Dulle Griet

door Carll Cneut, Geert De Kockere

Greetje was een heel lief kind. Een kind om te knuffelen en op te eten. Tot ze oud genoeg was om stout te worden. Vanaf toen deed ze alles wat niet mocht. Ze vloekte en tierde, ze stampte en klopte. Greetje werd Griet en nog later Dulle Griet. ‘Loop naar de hel’ zeiden de mensen tegen haar. En dat deed ze…

Heruitgave met een vernieuwde vormgeving. Het oorspronkelijke boek komt uit 2005 en werd bekroond met een Gouden Plaque – een internationale onderscheiding voor de illustraties.

Recensie

Het meesterwerk Dulle Griet van Pieter Bruegel de Oude opnieuw bekeken – dat is het idee achter dit boek. Geert de Kockere schreef het verhaal op dat hij erin ziet; Carll Cneut gaf dat nieuwe verhaal vorm vanuit zijn kijk op het oude schilderij. Je kunt je afvragen waarom er voor zo’n duister en duivels thema is gekozen voor een prentenboek. Wat moeten kinderen hier precies mee?

Hoe dan ook: dit is geen boek om ‘zomaar’ even voor te lezen; je kunt het niet los zien van het oorspronkelijke schilderij. Dit staat afgebeeld op de achterkant van het boek en doet denken aan werk van Jeroen Bosch, met vreemde figuren en onduidelijke wezens. Het is een schilderij waar heel veel in te ontdekken is en dat vinden kinderen over het algemeen heel boeiend. Wat zien ze allemaal? En wat zou de schilder ermee bedoeld hebben?

Precies dat hebben veel mensen zich al afgevraagd en zo ook Geert de Kockere. Hij verzon zelf dit verhaal over Dulle Griet, waar niet heel veel meer over bekend was dan dat ze slecht was, flink schold en behoorlijk moordlustig was (althans, dat is ze in De Dulle Griet van Suske en Wiske…).

Carll Cneut liet zich in zijn tekeningen duidelijk inspireren door zowel Jeroen Bosch als Pieter Bruegel. Zijn illustraties passen er perfect bij en zijn door het kleurgebruik een stuk minder duister dan je aan de buitenkant van het boek zou vermoeden. Zijn illustraties zijn zelf ook ware kunstwerken! Hoewel soms gruwelijk, zijn ze heel boeiend om te bekijken. Ze leggen automatisch de link naar de kunstgeschiedenis door de artistieke manier van werken. Dit valt het meeste op bij de illustratie waarin Cneut zijn ‘eigen’ Dulle Griet in het schilderij van Bruegel heeft geplakt – dat past perfect!

Het verhaal is op een heel poëtisch, ritmische manier geschreven, met veel alliteraties en herhalingen.

En die kop had een muil.
En die muil stond open.
En in die muil woelde het.
En wemelde het.
En woekerde het.

Dulle Griet verandert van een lief meisje in een stoute meid, die door iedereen en alles (terecht?) wordt afgekeurd. Niemand wil iets met haar te maken hebben, waardoor ze begon te tieren en te vloeken. Ze loopt naar de hel, omdat ze denkt dat de duivel haar wel wil hebben. Maar ook hij houdt zich stil… En daarmee is dit eigenlijk een heel triest verhaal geworden, zij het nogal extreem uitvergroot (door de duivel en de hel).

Dit prentenboek is in ieder geval ontzettend bijzonder. Een kunstig prentenboek… om te bewonderen en je te laten verwonderen!

Lestips

Ik zou bij dit boek direct aan de slag gaan met kunstbeschouwing! Hoe je dat kunt doen, lees je in dit artikel. Het schilderij vindt je hier in het groot. En op de website van Museum Mayer van den Bergh in Antwerpen (waar het schilderij hangt), kun je nog meer informatie vinden over het schilderij.

De uitgeverij heeft bovendien een geweldige lesbrief bij het boek gepubliceerd, waarin heel goed wordt uitgelegd hoe je dit boek in de klas kunt bespreken. Hierin neem je niet het schilderij van Pieter Bruegel als uitgangspunt, maar juist de illustraties uit het boek, van Carll Cneut. Pas nadat je het boek hebt gelezen en besproken ga je het schilderij van Pieter Bruegel bekijken.

Op de website van de uitgever kun je alvast een kijkje nemen in het boek.

Uitgeverij De Eenhoorn, 2017