Hoe je op vampiers jaagt zonder dat je ouders het weten

door Pete Johnson

Marcus heeft op zijn dertiende verjaardag te horen gekregen dat hij een halfvampier is. Hij vindt het maar niets. Vliegen lukt hem niet en normaal daten met een meisje ook niet. Hij kan namelijk elk moment overvallen worden door bloedkoorts: de onbedwingbare behoefte aan het drinken van bloed. Toch moet een halfvampier niet met een echte vampier verward worden. Integendeel: voor vampiers zijn jonge halfvampiers zelfs een extreem lekker hapje. Marcus moet dus zo ver mogelijk bij vampiers uit de buurt blijven. Dat wordt echter lastig als zijn klasgenootje Tallulah op vampierjacht gaat. Marcus besluit haar te helpen, al brengt hij daarmee zijn eigen leven in gevaar. Zijn ouders mogen er dan ook niets van weten! Gelukkig kan hij zijn verhaal kwijt bij Gracie, een andere halfvampier. En natuurlijk aan zijn geheime blog, dat jij als lezer nu in handen hebt…

Dit is het vervolg op Hoe je dertien wordt en overleeft… als je ouders vampiers zijn.

Recensie

Als je de achterflap van dit boek leest, wijst niets erop dat dit een vervolg is op een eerder deel. Dat blijkt echter wél uit de epiloog, die in de eerste 3 bladzijden uitlegt wat er in het voorgaande deel is gebeurd. Hierdoor is dit deel in principe los van het eerste boek te lezen, maar waarschijnlijk is dit boek leuker als je ook het eerste deel gelezen hebt. Nu blijf je je tijdens het lezen toch regelmatig afvragen wat er eerder nu precies gebeurd is.

Engelse cover

Ook de opmerking ‘ongewoon grappig’ op de achterflap zet de lezer enigszins op het verkeerde been. Het verhaal zelf is namelijk eigenlijk helemaal niet zo grappig. De manier waarop het geschreven is wél – daar zit hem de humor in. Verder is het eigenlijk best een spannend verhaal en bij vlagen zelfs een beetje griezelig – vooral als het over het drinken van bloed gaat. De cover van de oorspronkelijke Engelse versie past wat dat betreft beter bij het boek.

Het boek leest lekker vlot en makkelijk, mede door het grote lettertype en de korte regels. Het is geschreven in dagboekstijl, maar bevat geen tekeningetjes of illustraties (zoals de kaft enigszins doet vermoeden). En hoewel je de plotwending – als ervaren lezer – al van verre ziet aankomen, blijft het toch spannend hoe het verhaal precies gaat aflopen. Dat zorgt ervoor dat je het verhaal wilt blijven lezen. Het einde suggereert bovendien nog een derde deel*… en dat maakt wel heel nieuwsgierig!

* In het Engels zijn er al vier delen van deze serie!

Lestips

Om dit boek te promoten is het volgende fragment heel geschikt: hierin is Marcus uit met een meisje en wordt hij overvallen door bloedkoorts. Voor hem helemaal niet leuk, maar voor de lezer erg grappig…

20.51 uur – Terwijl ik achteraan (…) afspraakje te zijn. (blz. 112 t/m 119)

Overigens is het goed om te weten dat dit boek naar het Vlaams vertaald is – sommige zinnen zullen daardoor voor Nederlanders wat vreemd overkomen. Storend is het echter niet.

Kinderboekenweek 2017

Binnen het thema griezelen is dit een heel toegankelijk boek voor kinderen die het ‘pure’ griezelgenre toch nog een beetje te spannend vinden. Het verhaal gaat weliswaar over (half)vampiers en bloed, maar is door de humoristische schrijfwijze niet heel eng.

Davidsfonds Uitgeverij / Infodok / WPG Uitgevers België, 2017