De Lantaarnaansteker

door Aline Sax, Ann De Bode

Elke avond, als het donker wordt, steekt de lantaarnaansteker de lichten aan. Zo laat hij een spoor van licht na.
Hij kijkt bij iedereen naar binnen. Hij ziet de jonge vrouw die alleen is, de vreemdeling die niemand verstaat, het meisje dat wacht op haar papa, de man bij het bed van zijn zieke vrouw, het oude koppel zonder kind…

De lantaarnaansteker bedenkt een plan.
Een plan dat licht brengt in donkere harten.

Recensie

Dat een eenvoudig verhaal toch heel veel impact kan hebben, bewijst dit bijzondere prentenboek. Ook al is het verhaal in enkele regels na te vertellen – een lantaarnaansteker ziet tijdens zijn werk heel veel eenzame, verdrietige mensen in de stad. Hij bedenkt een plan om ze bij elkaar te brengen en brengt zo weer geluk in hun levens – is het een verhaal dat je nog heel lang bij zal blijven. Dat komt niet alleen door het ontroerende verhaal, maar ook door de paginagrote prenten.

Het eerste wat opvalt aan dit boek is het bijzondere formaat. Het boek is maar liefst 34 cm hoog, maar een stuk smaller dan de meeste prentenboeken: slechts 19 cm. Zodra je het boek openslaat, word je het verhaal ingetrokken door de sfeervolle tekst en de waanzinnig mooie schilderingen van Ann De Bode.

©2018 De Eenhoorn, illustratie van Ann De Bode uit De Lantaarnaansteker

Het verhaal neemt je mee naar het verleden, naar de tijd dat lantaarns nog met de hand werden aangestoken. Toch doet het verhaal helemaal niet ouderwets aan, want het meisje dat haar werkende vader nooit ziet en de vreemdeling die niemand kan verstaan, bestaan in de huidige tijd nog steeds. De tekst raakt, wat ongetwijfeld ook te maken heeft met de indringende portretten, die enorm veel emotie laten zien. De geschilderde personages kijken de lezer vaak aan, wat het gevoel van betrokkenheid nog eens extra versterkt.

De schilderingen zijn zowel realistisch en gedetailleerd als schilderachtig en grof. Sommige schilderingen lijken zelfs nog niet af. Het boek doet heel volwassen aan, zowel door de illustratiestijl als de impliciete ernst van de situaties. Er zitten hele verhalen verstopt achter de poëtische woorden van Aline Sax.

De lantaarnaansteker ziet de oude man
en de oude vrouw aan tafel.

Aan het hoofd van de tafel staat een stoel. Een kinderstoel.
Voor de stoel staat een bord. In de stoel zit geen kind.
De oude man en de oude vrouw spreken niet met elkaar.
In hun ogen ligt een verdriet waarvoor geen woorden zijn.

©2018 De Eenhoorn, illustratie van Ann De Bode uit De Lantaarnaansteker

De droevige sfeer van het verhaal slaat om als de lantaarnaansteker een plan verzint om de verschillende eenzame mensen bij elkaar te brengen. Hoewel het verhaal in heel eenvoudige taal geschreven is, moet de lezer veel zelf invullen. Het is geen prentenboek voor jonge kinderen; de uitgever geeft zelf op het boek ook al aan dat het bedoeld is voor kinderen vanaf 9 jaar. Ook voor kinderen in de bovenbouw zal dit boek het beste tot zijn recht komen onder begeleiding. Want wat een prachtig verhaal om over te praten met kinderen; een hartverwarmend verhaal over naastenliefde, burgerschap en menselijkheid.  Echt een verhaal om kippenvel van te krijgen.

Lestips

Dit prentenboek kun je fantastisch gebruiken als introductie voor een les over burgerschap. Het verhaal zal ervoor zorgen dat kinderen weer wat bewuster in het leven staan en wellicht met andere ogen zullen kijken naar de mensen om hen heen. Het verhaal roept indirect op om opmerkzaam te zijn en voor elkaar te zorgen. Het boek laat zien hoe je met een simpel gebaar al heel veel kunt betekenen voor iemand anders.

Lees het boek voor en praat met je klas over de verschillende personages en hun gevoelens. Laat kinderen nadenken hoe ze zelf iets voor een ander zouden kunnen betekenen. Kennen zij iemand in dezelfde situatie als de personen in het boek?

Schilderen

Afgezien van de prachtige inhoud van het verhaal, zijn ook de prenten de moeite waard om bij stil te staan. Deze illustratiestijl zie je niet vaak in kinderboeken en niet alle kinderen zullen het misschien direct mooi vinden, maar ze zullen het zeker kunnen waarderen dat je kunt zien hoe de portretten zijn gemaakt. Eigenlijk laat Ann De Bode drie fasen in het schilderproces zien: de schets, de grove opzet en het complete, gedetailleerde portret. Alleen dat al is interessant!

De Eenhoorn, 2018