rood

Burdie vliegt in haar eentje van Australië naar Nederland om bij haar oma te logeren. Op Schiphol verdwijnt echter de stewardess die haar begeleidt mét Burdies paspoort. Wat nu? Gelukkig ontmoet Burdie twee grote meisjes die ze Roodhaar en Paarshaar noemt. Hun moeder is de grote baas van Schiphol en zij zullen haar wel even door de douane smokkelen. Even later ligt Burdie in een tas vol vuile was op de bagageband…

Dit boek is onderdeel van de serie ‘Rugzakavonturen’, over vakantieverhalen van verschillende schrijvers. Achterin het boek staan nog avonturentips van de auteur.

Recensie

Dit bizarre en behoorlijk ongeloofwaardige verhaal is – als je de gedachte “dit kan toch helemaal niet!” even overboord zet – erg vermakelijk. Lydia Rood schrijft met veel vaart en mooi taalgebruik. Wat ook wel erg leuk is om te lezen, is dat er meer waarheid in het verhaal zit dan je zou denken: in de avonturentips vertelt de schrijfster dat haar eigen dochter ook een keer is achtergelaten op Schiphol door een stewardess! (blz. 100)

Met het verhaal krijg je een goed beeld van de luchthaven Schiphol – ook achter de schermen, ook al zijn de gebeurtenissen niet allemaal even realistisch. Al met al een grappig en origineel verhaal dat met een grote korrel zout moet worden genomen.

Lestips

Fragment voor boekpromotie:

Na de rollerbaan (…) mij dat beweegt. (blz. 21 t/m 24)

Het is erg leuk om dit gehele boek voor te lezen tijdens een project over luchthavens en vliegtuigen. Maar heb je de tijd niet en wil je graag een fragment gebruiken, dan raad ik aan om het eerste hoofdstuk voor te lezen, waarin Burdie in Nederland aankomt. Hierin komen allerlei zaken ter sprake die met de luchthaven te maken hebben, zoals een vliegveldkarretje, de bagageband, de douane en de aankomsthal. Daar zou je al heel wat fotomateriaal bij kunnen laten zien!

 We rijden niemand (…) de band is. (blz. 7 t/m 13)

Uitgeverij Leopold, 2007