Goeie ouwe George

door Meg Rosoff

Het is crisis thuis bij de familie Appeltje. Nadat ma Appeltje heeft besloten te stoppen met moeder zijn en alleen nog maar yogalessen uitvoert, is het leven voor de rest van het gezin één ongeorganiseerde janboel. Er wordt geen eten meer klaargemaakt, de vuile was blijft liggen en de kinderen komen welke dag te laat op school.

Totdat George in beeld komt, een op het eerste oog een wat passieve hond, die zijn organisatorische taken evenwel buitengewoon serieus blijkt te nemen!

Vertaald door Jenny de Jonge.

Recensie

©2019 Hoogland & Van Klaveren, illustratie van Georgien Overwater uit Goeie ouwe George

Als je dit boek openslaat, vallen de vele grappige, kleurige illustraties van Georgien Overwater meteen op, evenals het grote lettertype en de ruime bladspiegel. Toch is dit geen gemakkelijk boek voor jonge lezers. Dat begint al door het bijzondere perspectief:

Het besluit van George om de Appeltjes te adopteren was niet het verstandigste besluit van zijn leven. Hij zag meteen dat ze niet het makkelijkste gezin waren, zo’n gezin dat moeiteloos in een hondenleven past. Hij zag meteen dat ze een probleemgezin waren. (blz. 7)

©2019 Hoogland & Van Klaveren, illustratie van Georgien Overwater uit Goeie ouwe George

Maar oudere, meer ervaren lezers, die de humor van dit verhaal snappen, zullen zich moeiteloos en schaterlachend door dit boek heen lezen. Het boek leest heerlijk weg, mede door de vertaling van Jenny de Jonge, die de humoristische toon perfect heeft weten te behouden. En alsof het verhaal van zichzelf al niet grappig genoeg is, maken de overdreven en expressieve illustraties van Georgien Overwater – die speciaal voor de Nederlandse vertaling gemaakt zijn – dit boek écht hilarisch.

Moeder Appeltje stopt met moeder zijn. Ze richt zich vanaf dat moment alleen nog maar op zichzelf en ingewikkelde yogaoefeningen en het gezin – vader, Ollie (12), Aaf (14) en Bettie (bijna 9) – moet zichzelf zien te redden.

‘Geen matriarchale onderdrukking meer!’ kraaide Aaf van veertien terwijl ze opkeek van het boek dat ze aan het lezen was (Het Gezin – Een wanhopige geschiedenis). (blz. 10)

©2019 Hoogland & Van Klaveren, illustratie van Georgien Overwater uit Goeie ouwe George

Aaf strooit het hele boek door met onbegrijpelijke filosofische zinnen, ma doet continu allerlei yogaposes (‘Oommm’) en pa is chaotisch en overal tegen, maar heeft totaal geen gezag. Allerlei stereotyperingen en terugkerende elementen maken het verhaal ontzettend grappig.

Mina hield haar hand op. ‘Ik krijg een beeld van dit gezin,’ zei ze terwijl ze langs haar nogal lange neus omlaag keek. ‘Ik krijg het beeld van een gezin dat niet altijd eensgezind is in zijn wensen. Vinden jullie dat van toepassing op jullie gezin?’
‘Ja,’ zei Bettie.
‘Nee,’ zei pa Appeltje.
‘Soms,’ zei Aaf.
‘Zelden,’ zei Ollie. (blz. 25)

Gelukkig krijgt het gezin gezelschap van George – ‘niet zo’n hond die achter ballen aan holt, maar een psychologisch genie.’ George heeft een plan om het gezin op te voeden en begint via plan A, B en C aan zijn mensentraining.

De humor zwakt naar het einde toe wel een beetje af en langzaam wordt duidelijk dat de schrijfster wel een punt wil maken: rust, reinheid en regelmaat doen een gezin floreren. Ook geeft Meg Rosoff aan het einde van het boek tips (zonder enige vorm van humor) voor een goede verzorging van een hond. Hoe het verder gaat met het George en de Appeltjes kun je lezen in het vervolg (George gaat los). Ma Appeltje heeft haar punt aan het einde van het boek in ieder geval duidelijk gemaakt!

Lestips

Als je hoofdstuk 7 (blz. 58-65) voorleest ter promotie van dit boek, weten kinderen precies of dit boek iets voor hen is. Niet alleen komt de kenmerkende humor van dit boek goed in dit fragment naar voren; ook het perspectief en de situatie worden duidelijk: George moet het gezin gaan opvoeden.

Het is wel handig om voorafgaand aan het voorlezen even te vertellen dat ma Appeltje gestopt is met moeder zijn, oftewel: ze doet helemaal niets meer in huis.

Door de ruime regelafstand en de vele illustraties is dit fragment een stuk korter dan het lijkt!

Hoogland & Van Klaveren, 2019