Doem Duivelsz

door Tatum Flynn

Doem Duivelz is de jongste zoon van Lucifer en Persephone. Hij woont in de Hel, maar is een demon van niets. Hij is belabberd in slecht zijn. Doem probeert het wel, maar overal waar hij komt, gebeurt wel iets goeds. Lucifer probeert hem een lesje te leren en stuurt hem naar de wreedste leermeesters op Aarde. Al snel komt Doem onverrichterzake terug… Zijn vader is woest en dreigt hem naar de militaire academie te sturen. Doem besluit weg te lopen en komt terecht in de ijskoude Buiten-Hel. Daar ontmoet hij het bijzondere meisje Tommy en komt een complot tegen Lucifer op het spoor… en dat is het begin van een verbluffend avontuur.

Vertaald door Marce Noordenbos.

Recensie

Doem Duivelz is het eerste deel van een nieuwe serie en in Engeland al enorm enthousiast ontvangen (onder de titel The D’Evil Diaries). De tekst op de achterkant van het boek doet een hilarisch avontuur met piraat Zwartbaard vermoeden, maar niets is minder waar…

Het boek is in meerdere opzichten verrassend te noemen. Een grappig verhaal dat zich afspeelt in de Hel is op zich al origineel genoeg, maar de auteur weet een volledig nieuwe en fantastische wereld te scheppen. De Hel bestaat in dit boek niet uit vurige vlammen, maar uit verschillende gebieden, zoals de prachtige stad Pandemonium, het Veld der Verdoemden, het ijskoude Bevroren Woud, de Grotten van Gramschap en de Dievenkloof. Doem moet het allemaal leren tijdens rijkskunde… Een geweldige vondst! Tatum Flynn weet verder heel inventief bestaande personages in het verhaal te verwerken.

Het verrassendste van het verhaal is echter dat dit vooral een spannend avontuur is, dwars door alle gebieden van de Hel, waarbij Doem bewijs probeert te verzamelen over een complot tegen zijn vader Lucifer. Na het lezen van de flaptekst is dit niet wat je zou verwachten!

Het grappige aspect van het verhaal zit hem vooral in de manier van vertellen; de droge Britse humor druipt ervan af:

Gefrustreerd schopte ik tegen de muur. Slecht plan. De neus van mijn gymp kwam klem te zitten in een scheur in het marmer. Ik hopte als een dronken flamingo op en neer, verloor toen mijn evenwicht en viel met een dreun op de grond. Terwijl ik languit op de harde stenen vloer lag, overwoog ik de mogelijkheid dat het niet mijn dag was. Of mijn jaar. (blz. 17)

Bovenstaand citaat geeft echter ook meteen een minpunt van het boek aan: de matige vertaling. Op de een of andere manier is de vertaling zo letterlijk dat je in het hoofd blijft ‘terugvertalen’ naar het Engels. Sommige zinnen zijn daarnaast erg lang en door de vele bijvoeglijke naamwoorden leest het niet echt lekker door. Zeker de minder geoefende lezer zal een zware kluif hebben aan de schrijfstijl en wellicht zelfs afhaken:

Aan de muren hingen in goud ingelijste schilderijen van bloederige oorlogstaferelen, en gebeeldhouwde busten van roemrijke demonen keken grijnzend vanaf hun sokkel op me neer. De boodschapper glipte naar binnen en liet mij me bezinnen op mijn eigen volkomen gemis aan roemrijkheid. (blz. 16/17)

Dit taaie en geforceerd bloemrijke taalgebruik komt met name in de eerste hoofdstukken voor. Gelukkig leest het verhaal daarna een stuk makkelijker! De beloning is een origineel, zeer vermakelijk en prikkelend verhaal. Even doorzetten in het begin dus, want dit boek is absoluut de moeite waard!

Lestips

Dit boek is heel geschikt om voor te lezen. De hierboven beschreven schrijfstijl zal voor veel kinderen (te) lastig zijn, waardoor ze niet door de eerste hoofdstukken heenkomen. Een voorlezende leerkracht kan zich juist lekker uitleven met dit grappige verhaal en door intonatie en mimiek het verhaal verduidelijken.

Ook zitten er grapjes in het verhaal die niet alle kinderen zullen snappen en die je tijdens het voorlezen dan meteen kunt uitleggen:

… ik vroeg me afwezig af hoe de stem van God zou klinken. Als een engelenkoor? Donder en bliksem? Morgan Freeman? (blz. 45)

Erg grappig voor mensen die film Bruce Almighty kennen (waarin Morgan Freeman voor God speelt, dus), maar de meeste kinderen zullen deze niet hebben gezien en Morgen Freeman misschien niet eens kennen…

Mocht je niet toekomen aan het voorlezen van het verhaal, dan zou ik het verhaal zeker promoten. Dit zou ik echter niet doen aan de hand van de flaptekst of een van de eerste hoofdstukken, want deze teksten suggereren een heel ander soort verhaal. Vandaar dat ik het hoofdstuk heb uitgekozen waarbij Doem het Knekelkopmeisje (= dode mensen-meisje) Tommy leert kennen. Zij speelt een sleutelrol in dit boek (en waarschijnlijk ook in de volgende delen!) en vanaf dit punt begint het verhaal ook echt goed op gang te komen.

Kinderen worden nooit (…) zei Tommy. ‘Rennen!’ (blz. 64 t/m 72)

Tekenen

In het verhaal worden prachtige omschrijvingen gegeven van gebieden in de Hel. De illustraties van Annet Schaap in dit boek zijn fantastisch (en grappig), maar vooral van de personages. Het zal een leuke tekenles opleveren als je kinderen hun beeld van de Hel laten tekenen. Je kunt dit zelfs over meerdere lessen verspreiden: een tekening laten maken voorafgaand aan het lezen van het boek en een tekening na het lezen van het boek. Er worden zoveel verschillende gebieden beschreven; de kinderen kunnen hier één gebied van kiezen.

Mythen, sagen en legenden

In een project over mythen kun je dit boek ook goed promoten! Persephone speelt een kleine rol in het verhaal. Tommy vraagt aan Doem:

Waarom is je moeder op de Aarde? ‘Persephone? Dat is een lang verhaal. Laten we zeggen dat mijn vader de kleine lettertjes niet heeft gelezen op het huwelijkscontract. (blz. 167)

Dat is natuurlijk een leuke inleiding op de Griekse mythe over Persephone en Hades. Verwarrend is dan echter wel dat de vader van Doem hier Lucifer is en niet Hades. Hoe zit dat dan? Klopt dit wel? Kunnen de kinderen dat uitzoeken?

Lees ook:

Uitgeverij De Fontein, 2016