De zoete tovenaars 1: Het magische verbond - Leesbevordering in de klas

De zoete tovenaars In het plaatsje Belony bestaat één legende: de legende van Madame Picot. Met de lekkernijen in haar winkeltje Bitterzoet zou ze de hele bevolking hebben betoverd. Nu is er alleen nog maar een wensboom over, waar je wellicht een wens in vervulling kunt laten gaan. Eline gelooft er allemaal geen bal van.

Maar wanneer haar buurmeisje Charlie een hap van een bijzondere chocoladereep neemt, gebeuren er ineens wel heel merkwaardige dingen. Charlie slaat ineens onbegrijpelijke taal uit en kleurt zelfs helemaal groen!

Uitgerekend de mysterieuze Robin lijkt er meer over te weten. Om Charlie te helpen, moeten ze een ingewikkeld raadsel uit een koffer vol zoetigheden volgen. Dat moet hen leiden naar het Museum voor Zoete Kunsten – het verborgen hoofdkwartier van de Zoete Tovenaars. Maar de tijd dringt, want ze zijn niet de enigen die op zoek zijn naar deze wonderlijke plek…

Vertaald door Pieter Streutker.

Recensie

De sprankelende cover van dit boek schept de verwachting dat de hoofdpersonen ineens allerlei magische krachten bezitten op het moment dat zij een koffer vol zoetigheden openen. Nou… niet dus! Weliswaar gaat dit verhaal wel over zoetigheden en magische krachten, maar verrassend genoeg maken buurmeisjes Eline en Charlie juist géén deel uit van de magische wereld, al komen ze er wel overduidelijk mee in aanraking…

Charlie raakt namelijk betoverd door een hap van Elines Scherpzinnige Smikkelchocolade. Opvallend genoeg kunnen de twee meiden elkaar op dat moment totaal niet uitstaan. Maar zodra Charlie wartaal uit begint te slaan en groen kleurt, verandert er iets in haar houding en groeien de meiden snel naar elkaar toe. Heel mooi natuurlijk, maar hoewel het vanaf het eerste hoofdstuk duidelijk is dat Eline erg graag een vriendin wil hebben, is het toch opvallend hoe snel de meisjes elkaar benoemen tot beste vriendin.

Kon het zo eenvoudig gaan? Vond je nieuwe vrienden als je daar het minst op rekende? Eline voelde tranen in haar ogen branden.
‘Je gaat toch niet huilen, hè?’ plaagde Charlie.
Eline schudde glimlachend haar hoofd. ‘Nee, dat is gewoon een allergie.’ (blz. 69)

Die nieuwe vriendschap ligt er gedurende het hele boek dus wel een beetje dik bovenop, maar het verhaal is niet zo zoet als je hierdoor misschien zou verwachten. Daarvoor zijn de personages veel te stoer en interessant, en bovendien gebeuren er genoeg verrassende en vreemde dingen om flink wat vaart in het verhaal te houden.

Als Eline een raadselachtige koffer op haar stoep vindt – waarvan de inhoud staat afgebeeld op de schutbladen – wordt het verhaal steeds intrigerender. De meiden komen erachter dat de legende van Madame Picot niet zomaar een verhaaltje is en dat de Zoete Tovenaars de enigen zijn die Charlies vloek kunnen verbreken.

Samen met schoolgenootje Robin moeten ze aan de hand van een ingewikkeld raadsel en met behulp van allerlei magisch snoep op zoek naar drie broches, die hen naar de Zoete Tovenaars kunnen leiden. Maar ze zijn niet de enigen die achter de broches aan zitten… En dan is er nog meneer Stobbe. Is hij nou te vertrouwen of niet? De spanning loopt naar het einde flink op! En het klinkt waarschijnlijk gek, maar vechten met snoep was nog nooit zo cool als in dit boek! Al met al is het een heel verrassend begin van een serie en het smaakt absoluut naar meer!

Lestips

Het verhaal komt wat langzaam op gang, dus om het boek te promoten, kun je het beste een fragment voorlezen nadat er al het een ander gebeurd is.

Vertel ter introductie dat in dit magische verhaal Charlie vervloekt lijkt te zijn doordat ze een hap van een chocoladereep heeft genomen, die Eline had gewonnen in een snoepwinkel. Charlie krijgt allerlei merkwaardige symptomen: eerst sloeg ze wartaal uit, daarna werd ze groen! Samen met Eline gaat ze op onderzoek uit, en al snel ontdekken ze dat er nog veel meer merkwaardige dingen aan de hand zijn…