Onzichtbare Emmie

door Terri Libenson

Emmie kan heel goed tekenen, maar verder is ze een stille, verlegen tweedeklasser. Ze is zo onopvallend dat ze wel onzichtbaar lijkt.
Als een briefje, waarin Emmie haar liefde verklaart aan de leukste jongen van de klas, in de verkeerde handen valt, ziet iedereen haar ineens wél staan. Maar Emmie kan dan van schaamte wel door de grond zakken! Er komt echter hulp uit onverwachte hoek: de populaire, spontane Katie neemt Emmie in bescherming. Emmie bloeit op, maar wie is die Katie eigenlijk? Wat wil ze van Emmie?

Vertaling door Studio Peter de Raaf / Arend Jan van Oudheusden / Em. Querido’s Kinderboekenuitgeverij.

Recensie

Emmie start haar verhaal in dit boek met een analyse van de ‘standaard’ graphic novel: de hoofdpersoon is raar, slim of heeft een of andere beperking; hij of zij wordt gepest; hij of zij neemt wraak en alles komt weer goed. Maar dit boek is anders, zo zegt ze zelf ook al: in dit boek wordt de hoofdpersoon niet gepest. In dit boek valt de hoofdpersoon juist niet op! Emmie is namelijk een meisje dat zo verlegen is, dat niemand haar opmerkt. Dat dat ook heel vervelend (eenzaam!) kan zijn, wordt prachtig duidelijk gemaakt in deze mooi vormgegeven graphic novel. Schrijfster Terri Libenson baseerde dit verhaal duidelijk op eigen ervaringen (‘voor de dertienjarige Terri die de inspiratie voor dit boek was’).

Maar verwacht geen dramatisch verhaal – integendeel. Onzichtbare Emmie is vooral een hoopvol, krachtig verhaal en een hart onder de riem voor kinderen die ook heel verlegen zijn. De droge, analytische vertelstijl van Emmie en de vele tekeningetjes maken het verhaal bovendien heel erg grappig.

Onzichtbare Emmie, blz. 51

Emmie brengt het grootste gedeelte van haar tijd door met tekenen. Hoe belangrijk dit voor haar is, blijkt wel uit deze zinnen:

En al tekenend voel ik mijn maag weer uit de knoop komen.
Ik wou dat ik de hele dag kon tekenen. (blz. 52)

Hoe anders is haar klasgenoot Katie! Het verhaal van Emmie wordt namelijk regelmatig onderbroken door een strip in felle kleuren (mooi contrast met de grijzige kleurtinten in het verhaal van Emmie), waarin je leest over de populaire Katie. Katie is goed in alles, heeft bergen vriendinnen en is nog aardig ook. Katie is alles wat Emmie zou willen zijn. Ze is zo ontzettend leuk, dat het eigenlijk te mooi is om waar te zijn…

Onzichtbare Emmie, blz. 63

Langzaamaan beginnen de verhalen van Katie en Emmie steeds meer met elkaar verweven te raken en wordt duidelijk wat de rol van Katie in dit boek is. Deze graphic novel is daarmee een heel sterk psychologisch verhaal over de kracht van vriendschap en in jezelf geloven. Maar misschien is het allermooiste aan dit boek nog wel de sterk analytische kijk op mensen. Het laat zien dat je niet bitchy hoeft te zijn om populair te zijn en dat verlegen kinderen niet saai zijn, maar het beste is dat dit boek iedereen in zijn waarde laat. Een intelligent en áárdig boek – zo kan het dus ook!

Lestips

Achterop het boek is te lezen ‘Voor de fans van Het leven van een loser en Dagboek van een muts‘. Begrijpelijk, want dit boek is ook een graphic novel en gaat over schoolperikelen en vriendschappen. Maar dit boek is echt van een ander kaliber en veel minder hap-slik-weg dan bovenstaande verhalen. Geen woorden in hoofdletters, heel andere tekenstijl en subtielere humor. Ik weet dus niet of alle fans van de Loser- en Muts-serie dit boek ook zullen waarderen.

Toch is het zeker de moeite waard om dit boek te promoten met bovengenoemde aanbeveling, want het kan kinderen wel over de streep trekken om het boek te lezen. Anderzijds is dit juist een graphic novel voor kinderen die bovengenoemde series te simpel vinden.

Meisjes die zich herkennen in Terri, zullen zéker genieten van dit boek! En meisjes die zich niet in Terri herkennen, zullen wellicht aan het denken worden gezet over hoe zij naar stille kinderen kijken. Katie is wat dat betreft weer een mooi rolmodel. Maar ook jongens zouden zich best kunnen herkennen in Terri en de humor zal op iedereens lachspieren werken!

Fragment voor boekpromotie (laat tussendoor ook wat tekeningetjes zien):

Ik heet Emmie (…) moet toch wel. (blz. 6 t/m 13)

Em. Querido’s Kinderboeken Uitgeverij, 2018