Wode Weus en de Wieze Walla’s

door Lissa Evans

Vlak voordat Fien met haar moeder en vierjarige zusje Minnie op vakantie zou gaan, komt haar vertrouwde wereld plotseling tot stilstand. Minnie wordt aangereden als ze haar knuffelkonijn Wode Weus (die R is lastig uit te spreken…) van straat wil redden en belandt in het ziekenhuis. Fien moet bij haar irritante neef Harmen gaan logeren. Daar komt ze door een bizarre samenloop van omstandigheden terecht in de wondere wereld van de Wieze Walla’s: een felgekleurd land met idiote bewoners die eruitzien als gekleurde vuilnisbakken op pootjes en alleen op rijm praten.

Al gauw blijkt dat er maar één manier is om weer uit Wieze Wallaland te komen: de Wieze Walla’s bevrijden van hun wrede dictator… Wode Weus.

Vertaald door Jenny de Jonge.

Recensie

Dacht je dat Alice in Wonderland een vreemd en fantasievol verhaal was? Nou, dit boek kan er ook wat van! Fien belandt in de wonderlijke fantasiewereld van de Wieze Walla’s, vol kleurige, bizarre figuren. Het is echter een wereld die ze maar al te goed kent: uit het lievelingsboek van haar zusje!

“Dit boek is een beetje eng, maar vooral heel erg grappig.” staat op de achterkant van het boek te lezen. Een misleidende uitspraak voor het begin van het boek, want als Fiens zusje Minnie een ongeluk krijgt, valt er bijzonder weinig te lachen. Maar als vervolgens het verhaal op gang komt, druipt de droge humor inderdaad van de pagina’s af. Vergis je niet, dit is geen simpel, grappig verhaaltje over een paar gekke figuurtjes; dit is een boek waar heel erg goed over na is gedacht.

De personages worden geweldig neergezet: de overbeschermde neef Harmen, die zich heeft ontwikkeld tot een ongelooflijke hypochonder; lifecoach Olivia Olifant, die overenthousiast en superpositief is en natuurlijk de Wieze Walla’s, die – afhankelijk van de kleur – ook een nogal uitgesproken persoonlijkheid hebben. Het mooie van dit boek is dat de verschillende personages elkaar continu confronteren met elkaars gedrag. Daardoor worden ze regelmatig aan het denken gezet over zichzelf. Dat zorgt ervoor dat dit boek duidelijk een diepere laag heeft, zonder dat dit er heel dik bovenop ligt. Het daagt de lezer ook regelmatig uit om stil te staan bij het gedrag van de personages (en zichzelf?).

‘Dus je wilt naar huis? Terug naar je gewone leven?’
‘Ja. Ja ja ja.’
‘Terug naar nooit in de zon zijn? Nooit in gezelschap van andere kinderen? Nachtmerries? Fobieën? Een leven achter gesloten gordijnen?’
Harmen aarzelde heel even. ‘Ja,’ zei hij. (blz. 79)

Niet alle kinderen zullen de uitgesproken karakters en humor uit dit boek echter volledig snappen als ze dit boek zelf lezen. Er wordt nogal wat gevraagd van hun voorstellingsvermogen en fantasie en ze hebben er ook een flinke woordenschat voor nodig. Neem bijvoorbeeld Olivia Olifant (ofwel: Olla): om haar voor je te kunnen zien, moet je wel snappen wat voor type zij is:

‘Wat doe jij hier?’ vroeg Fien met een gesmoorde piepstem.
‘Je praat vanuit je keel, schat. Je moet praten vanuit je longen voor een diepere, rijkere toon.’
Fien nam nog een hap lucht. ‘Wat doe jij hier?’ herhaalde ze op een diepere, rijkere toon.
‘Doen is zo’n hectisch, stressvol woord,’ zei Olla. ‘Op dit moment ben ik alleen maar aan het zijn. Ik absorbeer en observeer. Wanneer je je onverwacht in een nieuwe situatie bevindt, moet je als een blaadje in een beek zijn, je zachtjes laten meevoeren op de stroom.’ (blz. 89)

Het maakt het boek wel tot een geweldig voorleesboek, waarmee je je heerlijk kunt uitleven in de bizarre typetjes. De subtiele humor laat je continu grinniken of in de lach schieten en tegelijkertijd voel je ook steeds die diepere laag in het boek, waarbij vertrouwen, angst en een positief zelfbeeld steeds terugkerende thema’s zijn. Kinderachtig is het boek zeker niet! Ook al lijkt het konijntje op de cover heel erg lief; Wode Weus is dat allesbehalve. (Zie ook de oorspronkelijke cover – Wed Wabbit). Het boek is zelfs behoorlijk spannend, want lukt het Fien om te ontsnappen uit Wieze Wallaland? Kan ze uit handen van de gemene dictator blijven? En hoe kan ze de Wieze Walla’s redden van de onderdrukking?

Kortom, je moet voor dit boek bereid zijn om je over te geven aan een wonderlijke fantasiewereld, maar dan word je ook wel beloond met een ongelooflijk origineel en veelzijdig verhaal!

Lestips

Een mooi fragment om dit boek te promoten, is hoofdstuk 11: hierin komt namelijk de humor, maar ook de diepere laag in het boek goed naar voren. Harmen is – net als Fien – net in Wieze Wallaland beland en weet niet wat hem overkomt… Hij is in het gezelschap van Dokter Wortel: een manshoge speelgoedwortel op wieltjes (ja… ik zei het al: een wonderlijke fantasiewereld!).

Harmen was in (…) uit die boom.’ (blz. 73 t/m 80)

Zoals ik hierboven al schreef, zal dit boek echter voor veel kinderen best lastig zijn om zelfstandig te lezen. Er staan flink wat moeilijke woorden in de tekst en de humor is vrij subtiel, waardoor niet alle kinderen deze zullen snappen als ze de intonatie in de tekst niet horen. Daarom is het echt een aanrader om dit boek voor te lezen. Je kunt dan ook meteen moeilijke woorden uitleggen en het met de klas hebben over het gedrag van de personages. Dit boek biedt veel mogelijkheid tot gesprek!

Dictatuur

Ook de dictatuur is een interessant onderwerp in het boek! Angst, macht, vertrouwen… boeiende gespreksthema’s!

Uitgeverij Gottmer, 2017