De brief om middernacht

door Benjamin Read, Laura Trinder

Midden in de nacht wordt er bij Emily thuis een geheimzinnige brief bezorgd. Daarop vertrekt haar moeder naar een onbekende bestemming – en ze komt niet meer terug.

Wanneer ook Emily’s vader verdwijnt, is er maar één ding dat Emily kan doen: haar ouders zoeken. Een bloedstollende tocht dwars door de nacht, opgejaagd door een wezen dat rechtstreeks uit een nachtmerrie lijkt te zijn gekomen, leidt haar naar een deur die alleen om middernacht opengaat. Vanaf dat moment is Emily op zichzelf aangewezen, in een onbekende wereld vol magie. Maar wie kan ze vertrouwen?

Vertaald door Marie Lotte Hagen.

Eerste deel van een trilogie.

Recensie

Emily heeft nou niet bepaald een lekkere relatie met haar bijzondere moeder. Maar als haar moeder op een nacht om een mysterieuze reden weggaat en ze een week later nog niet terug is, begint Emily zich toch zorgen te maken. Ook haar vader vertrouwt het niet en tot overmaat van ramp verdwijnt hij vervolgens óók! Maar no way dat Emily blijft zitten wachten; ze gaat zelf achter haar ouders aan. Na een gevaarlijke, nachtelijke vlucht, belandt ze uiteindelijk wel op een héél vreemde plek…

‘Ben ik teruggegaan in de tijd? Ik beloof dat ik niet ga gillen als het zo is. Ik kijk wel eens naar Doctor Who.’
‘Nee, lieverd. Dat ben je niet. Het is eerder zo dat de tijd nergens naartoe is gegaan.’
‘O. Nou, dat is veel duidelijker. Bedankt.’ (blz. 72)

Deze vlotte schrijfstijl vol sarcasme is kenmerkend voor dit boek. Je komt deze directe, nuchtere manier van vertellen niet vaak tegen in het fantasy genre – heel verfrissend! Ook de hoofdpersoon is anders dan gebruikelijk. Emily is niet bepaald een makkelijk, lief of gehoorzaam kind. Als ze te horen krijgt dat zij de wereld waar ze terecht is gekomen moet redden van ‘de Nocturne’, reageert ze daar niet bepaald happig op (‘Mijn naam is toch verdorie niet Frodo?’). Maar haar koppige en nogal opvliegende karakter blijkt juist haar grote kracht te zijn!

‘Waarom ik? Wat is er mis met jullie?’ Ze was woest. Hoe was dit haar leven geworden? HOE?
‘Omdat jij haar kunt weerstaan. Er zijn maar weinig mensen die dat kunnen, het bloed dat door jouw aderen stroomt is bijzonder. Jij bent… moeilijk, net als je moeder.
‘Ik ben helemaal niet moeilijk!’ brulde Emily boos. (blz. 133)

De manier waarop Emily reageert op alles wat er in deze magische, vreemde wereld gebeurt, is hilarisch. Een angstaanjagende weerwolf scheldt ze in haar woede bijvoorbeeld gewoon uit (‘LUISTER, HAARBAL!’). Het maakt dit boek ontzettend vermakelijk.

Elk hoofdstuk begint met een kleine illustratie die al een hint geeft over de inhoud van het hoofdstuk, maar verder is het echt niet te voorspellen welke kant het verhaal op gaat. Het zit vol verrassende wendingen en originele vondsten. Het ‘naspel’ is bovendien lekker onheilspellend en belooft nog een spannend vervolg. Absoluut iets om naar uit te kijken!

Lestip

Het boek begint ontzettend raadselachtig en het kan behoorlijk nieuwsgierig maken als je hier een fragment uit voorleest. Het moet dan echter wel een wat langer fragment zijn, anders blijft het echt te vaag voor je leerlingen. Dit fragment sluit in zijn totaliteit perfect aan op de titel! Je kunt het gehele fragment trouwens in het inkijkexemplaar vinden.

KRRRR. KLATS (…) Het was middernacht. (blz. 9 t/m 16)

Een andere optie is dat je meer de nadruk op de magische wereld legt, waar dit verhaal zich grotendeels afspeelt. Lees in dat geval eerst de achterkant van het boek voor en vervolgens een kort fragment, waarbij Emily nét in die vreemde wereld vol magie terecht is gekomen. De vertelstijl is ontzettend grappig en het geheel is heel beeldend geschreven. Ik vermoed dat heel veel kinderen het boek willen gaan lezen, als je dit stukje hebt voorgelezen!

Het zwakke licht (…) haar hoofd gestoten. (blz. 56 t/m 58)

Uitgeverij Leopold, 2020