Max Modderman 5: Op glad ijs

door Matt Stanton

Max vindt veel dingen leuk, maar aan één ding heeft hij echt een hekel: sport!
Tot overmaat van ramp moet hij meespelen met het ijshockeyteam van school. Maar, als hij proeft van het gevoel van overwinning, verandert alles! Max besluit een legendarisch ijshockeyer te worden.

Alleen… hoe doe je dat eigenlijk wanneer je nog nooit hebt geschaatst?
En wat moet meester IJzinga daar opeens op de ijsbaan?!

Vertaald door Angelique Verheijen.

Recensie

Het is weer flink lachen met dit vijfde deel over Max Modderman. Wat een geweldige humor heeft deze serie! De vele hilarische situaties zijn zo beeldend beschreven en getekend, dat dit verhaal enorm op de lachspieren werkt.

©2020 HarperCollins, illustratie van Matt Stanton uit Op glad ijs

Het begin ermee dat Max Modderman met enorm veel ironie de sport volledig afkraakt. (IJshockey is pas leuk als het KNETTERVEEL PIJN DOET!) Max haat sport. Dat idee wordt nog eens bevestigd als hij als vrijwilliger op het ijs geroepen wordt en keihard onderuit gaat (Dus zo voelt het om een zeehond te zoenen.). Maar dan blijkt hij ineens gescoord te hebben!

O!, denk ik bij mezelf. Voor het eerst in mijn leven begrijp ik iets van al die drukte om dat sportgedoe, want:
Dit. Voelt. Te. Tek. (blz. 39)

Wat dan volgt is een aantal hilarische trainingssessies van Max en zijn klasgenoten. Ze moeten het in een ‘vriendschappelijke wedstrijd’ gaan opnemen tegen de zestienjarige Roestheuvelse Rino’s. Kansloos natuurlijk, want Max kan in eerste instantie niet eens op zijn schaatsen blijven staan. En dan blijkt meester IJzinga (uit deel 1: Klas op stelten) ook nog eens hun coach te zijn!

©2020 HarperCollins, illustratie van Matt Stanton uit Op glad ijs

Op school krijgen ze inmiddels les van juf Zoetelief. Zij is volgens Max allesbehalve zoet of lief, maar heeft de klas niet echt lekker onder controle. Het is fantastisch hoe Matt Stanton ook dit gegeven werkelijk hilarisch beschrijft: terwijl de kinderen rustig doorkwebbelen, raakt de juf tijdens een dictee (dikthee) steeds gefrustreerder. Max en zijn klasgenootjes hebben het intussen over wat nu echte journalistiek is – nog best interessant! Pip bewijst dat roddels ook nieuws kunnen zijn, als ze maar gecheckt worden. En zij heeft wel wat te vertellen over de Roestheuvelse Rino’s…

Het boek leest heerlijk weg, al is het wel jammer dat – net als in het eerste deel – sommige tekeningen op de verkeerde plek staan. Aangezien de tekst van het verhaal soms doorloopt in de illustraties, klopt het verhaal door de slechte plaatsing dan niet meer. Gelukkig komt dit niet al te vaak voor en is het verhaal verder uitstekend te volgen. Het vertelt je heel veel over ijshockey en laat zien hoe leuk sporten kan zijn als je er een echte teamsport van maakt. (Oké, en hoe leuk het is als je dan ook nog wint.) Maar bovenal is dit een heerlijk ontspannend en ontzettend grappig boek, waar je je uitstekend mee kunt vermaken!

©2020 HarperCollins, illustratie van Matt Stanton uit Op glad ijs

Lestips

Om dit boek te promoten, kun je hoofdstuk 3 voorlezen. Dat lijkt misschien wat lang, maar door de vele illustraties, valt het qua tekst erg mee. Vertel dat Max met zijn klasgenoten bij een ijshockeywedstrijd is, sport háát, maar als vrijwilliger in de pauze is gevraagd om ’te ontdekken hoe het is om ijshockey te spelen’.

Ik stap voorzichtig (…) Dit. Voelt. Te. Gek. (blz. 30 t/m 39)

IJshockey

Ondanks alle grappen en grollen leer je van dit boek nog best wat over ijshockey. Vooral ook hoe moeilijk het is! Je moet immers goed kunnen schaatsen én ook nog eens kunnen scoren. Bovendien is de puck ook nog keihard en dus behoorlijk eng.

‘Het belangrijkste dat je moet leren als je wilt ijshockeyen is dat je niet bang moet zijn voor de puck!’ (blz. 155)

Coach IJzinga legt op blz. 86/87 goed uit waarom ijshockey een fantastische sport is en op blz. 101 t/m 103 krijg je schaatsles van Max Modderman. Dat moet je natuurlijk ook weer niet al te serieus nemen, maar toch geeft het boek nog best wat handige tips.

Journalistiek en nepnieuws

Max’ klasgenootje Pip wil heel graag journaliste worden en doet haar best om kwalitatief goede artikelen te schrijven op een website. Haar tweelingbroer Sven schrijft ook artikelen, maar die zijn allemaal verzonnen. Toch worden zíjn artikelen doorgeplaatst!

‘En met absurde verhalen verkoop je dus kranten, Pip. Dat is iets wat je moet leren, als je ooit een echte journalist wilt worden.’ (blz. 147)

Nou, is dat zo?? Een goed uitgangspunt voor een gesprek over journalistiek en nepnieuws!

HarperCollins, 2020