Dit wordt het ergste jaar van mijn leven

door Corien Oranje

De ouders van Romy willen weg uit Amsterdam om in het buitenland een B&B te beginnen. Tijdens de meivakantie gaan ze in Frankrijk op zoek naar de perfecte locatie. ‘Een ramp!’ vindt Romy. Zij wíl helemaal niet mee naar Frankrijk, en zeker niet om huizen te kijken.

In plaats daarvan gaat ze met de trein naar Groningen om bij haar opa in Haren te logeren en hem te helpen in zijn tankstation. Maar het gaat meteen al mis: Romy raakt haar telefoon en OV-chipkaart kwijt en opa vergeet haar ook nog eens van het station af te halen. Kan het nóg erger?

Blijkbaar wel… het gaat duidelijk niet zo goed met opa. Kan hij nog wel in zijn huis blijven wonen? Het is tijd voor een rampenplan, waarmee Romy de verhuizing naar het buitenland kan voorkomen én ze haar opa kan helpen.

Recensie

Romy (en dus Corien Oranje) weet: een goed boek begint met een goede openingszin. Op de eerste bladzijde verzint ze er dus een paar en de beste zin schopte het tot titel. Dat werkt dus, want die maakt meteen nieuwsgierig! Maar de fleurige cover van Hélène Jorna maakt dit boek ook wel heel aantrekkelijk.

Toch schept de voorkant wel wat valse verwachtingen, want het doet met al die gezellige krabbels erg denken aan de volgetekende boeken van Francine Oomen… terwijl in dit boek geen enkele illustratie staat! Dat zal voor veel lezers dus wel even tegenvallen. Maar toch, zodra je begint te lezen denk je daar niet meer aan! Door de fijne schrijfstijl, met af en toe app-gesprekjes, mailtjes of lijstjes, vlieg je door dit boek heen.

Romy maakt in haar meivakantie namelijk heel wat mee: terwijl haar ouders huizen kijken in Frankrijk (ramp!), verliest zij, als ze in haar eentje met de trein onderweg is naar haar opa in Haren, haar telefoon en OV-chipkaart (ramp!). En dan vergeet opa haar ook nog op te halen (ramp!).

Wat moest ik doen?
Ik snoot mijn neus en haalde diep adem. Ik moest een rampenplan bedenken. (blz. 30)

Maar dat blijken nog niet eens de grootste problemen… Opa vergeet nog wel meer en moet zelfs naar het ziekenhuis. Dat maakt dit luchtig vertelde verhaal ook nog behoorlijk ontroerend en zeker geen doorsnee vakantieverhaal. Het laat je als vanzelf nadenken over (de zorg voor) je eigen familie. Gelukkig krijgt Romy veel hulp van een erg aardige jongen en zijn twee vaders. Zonder er enige nadruk op te leggen, laat schrijfster Corien Oranje diverse gezinnen, geloven en persoonlijkheden voorbijkomen. Romy is wat dat betreft een geweldig rolmodel – een stoere, eigentijdse meid met een lekker vlotte vertelstijl. En het verhaal gaat niet alleen maar over opa… er moet immers ook nog een telefoon teruggevonden worden!

Ik had hem door. Hij vond dit geen ramp, hij vond het leuk. ‘En dan kijken we waar de dief naartoe is gegaan met je telefoon. We hebben de hele vakantie, toch?’
De hele vakantie? Neeee! Ik wilde mijn telefoon terug. Ik wilde Meryem appen. En op Insta kijken of Ayden nog wat gepost had. Ik wilde bellen en filmpjes kijken. Nu. Maar er zat niks anders op. We moesten terug. (blz. 64)

Dat dit nog maar het eerste deel is van de serie Romy’s rampenplan, belooft dat Romy nog wel meer ‘rampen’ te wachten staan. En gelukkig maar, want van dit soort fijne feel-good-verhalen krijg je er niet snel genoeg!

Lestips

Doordat dit boek zich in de meivakantie afspeelt, is het een heerlijk verhaal om als vakantieverhaal te promoten. Toch past het ook heel goed bij het thema familie of grootouders (en dementie).

Hoewel er op de achterkant staat dat dit boek vooral geschikt is voor meiden – wat natuurlijk komt door het gebabbel van Romy over verliefdheid en vriendinnen – zullen jongens dit verhaal waarschijnlijk net zo goed kunnen waarderen. Als je een boek zoekt over het thema familie en/of dementie, is dit mede door de vele dialogen een hartstikke fijn voorleesboek!

Een goed fragment om dit boek te promoten is het volgende:

‘Ze zijn helemaal (…) ‘Een RAMPENPLAN!!’ (blz. 15 t/m 17)

Waarna je vervolgens vertelt dat Romy nog geen idee heeft van alle rampen die haar te wachten staan… Dat ze haar telefoon en OV-chipkaart kwijtraakt, dat haar opa haar vergeet op te halen…

Hier kun je evt. ook nog het volgende fragment over voorlezen – dat zal kinderen wel nieuwsgierig maken naar de rest van het verhaal!

Het station van Groningen (…) ik kon bereiken. (blz. 26 t/m 28)

Columbus, 2022