Koken voor de keizer

door Marloes Morshuis

De elfjarige Mick moet koken voor zijn leven. Zeven dagen lang moet hij iets maken wat keizer Linus I lekker vindt. Er is echter één probleem: de keizer lust niets.

Sinds de oude koning dood is, regeren de keizer en zijn raadsheer met harde hand over Minelotte. Protesteren is gevaarlijk. Voor je het weet, zit je gevangen op de Witte Rots: een kaal eilandje voor de kust. Dat was ook het lot van de ouders van Mick. Samen met mijn zusje en nog twee lotgenoten woont Mick nu aan het strand. Ze moeten zich helemaal zelf weten te redden.
Als Mick op een dag in de problemen komt, gaat hij daarom een weddenschap aan met de keizer. Wint Mick de strijd op leven en dood, dan redt hij niet alleen zichzelf, maar ook alle mensen die zijn verbannen. Verliest hij, dan wacht hem een gruwelijke straf…

Recensie

Dit boek kun je eigenlijk niet lezen zonder trek te krijgen in lekker eten. Een soort Masterchef Kids, maar dan een flink tikje spannender, doordat Micks leven ervan afhangt! Elke dag moet Mick een gerecht bedenken dat zo lekker is dat de keizer het wel móet lusten. Dat lukt hem doordat hij een boek van een scheepskok heeft met ‘recepten van de zeven wereldzeeën’. Daaruit haalt hij allerlei exotische recepten, van mangomousse tot gravad lax. Leuke bijkomstigheid is dat de recepten ook achterin het boek zijn opgenomen. Als je dus lekkere trek krijgt van dit boek, kun je direct aan de slag en zelf proeven wat de keizer eet.

Het verhaal leest als een sprookje, wat voornamelijk komt door het keizerlijke, verwende personage dat met allerlei gekke pruiken op zijn hoofd niets anders lijkt te doen dan op een troon te zitten. Maar ook de setting van het verhaal doet sprookjesachtig aan: een afgelegen eiland, dat afgesloten is van alles wat met de moderne wereld te maken heeft. Waar kruiden onbekend zijn; waar mensen zichzelf met paarden vervoeren en waar kinderen in een hangmat aan het strand slapen.

Het boek leest lekker weg, maar de gebeurtenissen verlopen vrij traag. Dit komt voornamelijk doordat het koken van Mick een aanzienlijk deel van het boek opslokt. Voor kinderen die van koken houden, is dit een boek waar ze – jaja – van zullen smullen! Verder kan het er ook voor zorgen dat kinderen interesse krijgen in koken en het spelen met ingrediënten. De herhaling – elke dag koken voor de keizer – gaat echter niet vervelen door de diverse wendingen die de auteur in het verhaal heeft verwerkt. Je blijft als lezer geboeid verder lezen: hoe zal de keizer dit keer reageren? Welke gemene streken hebben hij en zijn mannen vandaag in petto? Welke tegenslagen krijgt Mick nu weer te verwerken?

Het wensvervullende einde komt echter niet als een verrassing en blijft een beetje oppervlakkig. Liefhebbers van actie en spanning zullen met dit boek wat minder aan hun trekken komen dan de achterflap doet vermoeden, maar voor kinderen die houden van sprookjesachtige avonturen is dit een zeer onderhoudend en – letterlijk – heerlijk leesboek!

Lestips

Om het boek te promoten, raad ik je aan het volgende fragment voor te lezen. Het is grappig, bizar en maakt heel nieuwsgierig naar de rest van het verhaal!

De soldaat klopt (…) niet meer durf. (blz. 20 t/m 24)

Mocht je het boek gaan voorlezen in de klas, dan is het natuurlijk erg leuk om de kinderen uit te dagen ook te gaan koken. Dat kunnen de recepten uit het boek zijn, maar misschien kunnen ze ook zelf iets verzinnen. Wat zouden zij maken als ze voor de keizer zouden moeten koken? Kunnen ze dat meenemen naar de klas? Elke dag iemand die de uitdaging aan wil gaan? 🙂 Voor je het weet, zit je weken te smullen in de klas!

Uitgeverij Lemniscaat, 2016 (2e druk)