Mijn leven is een prachtige puinhoop

door Barbara Tammes

In haar tweede journal beschrijft en tekent de 14-jarige Pippa Leeuwenhart opnieuw haar chaotische leven. Want het valt niet mee om steeds over te schakelen van het platteland (waar ze doordeweeks bij haar moeder woont) naar een leven in de stad (bij haar vader in het weekend), én weer terug.

Alles wordt er niet bepaald overzichtelijker op: Pippa krijgt te maken met een heel bijzondere paardendief, doet haar zusje een onmogelijke belofte en wordt voor het eerst heel erg verliefd. Helaas op de enige jongen ter wereld op wie ze juist niet verliefd mag worden…

Dit is ‘Journal No. 2’, oftewel deel 2 uit de serie van Pippa Leeuwenhart.

Recensie

Pippa’s tweede journal staat net als het eerste weer vol met leuke tekeningen en grappige weetjes. Vooral de tip hoe je van een flesje water en je telefoon een zaklamp maakt is top! (blz. 10). De vele illustraties geven het boek een speels en eigentijds uiterlijk en zorgen ervoor dat je meteen zin krijgt om het verhaal te gaan lezen. Net als het eerste deel is dit boek in dagboekvorm (zonder data) geschreven. Het is niet nodig om het eerste deel gelezen te hebben, want in de eerste korte hoofdstukjes legt Pippa nog eens uit hoe haar leven in elkaar zit.

Toch haalt het tweede deel het niveau van het eerste boek niet. Het is minder veelzijdig en het verhaal zit minder vernuftig in elkaar. In het eerste boek waren de paarden op de boerderij van Pippa al belangrijk, maar in dit boek hebben ze zo ongeveer de hoofdrol. Vooral het trainen van een van de paarden wordt uitgebreid omschreven. Daarnaast gaat dit verhaal vooral over Pippa’s verliefdheid en verwarde gevoelens.

Een ander verschil is dat dit deel niet meer geschikt is voor kinderen vanaf 10 jaar, terwijl het eerste deel dat wel was. Pippa bezoekt op een gegeven moment een studentenfeestje, waar ze dronken wordt en een student probeert te versieren. Als een van de studenten hoort hoe jong ze is, vindt hij het wel een spannend idee dat ze ‘het’ nog nooit gedaan heeft. Hoewel realistisch en daardoor prima geschikt voor jonge pubermeiden, staat dit (hopelijk!) nog wat ver van de belevingswereld van een 10-jarig basisschoolmeisje. Dat is erg jammer, want na het lezen van het eerste deel zullen veel meisjes de serie verder willen lezen.

Er zijn echter meer zaken in dit boek die vanuit de volwassen belevingswereld geschreven lijken te zijn: een ode aan het perfecte zwarte jurkje bijvoorbeeld; een grappig etui met een ‘pen orgy’, of de volgende zin:

De vrieskou was als een kattenkop die met haar scherpe nagels mijn wangen aaide. (blz. 134)

Een prachtige metafoor, maar misplaatst binnen de rest van de tekst (niet echt taalgebruik van een 14-jarig meisje). Het zijn details, maar die vele vreemde details zorgen er juist voor dat dit verhaal niet die heerlijke flow van het eerste boek heeft.

Lestips

In tegenstelling tot deel 1 vind ik dit deel niet bruikbaar voor lessen op de basisschool. Sterker nog: ik zou dit boek alleen aanraden aan meiden in groep 8 die echt al beginnen te puberen en wat rijper zijn. Bij boekpromotie van het eerste deel is het ook wel goed om dit te noemen.

Lees ook:

Uitgeverij Querido, 2016