Mus & Kapitein Kwaadbaard en De Amorfe - Leesbevordering in de klas

Mus & Kapitein Kwaadbaard en de Amorfe Een geheimzinnig schip vaart recht op de kade van Zeeburgerdam af. Het blijkt De Amorfe te zijn, een schip gemaakt van glas.
De kapitein van het schip, Nero, vertelt dat hij met zijn bemanning naar een drijvende stad in de oceaan gaat varen, De Parasela. Daar wil hij meedoen aan het legendarische Tetra Toernooi. Hij roept de hulp in van de stoere Mus en haar vrienden, maar Mus twijfelt. Meedoen aan het toernooi betekent dat je je leven op het spel zet…

Derde deel in de serie Mus & Kapitein Kwaadbaard. Om spoilers te voorkomen, kun je de boeken het beste in de juiste volgorde lezen.

Recensie

Een schip van glas vol mensen met vlammend haar in alle kleuren vaart recht op Mus en Kapitein Kwaadbaard af. Ze schrikken zich rot (of zoals Mus zou zeggen: ze schrikken zich de rattentandjes), want waren ze hier niet voor gewaarschuwd in het vorige boek? Voor degenen die Mus & Kapitein Kwaadbaard en de koers naar de Kraken alweer een tijdje geleden hebben gelezen, is het fijn dat dit even wordt opgefrist, maar verder gaat het verhaal echt naadloos verder waar deel 2 was geëindigd.

Een jongen met rood haar stapt op de kade. Het is nogal grappig hoe sterk Mus op hem reageert; ze is compleet ondersteboven door zijn looks. Hij stelt zich voor als Nero, de Koerser van De Amorfe.

‘Kotser van de Morfine?’ vraagt Kwaadbaard. ‘Wat betekent dat nou weer?’ De fijne sfeer die Nero met zijn bezoek op de kade heeft meegebracht, wordt door de kapitein als een vliegje doodgeslagen. (blz. 22)

Kevin Hassing is weer lekker op dreef met leuke beeldspraak, woordspelingen en uitdrukkingen die letterlijk worden uitgelegd. Net als de vorige delen zorgen de vlotte vertelstijl en de zeer korte hoofdstukken ervoor dat je werkelijk door het boek heen vliegt. Het verhaal is op een prettige manier luchtig door de vele kleine grapjes, maar de spanning overheerst meer dan in het vorige deel. Er hangt veel geheimzinnigheid in de lucht en het Tetra Toernooi, waar De Amorfe met hulp van Mus en haar vrienden aan mee gaat doen, is erg gevaarlijk. Het eiland Parasela spreekt enorm tot de verbeelding en de bemanning verdwijnt er weliswaar in een zee van vreemdelingenliefde, maar Mus’ vriend Maurits vertrouwt het niet.

‘Dat iets heel mooi lijkt, wil nog niet zeggen dat het dat ook is,’ mompelt hij. (blz. 103)

Er broeit dan ook van alles in dit boek. De personages zijn heel boeiend, van de bipolaire Roe tot de verlegen Billie met een magisch roze kapsel. (‘Is het een magisch kapsel?’ (…) ‘Nee, gewoon heel erg glitterroze’). En waarom knipoogt Nero toch steeds naar Maurits? Niet alleen is er aandacht voor kleine liefdesperikelen, het gaat ook veel over andersoortige relaties. Hassing doorbreekt op terloopse wijze allerlei stereotyperingen en laat zien dat niet alles altijd is zoals je denkt.

Toch blijft het vooral een heel spannend piratenavontuur, waarbij het toernooi volledig anders loopt dan verwacht! Het boek eindigt met een zeer raadselachtige cliffhanger (aargh!), maar gelukkig geeft de epiloog (die er niet is hoor, nee, echt niet) toch nog wat weg. Dat maakt echter alleen maar nóg nieuwsgieriger naar het volgende deel, dat gelukkig ook alweer aangekondigd is, want Mus en kapitein Kwaadbaard keren terug in deel 4: De wraak van de furie. Wat heeft Hassing nog meer voor ons in petto?!

Lestips

Aangezien het tweede deel van deze serie in 2022 de Prijs van de Kinderjury heeft gewonnen, kun je ervan uitgaan dat kinderen deze serie graag lezen!

Mocht jouw klas Mus & Kapitein Kwaadbaard nog niet kennen, dan is het beter om de serie als geheel te promoten. Vertel dan ook zeker dat kinderen het beste in deel 1 kunnen beginnen. Deel 2 en 3 bevatten namelijk flink wat spoilers voor de voorgaande delen! Je kunt wel alvast vertellen waar dit deel over gaat.

Daarvoor kun je de achterkant van dit boek voorlezen. Om de spanning dan wat op te voeren en de kinderen lekker nieuwsgierig te maken, lees je dan bijv. het volgende fragment voor. Het gaat over een van de gevaarlijke opdrachten en maakt heel nieuwsgierig!

Het is behoorlijk donker (…) ze bijna inademt. (blz. 130/131)

Taal en uitdrukkingen

Kevin Hassing speelt in zijn boeken heel veel met taal. Hij gebruikt regelmatig uitdrukkingen die vervolgens op een heel speelse manier worden uitgelegd.

Opeens voelt ze een steen in haar buik. Niet echt, maar het wordt zo zwaar vanbinnen dat het wel zo lijkt. (blz. 28)

Andere keren zorgt een letterlijke uitleg juist voor de grap.

Het is zo stil dat je een speld kunt horen vallen en iedereen kijkt naar de bibliothecaresse.
‘Sorry,’ zegt Clio. ‘Ik liet mijn haarspeld vallen.’ Ze bukt, pakt iets op en steekt het in haar haren. (blz. 194)

Het is erg leuk hoe hij lezers op deze manier bewust maakt van taal. Een ander mooi voorbeeld is hoe hij Mus laat twijfelen over het juiste leesteken.

‘Er is geen tijd meer. Mijn tijd is op. En wat voor tijd heb ik gehad.’
Het is stil. Mus vraagt zich af of de laatste zin (…) eindigde met een punt of een vraagteken. (blz. 33)