Ademloos - Leesbevordering in de klas

piepende adem, chronische jeuk en hopeloze liefde

Lynn heeft het niet makkelijk met haar overbezorgde moeder, die haar het liefst de hele dag in de gaten wil houden. Ze wil gewoon brugklasser zijn. Maar dat is lastig als je overal allergisch voor bent…

Nadat Lynn tijdens de eerste schoolweek met een shock op de Spoedeisende Hulp terechtkomt, en uit allerlei onderzoeken blijkt dat medicijnen eigenlijk niet meer helpen, stelt de arts voor dat ze naar de astmakliniek in Davos gaat. In Zwitserland. Voor vier maanden. Lynn wil niet, maar gelukkig blijkt het leven in Davos ook z’n leuke kanten te hebben.

Recensie

Af en toe hoor je het wel in het nieuws: iemand overlijdt nadat hij of zij iets gegeten heeft waar diegene allergisch voor is. Vreselijk! Het is ook bijna niet voor te stellen, maar als je dit boek leest, krijg je toch wel een vrij goed beeld hoe het leven met zo’n ernstige allergie is. Lynn is namelijk allergisch voor zo ongeveer alles. Ze mag geen pinda’s, geen gluten, geen melk, is allergisch voor zonlicht en heeft ook nog eens zeer ernstige astma en vreselijk last van eczeem. Als ze toch iets verkeerds eet, raakt ze in shock en zonder EpiPen gaat ze dan dood. Behoorlijk heftig! Best logisch dat haar moeder haar met de auto naar school brengt en continu vraagt of ze haar klasgenoten wil inlichten over haar situatie. Maar Lynn wil – zoals elke puber – zo min mogelijk opvallen en gewoon ‘normaal’ zijn. Dat is alleen wat lastig…

‘Lynn?’ hoorde ik Bert zeggen. ‘Lynn, gaat het goed?’
‘Haar mond is helemaal opgezwollen’, zei iemand.
‘En haar ogen! Kijk nou, haar ogen!’
‘Lynn, zeg eens wat.’
(blz. 37)

Op een gegeven moment gaat het zo ernstig mis, dat de dokter nog maar één mogelijkheid ziet: Lynn moet naar de astmakliniek in Davos. Ze vindt het vreselijk, want ze zal daar vier maanden lang zonder haar ouders en broers moeten blijven. Het doet wel een beetje denken aan het andere boek van deze schrijfster: Kampioen 2.0. Lynn moet namelijk – net als Olivier in dat boek – leren omgaan met een (soort) beperking, maar vindt gelukkig steun bij lotgenoten die in hetzelfde schuitje zitten.

Toch is Lynn vooral ook een echte tiener, met typische puberproblemen: ze schaamt zich voor haar moeder, ze moet haar plekje zien te veroveren in de brugklas en ze is verliefd op de beste vriend van haar broer. Het boek is niet voor niets al eerder (in 2013) uitgebracht onder de titel ‘Love you, miss you’. Die titel dekte de lading eigenlijk ook prima: het is namelijk een echt meidenboek, zo’n lekker weglezend verhaal over jongens (vindt hij me nou wel of niet leuk?!) en andere tieneronzekerheden, al zorgt de ernstige allergie en het verblijf in de astmakliniek – ver weg van je familie – natuurlijk wel voor een diepere laag.

Het is echt wel heel goed om te kunnen lezen over iemand met zulke heftige allergieën, en om dan juist ook te lezen over het herkenbare ‘gewone’ leven, familieperikelen en verliefdheid. Daar zijn niet veel boeken over te vinden! Heel fijn dat het boek een herziene herdruk heeft gekregen!

Lestips

Dit boek kun je promoten door het voorlezen van de achterkant en daarna een stukje uit het boek te lezen. Lynn stelt zichzelf voor aan haar nieuwe klas – het is haar eerste dag in de brugklas:

‘Hoi’, zei ik. Mijn stem (…) mezelf zou vestigen. (blz. 16 t/m 19)

Aansluitend kun je dus vertellen dat het niet zo goed lukt om ‘niet de aandacht op zichzelf te vestigen’, want nadat ze iets verkeerds eet tijdens een uitje met de klas, moet ze met de ambulance naar het ziekenhuis en is ze dus voortaan Lynn-die-bijna-doodging (blz. 47).

Vertel dat je door dit boek een goed beeld krijgt van hoe het is om te leven met ernstige astma en allergie, maar dat Aron (uit het voorleesfragment) ook nog een belangrijke rol in het boek blijft spelen.