De Eindeling – Opgejaagd

door Katherine Applegate

Byx is een dariene, een hondachtig wezen, dat over bijzondere gaven beschikt. Ze leeft in het Koninkrijk Nedarra, waar de darienen een van de zes grote, leidende soorten zijn. Maar net als de andere vijf leidende soorten – felivetten, navrieten, terramanten, raptidonnen en mensen – worden ze nu bestuurd door de tirannieke Murdano en worden ze continu opgejaagd.

Wanneer Byx op onderzoek uit is, wordt haar complete roedel vermoord en vreest ze dat ze de laatste van haar soort is: de eindeling. In haar zoektocht naar veiligheid en een nieuw thuis houdt ze zich vast aan de legende over andere verborgen darienes. Onderweg ontmoet ze nieuwe bondgenoten – zowel dieren als mensen. Maar haar tocht is vol gevaar, want het blijkt dat de darienen niet voor niets zijn uitgeroeid…

Vertaald door Hanneke van Soest.

Eerste deel van de serie De Eindeling.

Recensie

Het is wel even inkomen als je begint met lezen in dit boek. Je betreedt namelijk een volledig onbekende wereld: het Koninkrijk Nedarra, waarvan op de schutbladen een prachtige getekende kaart te zien is. In dat Koninkrijk wonen wezens die rechtstreeks uit de fantasie van schrijfster Katherine Applegate (en de vaardige vertaalpen van Hanneke van Soest) komen: felivetten, navrieten, terramanten, raptidonnen, botervleren, boomvossen, brindaletten, wobbyks en – niet onbelangrijk – darienen. De ik-figuur in dit boek, Byx, is namelijk een dariene: een hondachtig wezen dat rechtop kan lopen, kan zweven en met mensen kan praten. Want mensen wonen er ook in het Koninkrijk Nedarra. Al snel blijkt echter dat die mensen niet de fijnste personages zijn in dit verhaal, ‘die o zo onvoorspelbare roofdieren’ (blz. 18).

Applegate is bekend geworden met haar indrukwekkende boeken Ik ben een gorilla en Mijn vriend Crenshaw – boeken waarin verbeelding een enorm grote rol speelt, maar niet met deze omvang. Hoe goed deze schrijfster is, wordt echter al snel duidelijk. Haar fantasiewereld komt zo goed tot leven, dat je al snel zeer vertrouwd raakt met al deze vreemde wezens en complexe verhoudingen onderling. Want complex is dit fantasieverhaal wel, maar dat geeft ook heel veel diepte aan het verhaal. Het mooie van dit verhaal is dat er heel veel menselijke eigenschappen en herkenbare gevoelens in het verhaal zijn verwerkt. Ondanks dat alle fantasiewezens natuurlijk niet echt bestaan, heb je tijdens het lezen het gevoel dat het ‘echt’ is. Ook de thema’s – uitsterven, macht, bedreiging, vriendschap en verraad – zijn zeer serieus.

Nadat de roedel van de elfjarige Byx is uitgeroeid door soldaten van de Murdano, gaat zij samen met een kleine wobbyk – het wezentje dat op de cover van het boek is afgebeeld – op zoek naar andere darienen. Of die er zijn, weten ze niet – Byx houdt zich vast aan de hoop die haar moeder uitsprak vlak voordat ze stierf. Misschien dat er nog een kolonie leeft in het noorden.

‘Het is toch niet verkeerd om hoop te hebben?’
‘Dat is nooit verkeerd, Byx,’ zei mijn moeder. ‘Tenzij de waarheid je iets anders vertelt.’ (blz. 26)

En die waarheid is de rode draad in dit verhaal. Darienen kunnen namelijk aanvoelen of iemand liegt of niet en dat blijkt gevaarlijker dan Byx kon vermoeden. Tegelijkertijd is het een handige gave tijdens haar zoektocht, waarbij ze verschillende mensen ontmoet die de waarheid niet volledig blijken te spreken… Byx krijgt te maken met een ingewikkeld machtsspel, waarbij niet alleen zij, maar ook haar gezelschap continu in levensgevaar is. Tijdens hun tocht moeten zij steeds op hun hoede zijn voor soldaten en de gevaarlijke Ridder van het Vuur, die gebruik maakt van ’theürgie’ – het bestuderen van toverformules en magische rituelen. Bovendien komen ze erachter dat de strijd met de Murdano nog veel ingewikkelder in elkaar zit dan ze van tevoren hadden gedacht.

Het boek is opgedeeld in 5 delen, waarbij elk deel begint met een grote illustratie van Max Kostenko. Het laatste deel heeft de titel ‘Het einde van het begin’; een fantastische titel, die perfect aangeeft hoeveel er nog moet gaan komen. Want ondanks dat dit boek maar liefst 395 pagina’s telt en Byx en haar bondgenoten er aan het einde van het boek al een ongelooflijk spannende en gevaarlijke tocht op hebben zitten, is duidelijk dat het verhaal nog lang niet afgelopen is. Gelukkig maar, want dit is zo’n verhaal waar je helemaal in kunt verdwijnen en waarvan je eigenlijk niet wilt dat het stopt. De uitgeverij heeft deze serie op de achterkant van het boek bestempeld als ‘verslavend’ en dat is volkomen terecht. Applegate laat met dit boek wederom zien wat een geweldige verteller zij is.

Lestips

Wat een geweldig boek voor jongens én meiden. Zeker doordat twee van de (stoere) hoofdpersonen meisjes zijn, is dit een geweldig voorbeeld voor meiden: ook meisjes kunnen de held van het verhaal zijn!

Het formaat kan kinderen wel afschrikken, maar het boek leest heel gemakkelijk en is opgedeeld in veel korte hoofdstukken – dat maakt het heel overzichtelijk en toegankelijk. Het maakt dit ook een prima voorleesboek! Elk hoofdstuk eindigt namelijk op een geweldig moment, waarbij je het liefst direct zou willen doorlezen. Heb je het boek uit, dan kunnen kinderen zelfstandig de volgende delen gaan lezen (zodra deze verschenen zijn).

Om het boek te promoten, kun je hoofdstuk 3 en 4 voorlezen. Het is wel handig als je vooraf vertelt dat het verhaal wordt verteld door Byx, de dariene die je voorop het boek ziet. Beschrijf ook even wat een dariene is: een hondachtig wezen dat zijn duim kan bewegen en rechtop kan lopen. Een wezen dat van boom naar boom kan zweven en met mensen kan praten (blz. 18-19).

Ik liep het (…) toen sprong ik. (blz. 29 t/m 35)

Bovenstaand fragment vertelt nog helemaal niets over het gevaarlijke avontuur dat Byx tegemoet gaat, maar het zit al wel vol spanning en maakt ongetwijfeld nieuwsgierig naar het vervolg.

Uitgeverij Billy Bones, 2019