Dex 2 - Leesbevordering in de klas

over vrienden en andere bagage

Dex zit – nog steeds – in de brugklas. Met zijn vrienden Brian, Wahid, Luuk en Freddy heeft hij het prima naar zijn zin, al vindt hij school maar een sadistische uitvinding. Zijn gedrag en cijfers zijn dan ook niet al te best. Gelukkig kan hij het goed vinden met zijn mentor, meneer Hendriks. Dex belooft hem dat hij zich de rest van het jaar voor honderd procent zal inzetten, zodat hij straks over kan naar de tweede. Maar dat blijkt lastig vol te houden als Dex ook een afspraak maakt met zijn vrienden. Een afspraak over een koffer vol snoep, chips en energydrink, die meegesmokkeld zal worden op schoolreis naar Canterbury…

Vervolg op Dex, waarin Dex voor het eerst naar de middelbare school gaat.

Recensie

In het debuut van Mijke Pelgrim – Dex – kon je al kennismaken met Dex en zijn nieuwe vriendengroep in de brugklas. Een groepje onruststokers, in een havo-klas in Amsterdam.

Wahid, Fredje, Lucky, Bri en ik… wij houden van herrie. Van grappen maken, door elkaar heen roepen en een beetje tegen elkaar op beuken. Als wij samen zijn, is het standaard feest. Turkse pizza of een tostietje erbij en niks meer aan doen. (blz. 95)

De toon wordt in dit boek al op de eerste pagina gezet, als Dex aan jou als lezer uitlegt waarom hij school totáál niet nuttig vindt. Maar ja… hij heeft wel leuke vrienden en die staan er allemaal net wat beter voor dan hij. Dus als hij bij ze in de klas wil blijven – en dat wil hij – dan moet hij toch betere cijfers gaan halen. Hij maakt met zijn mentor afspraken om knetterhard zijn best te gaan doen en braaf te doen wat hij moet doen. Zijn vrienden moeten daar wel even aan wennen…

‘Wat heb jij daar voor een enorme bochel?’ vroeg hij en hij staarde naar mijn rugzak alsof het een baal rotte appels was. ‘Heb je de bibliotheek overvallen of zo?’
‘Mijn moeder is helemaal doorgedraaid,’ zei ik. ‘Ze wilde zelfs de Bosatlas in mijn tas stoppen, maar dat kon ik nog net tegenhouden.’ (blz. 14)

De vlotte schrijfstijl van Pelgrim past zó ontzettend goed bij de personages dat je als volwassen lezer het gevoel hebt zelf weer op de middelbare school te zijn beland. Voor kinderen op de basisschool is dit een fantastische manier om kennis te maken met het middelbare-schoolleven. Alles klopt in dit boek en de herkenbare, bijdehante manier van praten maakt dit boek ook ontzettend grappig. Het zal voor sommige kinderen heerlijk verfrissend zijn om te ‘mogen’ lezen hoe stom en saai Dex school vindt. Er zullen flink wat jongens zijn die zich in Dex en zijn vrienden kunnen inleven.

‘Een tékenopdracht?!’ riep Wahid. ‘We zitten in de brugklas, hoor! Niet op de kleuterschool!’
Maar de meiden vonden het helemaal fantastisch, want die hebben allemaal etuis bij zich met honderdduizend stiften erin. Soms zelfs met glitters of met zo’n parfumlucht waar je helemaal kortademig van wordt als je te dichtbij zit. (blz. 39)

Hoewel Dex en zijn vrienden er af en toe een zooitje van maken, schrijft Pelgrim met veel respect over ze. Er komt vooral ook goed naar voren waarom ze zich gedragen, zoals ze zich gedragen. Dex wil zich ook helemaal niet misdragen – hij heeft veel respect voor zijn mentor en wil hem niet teleurstellen. Hij vindt het alleen knap lastig om zich te gedragen als een brave ‘Dexter-Jan-Roderick’. Zéker als hij volledig wordt afgeleid door plannen voor de schoolreis naar Canterbury. Het levert uiteindelijk een enorm loyaliteitsconflict op en dat maakt dit boek in zekere zin ook nog best een beetje spannend: hoe gaat dit aflopen voor Dex?

Niet alleen geeft dit boek de lezer weer een zeer mooi beeld van de middelbare school, het gaat ook heel sterk over hoe je jezelf kunt blijven in een vriendengroep. Een heel belangrijk thema ter voorbereiding op de brugklas, waar groepsdruk kinderen flink kan veranderen. Maar bovenal is dit een heel toegankelijk en zeer vermakelijk leesboek. Korte hoofdstukken, niet te dik, lekker direct taalgebruik, heerlijk herkenbaar en heel veel humor. Een dikke aanrader voor kinderen in de bovenbouw van de basisschool én de brugklas!

Lestips

Absoluut een boek om te promoten in groep 7 en 8! Vooral kinderen die niet zo enthousiast zijn over lezen of school zullen zich kunnen herkennen in Dex en dat wordt nog eens versterkt doordat Dex de lezer regelmatig aanspreekt:

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik word langzaam gek van zo’n hele dag stilzitten en dat je naar saaie verhalen van saaie docenten moet luisteren. (blz. 5)

Het eerste hoofdstuk beslaat slechts 3 bladzijden en is een perfect fragment voor boekpromotie. Ik zou dit boek niet in zijn geheel voorlezen, want het ‘klopt’ niet als een leerkracht dit boek voorleest. Daarvoor zijn leraren en Dex té verschillend! Bovendien is dit een prima, toegankelijk leesboek voor vrijwel alle kinderen: met leuke chatgesprekken en heel korte hoofdstukken.

Wijs de kinderen ook nog even op de website van de auteur, met tips voor de brugklas!