Gisteren keek ik Springlezend Live terug (KIJKTIP!!) – wat een feest was dat! Zulke bevlogen mensen, die zo enthousiast over mooie boeken praatten. Ik vond het weer ontzettend inspirerend!!
Door wat Merel van Vroonhoven vertelde, moest ik meteen aan deze geweldige dichtbundel van Bette Westera & Sylvia Weve denken: Zo voelt dat. Merel vertelde namelijk over een gedicht van Edward van de Vendel uit zijn bundel Wat je moet doen als je over een nijlpaard struikelt, dat zij voorlas om autistische kinderen na te laten denken over gevoelens.
Nou, dan kun je ook met dit boek aan de slag! ‘Het gouden duo’ dat samen al meerdere Griffels en Penselen won, bedacht namelijk voor 40 gedichten hoe verschillende voorwerpen of verschijnselen zich zouden kunnen voelen.
Toevallig las ik afgelopen woensdag tijdens een lezing het gedicht Donderbui voor, waarbij ik de titel niet noemde en de aanwezigen liet raden wie of wat dit vertelde. Dat is namelijk zo leuk aan dit boek!! Je kunt de gedichten inzetten als een soort raadsels, maar ook gebruiken voor een fantastische les ‘jezelf inleven in een ander’. (‘Hoe zou de afgedankte jas zich voelen, jongens en meisjes?’) Of dus voor een les over emoties! (‘Wat voelt deze donderbui eigenlijk? Herken jij bepaalde gevoelens?’)
Het enige minpunt vind ik de cover. Hij is wat grijzig en oogt heel serieus. Het ziet er niet direct uit als een fijn kinderboek, terwijl je dit boek al makkelijk vanaf groep 4 of 5 kunt inzetten! Dus… laat je niet afschrikken door de sombere uitstraling, maar sla deze bundel snel open, geniet van de (verder) dynamische illustraties en begin te lezen! De gedichten zijn een soort verhaaltjes en lezen ook heerlijk voor. Dit is wederom Bette Westera op haar best: humor, creativiteit en een perfect ritme. Dat voelt GOED!!
