Bloot

door Jutta Nymphius

Amelie is niet tevreden over haar lichaam. Ze zou zo graag een zandloper willen zijn, maar ze is een piramide.
Zo maakt ze natuurlijk geen schijn van kans bij de twee jaar oudere Elias…
Maar dan maakt ze kennis met het nieuwe meisje in de klas, Kira, en dat verandert alles. Kira trekt zich niets aan van wat anderen van haar vinden en helpt Amelie meer zelfvertrouwen te krijgen. En ze kent Elias, en legt contact!

Amelie kan nauwelijks geloven dat Elias écht in haar geïnteresseerd is, maar ze is superblij met zijn aandacht. Alles lijkt goed te gaan, totdat Elias vraagt of ze topless voor haar webcam wil poseren. Ze kent de gevaren van sexting, maar ze kan Elias wel vertrouwen… toch?

Vertaald door Michiel Nijenhuis.

Recensie

De titel, de coverillustratie en de flaptekst… alles schreeuwt: DIT GAAT FOUT! En toch heeft dit verhaal over het onzekere pubermeisje Amelie een mooie twist aan het einde, die je een heel goed gevoel bezorgt.

Wel zo fijn om te weten eigenlijk, want de onzekerheid van Amelie is pijnlijk realistisch beschreven en bezorgt de lezer regelmatig een wat ongemakkelijk gevoel. Brugklasser Amelie heeft een erg laag zelfbeeld. Ze vindt zichzelf niet mooi, heeft (nog) bijna geen borsten en verstopt haar lichaam het liefst in de wijde overhemden van haar vader. Aan haar moeder heeft ze ook niets, want die hult zichzelf de laatste tijd alleen maar in sexy minirokjes en torenhoge hakken, en is vanwege haar werk nauwelijks meer thuis.

Het verhaal wordt verteld vanuit Amelie, waarbij ze in eerste instantie nogal van de hak op de tak lijkt te springen. Daardoor is het niet direct makkelijk te volgen. In de eerste korte hoofdstukken ga je van een ‘gesprek’ met YouTuber Silvia, via een ruzie tussen haar ouders naar een kort lesje metaforen waardoor je Nicky leert kennen.

Nicky is… warme chocolademelk op een koude winterdag. Een zacht bed waarin je je ’s avonds uitgeput laat vallen. Een knuffelbeer die altijd op je wachtte, nog voordat je geboren was. Misschien is dat het woord dat het meest bij Nicky hoort: altijd. Hij heeft altijd naast me gewoond en we waren altijd al elkaars beste vrienden. (blz. 22)

Die vriendschap staat door de puberale gevoelens van Amelie echter behoorlijk onder druk. Als de stoere Kira haar in contact brengt met de knappe en oudere Elias – en hij haar nog aardig lijkt te vinden ook! – is het geen verrassing dat ze alleen nog maar aandacht heeft voor hem. Het is een logisch gevolg, dat ze na een tijdje niet goed meer weet waar haar grenzen liggen…

Elias laat een kunstmatig lachje horen. ‘Ik bedoel, we zitten hier altijd tegenover elkaar, maar we zien elkaar niet echt. En dat zou toch de normaalste zaak van de wereld moeten zijn? Dat doet iedereen!’
Wat doet iedereen? Ben ik nou zo onnozel? Waarom begrijp ik het niet? ‘Zeg nou eindelijk wat je bedoelt!’
Elias richt zijn blik op, een beetje verlegen. ‘Ik zou je graag zien met… Ik bedoel, zonder iets aan.’ (blz. 110)

Hoewel je bij elk hoofdstuk nog steeds flink moet schakelen, wordt het steeds makkelijker om het verhaal te volgen. De vertelstijl komt zo authentiek over, dat je het gevoel hebt Amelie steeds beter te kennen. Ook Nicky en Kira zijn mooie personages, wat in duidelijk contrast staat tot Elias, die niet veel meer is dan een gezicht op een telefoonschermpje…

Het mooie van dit boek is dat het veel meer is dan een verhaal over sexting. Het is een verhaal dat je een ontzettend mooi inkijkje geeft in het hoofd van een onzekere puber, die worstelt met vriendschappen en een veranderend lichaam. Interessant is ook de rol van de ouders in dit verhaal: aan de ene kant zul je beseffen hoe belangrijk het is dat ze er voor je zijn tijdens deze verwarrende periode en tegelijkertijd laat het verhaal zien dat ook ouders verkeerde keuzes kunnen maken. Verder benadrukt het verhaal hoe belangrijk het is dat je goed bij jezelf blijft. Met Amelie komt het duidelijk wel goed, en dat maakt dit een ontzettend fijn coming of age-verhaal.

Lestips

Aangezien Amelie zelf in de brugklas zit, sluit dit boek qua belevingswereld waarschijnlijk het beste aan bij kinderen in groep 8 of de brugklas. Het verhaal is niet heel erg schokkend, dus als jongere kinderen eraan toe zijn om dit boek te lezen, zou ik ze zeker niet tegenhouden. Toch zou ik het boek alleen in groep 8 promoten; voor veel kinderen in groep 7 zijn de puberale ontwikkelingen die Amelie doormaakt nog wat ver van hun bed.

Om dit boek te promoten – zou ik simpelweg de voorkant laten zien en vragen of de klas denkt te weten waar dit boek over gaat. Dat is meteen een mooie ingang om het met hen over sexting te gaan hebben: zou jij jezelf bloot geven voor een webcam of een naaktfoto van jezelf sturen, en waarom wel of niet?

Je kunt vervolgens de achterkant voorlezen om te bevestigen of te verklaren waarom er een halfnaakt meisje op de cover staat.

Vervolgens kun je het eerste hoofdstuk voorlezen: daarin vertelt Amelie over haar lichaam en haar onzekerheden. Ook gaat het over het schoonheidsideaal en beeldbewerken.

Beide onderwerpen leveren ook een mooi gespreksonderwerp op voor in de klas: Wie bepaalt het schoonheidsideaal? Welke rol spelen YouTubers of de andere media daarin? Wat zijn de gevaren van een schoonheidsideaal?

Vriendschap

Wat ook een heel belangrijk onderwerp is voor kinderen in groep 8 zijn de vriendschappen die (kunnen) veranderen op het moment dat ze naar de brugklas gaan; of het nu is doordat ze niet meer bij elkaar in de klas zitten of doordat ze merken dat ze veranderen en geen aansluiting meer hebben.

In dit boek komen beide aspecten ter sprake. Amelie kiest twee meisjes uit om bij in de klas te zitten in plaats van bij haar beste vriend. Ze legt zelf uit waarom, maar begrijpen de kinderen haar overwegingen? Was het een slimme keuze? Wat zou jij doen?

Dit soort gespreksonderwerpen zijn vooral interessant als je het boek voorleest, maar dit vriendschapsthema kan ook een reden zijn om dit boek persoonlijk aan te raden aan een leerling uit je klas, als je merkt dat diegene met dit soort dilemma’s worstelt.

Ploegsma, 2022