Films die nergens draaien

door Yorick Goldewijk

Op de dag dat Cato ter wereld kwam, heeft haar moeder die verlaten. Haar vader is sindsdien alleen maar stil en afwezig. Als Cato een geheimzinnig kaartje vindt van een verlaten bioscoop, besluit ze te gaan kijken, en ze ontdekt dat er iets vreemds met de bioscoop is.

Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen.

Recensie

Het gebeurt niet vaak dat je een kinderboek leest dat zó fascinerend is, dat je het zelfs als volwassene niet meer weg kunt leggen. Toch is dat precies wat dit boek van Yorick Goldewijk voor elkaar krijgt. Met zorgvuldig afgewogen woorden en prachtige beeldspraak schotelt Goldewijk je een mysterie voor, waarvan je simpelweg móet weten hoe het in elkaar zit. Dit verhaal houdt je tot het einde toe volledig in zijn ban.

Ook al begint het verhaal op het eerste gezicht dramatisch – Cato’s vader deed niet veel meer dan afwezig zijn en haar moeder is dood; zo leest het boek helemaal niet. De vertelstem van de stoere twaalfjarige Cato is juist heerlijk nuchter, soms lekker snerend en vooral heel verrassend. Veel mensen vinden haar raar, maar daar voelt ze zich prettig bij.

als je openlijk raar durfde te zijn, had ze gemerkt, dan was je onschendbaar. (blz. 77)

Yorick Goldewijk schrijft met veel humor en heel verfrissend: hij beschrijft de ‘normale’ wereld net even anders dan de meeste mensen. Dat prikkelt enorm en levert geweldige metaforen op (Het was zo’n lucht waarvan je niet kon bepalen hoe hoog die was. Je kon net zo goed met je gezicht tegen een stuk beton gedrukt staan.). Ook zijn personage Cato heeft zich geoefend in ‘omgekeerd kijken’: niet kijken naar dingen waar je aandacht automatisch naartoe trekt, maar juist nét ernaast. Daardoor word je als lezer continu verrast met originele zienswijzen.

Naast haar was een kruisspin zojuist begonnen met het weven van een web en ze dacht eraan hoe gek het was dat twee wezens, een Cato en een kruisspin, zo vlak naast elkaar konden bestaan, terwijl ze zich tegelijk in een totaal andere wereld bevonden. (blz. 31)

Toch zit er zeker een verdrietig randje aan het verhaal, want Cato had nog minder met haar vader op dan met de kruisspin naast haar en weet daardoor niets over haar moeder. Als ze dan ook een visitekaartje van haar vader vindt over Mevrouw Kano’s Bioscoop, met Films die nergens draaien, maar die je altijd al had willen zien, gaat ze op onderzoek uit, in de hoop meer te weten te komen over haar familie. Zo wordt Cato ‘bijtijdreiziger’ en ontdekt ze mogelijkheden waar ze nooit van had kunnen dromen. Gelukkig staat Cato overal voor open en is ze érg nieuwsgierig…

En eens zou het haar ergens brengen, die nieuwsgierigheid. Ergens waar anderen niet zouden kunnen komen. (blz. 70)

De raadsels stapelen zich op tot een bijna onhoudbare geheimzinnigheid. Dit boek laat je hersenen flink knetteren! Terwijl je leest, kun je de puzzelstukjes bijna in elkaar zien vallen, maar dan toch steeds weer nét niet… Zo werkt het verhaal toe naar een ongelooflijk ontroerende climax, waarbij het moeilijk zal zijn om niet toch flink wat traantjes weg te pinken. Maar dat voelt goed, want dat mag bij zo’n bijzonder boek. Eigenlijk zou je dit verhaal het liefst direct opnieuw willen lezen!

Lestips

Wat een leeservaring! Heerlijk! Het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken, dus dat leent zich prima tot voorlezen, maar weet wel waar je aan begint! Dit boek is er eentje om dóór te willen lezen!

Om het boek te promoten, kun je de eerste alinea van de achterkant voorlezen en dan het volgende fragment.

‘Je bent in (…) toen naar binnen. (blz. 39 t/m 42)

Vervolgens lees je van de achterkant nog de zin voor: Op zoek naar avontuur (…) tijd en herinneringen.

Ploegsma, 2021