Alice in Wonderland - Leesbevordering in de klas

Alice in wonderland Als Alice op een bloedhete zomerdag opeens een Wit Konijn langs ziet rennen, is dat het begin van een wonderlijk avontuur. Ze achtervolgt het konijn, valt in een schacht en komt terecht in een bijzondere droomwereld, waar niets meer normaal is. Alice ontmoet wonderlijke figuren, zoals de Grapkat, de Hoedenmaker, de Rups (die net zo groot is als zijzelf, al ligt dat meer aan haar tijdelijke, eigen lengte) en natuurlijk de Koningin, die het liefst iedereens kop eraf hakt. Haar leven is nog nooit zó bijzonder geweest.

Alice in Wonderland is een echte klassieker van Lewis Carroll, uit 1865. Deze versie is bewerkt door Ed Franck en geïllustreerd door Rébecca Dautremer.
Dit boek verscheen eerder (2011) in een grote, hardcover versie.
De uitgave uit 2018 is een paperback van (iets kleiner dan) A5-formaat.

Recensie

©2018, Davidsfonds | Infodok, illustratie van Rébecca Dautremer uit Alice in Wonderland

Er zijn ontzettend veel versies van Alice in Wonderland in omloop, maar dit is wel een heel aantrekkelijke variant. Deze luxe paperback, met afgeronde hoeken en mooie, gladde bladzijden is niet alleen een pláátje, maar leest ook heel prettig. Ed Franck heeft het verhaal bewerkt in een lekker directe en soepele schrijfstijl met eigentijdse woorden, waarin hij toch de wat ouderwetse sfeer heeft weten te behouden.

De droge humor druipt van de pagina’s en het hele boek zit vol met taalgrapjes en spitsvondige dialogen.

‘Hoe kan ik méér thee nemen als ik nog geen druppel heb gehad?’ antwoordde Alice een beetje boos, want niemand had haar tot nu toe thee aangeboden.
‘Meer dan niets, dat kan toch?’ zei de Haas.
(blz. 119)

Kinderen die een goed gevoel hebben voor taal, zullen kunnen schateren van het lachen door dit boek. Er wordt gespeeld met woorden, timing en beeldspraak.

Een marmot (…) riep: ‘Ik protesteer!’
Een soldaat stak hem meteen met zijn kop omlaag in een linnen zak en ging boven op hem zitten.
Aha, dacht Alice, dát bedoelen ze dus in een krant als ze schrijven: ” Een poging tot protest uit de zaal werd meteen de kop ingedrukt.” Nu begrijp ik het. Ik ben blij dat ik het eens gezien heb. (blz. 197)

Mede dankzij de bewerking is dit verhaal van ruim 150 jaar (!) oud nog steeds ontzettend grappig. Maar natuurlijk is de originaliteit en absurditeit van de verzinsels van Lewis Carroll de grootste kracht van dit boek. Alice kan groeien en krimpen door bepaald eten en drinken en ontmoet de meest vreemde personages, waaronder de Hartenkoningin die continu ‘Haar kop eraf!’ gilt.

Een extra bijzondere toevoeging zijn de prachtige illustraties van Rébecca Dautremer, die met haar prenten een totaal nieuw beeld van Alice en de wonderlijke figuren in Wonderland heeft gecreëerd. Soms sluiten de prenten weliswaar niet helemaal aan bij het verhaal (zo zit Alice in de tekst op de oever van een rivier en in de tekening binnen op de bank), maar de surrealistische tekenstijl van met name de wonderlijke figuren past heel goed bij het boek. Ook Alice, die in dit verhaal kort, donker haar heeft (en dus in niets op de Disney-Alice lijkt), is wonderbaarlijk goed getroffen. Achterin het boek staat namelijk een foto van een meisje – Alice Liddell – op wie het personage in het boek gebaseerd werd en daar lijkt Dautremers Alice zeker op!

Al met al een absolute aanrader voor iedereen die graag het verhaal van Alice in Wonderland wil leren kennen! Maar ook als je negatieve ervaringen hebt met een ander (ouder) boek, moet je deze versie zeker eens lezen.

Lestips

Hoewel je dit boek waarschijnlijk al wel kunt voorlezen aan kinderen vanaf een jaar of 9, zullen kinderen naarmate ze ouder worden de humor steeds beter gaan begrijpen. Een erg leuk voorleesboek voor groep 7 en 8 dus, waarmee kinderen ook nog eens een échte klassieker leren kennen!

Misschien kennen ze het verhaal van Alice in Wonderland al wel uit de film, maar dat verhaal is niet hetzelfde, want in de film is Alice al 19 jaar oud en gaat ze terug naar Wonderland (zie trailer). Veel personages uit het boek komen wel in de film terug.

Om het boek te promoten, kun je gewoon bij het begin beginnen en ophouden met lezen wanneer het je goed lijkt.

Zelf heb ik erg moeten lachen om hoofdstuk V: Een vervelende Rups en een boze Duif. Ook een leuk voorleesfragment dus!

De Rups en (…) ‘Is dat alles?’ (blz. 73 t/m 77)

Wat ook erg leuk is om te doen, is om dit boek te vergelijken met een oude versie van het boek. Op de digitale bibliotheek van de Nederlandse letteren (www.dbnl.nl) vind je een versie uit 1948: De avonturen van Alice. Het hierboven genoemde hoofdstuk over de rups heet daarin De raad van een rups.