De jongen die draken kweekte

door Andy Shepherd

Als Thomas een rare boom in de tuin van zijn grootvader ontdekt en het fruit ervan mee naar huis neemt, krijgt hij de schok van zijn leven: er komt een draakje uit!

Fikkie is het leukste, coolste huisdier dat er bestaat, maar het houden van een draakje is nog niet zo makkelijk. Vooral de ontploffende drakenpoep is een uitdaging. En al die vonkjes die de hele tijd overal heen vliegen, zijn ook niet heel praktisch. Zie je huisdier dan maar eens verborgen te houden…

Dan ziet Thomas dat aan de drakenboom steeds meer vruchten groeien. Zouden er echt meer draken komen?!

Vertaald door Jesse Goossens.

Recensie

Zodra je dit boek ziet, wil je het toch lezen?! Zo’n aantrekkelijke, kleurige en glanzende kaft zie je in Nederland niet vaak. Het stofomslag doet denken aan Engelse kinderboeken, die vrijwel altijd uitblinken in kleur, grappige lettertypes en aantrekkelijke illustraties. Niet zo gek, want zowel de schrijfster als de illustratrice komen uit Groot-Brittannië. En in tegenstelling tot heel veel andere vertaalde kinderboeken, heeft dit boek de oorspronkelijke cover gehouden.

Zodra je begint te lezen, weet je ook zeker dat je met een boek van Engelse makelij te maken hebt. De droge, Engelse humor zal menig lezer doen schateren van het lachen. Zo zegt Thomas over het gloeiende en groeiende drakenfruit:

Eerlijk gezegd verwachtte ik dit soort gedrag niet van fruit. Ik bedoel maar: bananen en mango’s doen zoiets niet. Zelfs met een kiwi weet je waar je aan toe bent. Maar dit? Dit was raar. (blz. 24)

Dit soort humoristisch geschreven observaties zijn kenmerkend voor het boek, waarin Thomas vertelt over het ontstaan van zijn drakenkwekerij. Hij spreekt de lezer hierbij af en toe direct aan, wat tot erg grappige (want verrassende) teksten leidt:

Na school gingen we naar mijn kamer om over een rups te praten – haha, grapje! – ik wilde even kijken of je nog wel oplette. Natuurlijk praatten we over draken. (blz. 152)

Zo’n aansprekende vertelstijl vergroot de betrokkenheid van kinderen enorm. Daarnaast is niet alleen de tekst heel beeldend, ook de vormgeving prikkelt de verbeelding continu: kleine drakenvoetstapjes, gerafelde bladzijden, verschroeide (hilarische) hoofdstukkoppen…

Er komt nog net geen rook van de bladzijden af en dat past natuurlijk prachtig bij dit fantasievolle en grappige verhaal. Want zie maar eens een stel vuurspuwende en bommen poepende draken te verstoppen… Dat leidt vanzelfsprekend tot hilarische taferelen aan het einde van dit verhaal. Of beter: het einde van dit boek, want door de laatste zin – Laten we het erop houden dat dat iets is waar we nu achter gingen komen!  – weet je dat dit nog maar het begin is! Dit is met zekerheid een serie waar heel veel kinderen ontzettend veel plezier aan zullen beleven!

Lestips

Het is ontzettend leuk om dit boek voor te lezen! Heerlijk, die humor en dan ook nog in zo’n aansprekende, vlotte vertelstijl. Maar het boek is juist ook heel erg leuk om zelfstandig te lezen: door alle illustraties en kleine details. Ook het lettertype en de ruime bladspiegel lezen erg prettig.

Om het boek te promoten, kun je simpelweg bij het begin beginnen te lezen. Na twee bladzijden weet je al precies wat je in handen hebt. Als je echter iets meer tijd hebt, kun je ook het volgende fragment voorlezen (als je er zelf tenminste niet de slappe lach van krijgt):

De kleine draak (…) door een miniatuurtijger! (blz. 35 t/m 44)

Je kunt hier eventueel ook nog een leuke, creatieve tekenopdracht aan verbinden: lees nog eens de omschrijving van de draak voor (blz. 36) en laat de kinderen de draak tekenen. Of laat ze (vervolgens) een eigen draak ontwerpen. Aan het einde van het boek blijkt dat er namelijk draken in talloze varianten bestaan!

Pesten

Afgezien van heel veel humor en fantasie, zit er ook nog een mooie boodschap in het verhaal: Thomas heeft drie heel goede vrienden die hem steunen als hij gepest wordt door een klasgenoot. En daarmee laat het verhaal dus ook heel mooi zien hoe belangrijk en fijn dat is. Samen sta je sterk!

Alles wat ik (…) en trapte ervandoor. (blz. 100/101)

Positief denken

Ook de denkwijze van de opa van Thomas is ontzettend mooi. Dat vindt Thomas zelf ook. Als hij en zijn grootvader uitgefoeterd worden door de buurman, is dit zijn reactie:

‘Arme kerel,’ zei grootvader. ‘Ik wed dat hij net op een hommel is gaan zitten. ‘
Dat vind ik altijd zo geweldig van grootvader. Hij kan fantastisch met mensen omgaan. Zelfs als iemand verschrikkelijk doet, trekt hij zich daar niks van aan. (blz. 62)

Wat een goed voorbeeld van positief denken!

Uitgeverij Lemniscaat, 2018