Reisbureau Wereldvreemd

door L.D. Lapinski

Wanneer de 12-jarige Flick reisbureau Wereldvreemd ontdekt, krijgt ze de kans van haar leven. Ze treedt toe tot het Genootschap Wereldvreemd en daarmee liggen er honderden magische werelden aan haar voeten. Het enige wat ze hoeft te doen is in de juiste koffer springen!

Samen met Jonathan, de beheerder van het reisbureau, reist Flick naar de meest wonderlijke plekken. Maar al snel krijgt ze door dat magische reizen niet alleen maar leuk zijn: Jonathans vader is op raadselachtige wijze verdwenen en Vijflichtenstad – middelpunt van alle werelden – staat op het punt om te verdwijnen. Niet alleen Flick en Jonathan zijn in gevaar, maar het hele multiversum! Lukt het Flick en Jonathan om ooit nog terug naar huis te keren én daarbij onze wereld te redden?

Vertaald door Mechteld Jansen.

Recensie

Het deksel van de koffer vloog open en er klotste een plens water uit.
‘Wat gebeurt er?’ vroeg de jongen geschrokken en hij sprong snel bij het water vandaan.
Een paar tellen later klom er een man de koffer uit alsof hij door een luik kroop. Hij was kletsnat en hoestte. In een lus aan zijn riem hing een ingeschoven telescoop. Hij stak snel zijn hand in de koffer en trok, tot er een vrouw uit kwam, half vallend en half klimmend. (…) om haar rechterenkel zat een knalrode, zo te zien erg slijmerige tentakel geklemd. (blz. 12/13)

Wat een pakkend begin van dit boek! Net als de verschrikte jongen, word je als lezer zomaar in Reisbureau Wereldvreemd gedropt en wat er daar allemaal gebeurt, is ronduit bizar en zéér raadselachtig. Met recht: ‘Wat gebeurt hier?!‘ Als vervolgens in het tweede hoofdstuk het perspectief compleet wisselt, is het dan ook wel even schakelen. Je maakt kennis met de 12-jarige Flick, die net verhuisd is naar een nieuwbouwhuis in Little Wyverns (Engeland). Als zij vervolgens haar nieuwe dorp gaat verkennen, vindt ze Reisbureau Wereldvreemd en dan vallen de eerste puzzelstukjes al snel op hun plek.

Flick keek omhoog naar het uithangbord.
REISBUREAU WERELDVREEMD.
Er kriebelde iets onder haar huid. Het was geen onprettig gevoel; als ze het zou moeten omschrijven, was het een combinatie van nieuwsgierigheid en sinaasappels. (blz. 33)

Alsof het verhaal zelf al niet genoeg verwondering oproept, staat het ook vol met dit soort merkwaardige vergelijkingen. Misschien is het iets Engels, want dat zie je ook terug in de boeken van Katherine Rundell. Het werkt in ieder geval erg bevreemdend en leidt eigenlijk alleen maar af van het verhaal, dat op zichzelf al vreemd genoeg is!

Flick komt er namelijk achter dat ze magie kan zien en daardoor wordt ze toegelaten tot Genootschap Wereldvreemd. Vanaf dat moment verandert Flicks leven compleet.

Je bent amper thuis geweest sinds we hier zijn komen wonen. Wat doe je toch allemaal?’
Nou, mam, ik heb besloten een eed af te leggen om lid te worden van een geheim genootschap dat via magische koffers naar andere werelden reist, dacht Flick bij zichzelf. ‘Gewoon, dingen,’ zei ze hardop. (blz. 92)

Het is mooi om over de ontwikkeling van Flick te lezen: hoe ze al jong volwassen moest worden, omdat haar ouders veel moesten werken en hoeveel ze moet doen in het huishouden. Je snapt wel dat ze verlangt naar avontuur en wil ontsnappen naar al die andere werelden.

En wat heerlijk fantasievol zijn die werelden beschreven! De jonge beheerder van het reisbureau, Jonathan, neemt haar mee op reis. De werelden zijn wonderlijk en magisch, maar ook dreigend – vooral de wereld waar ze per ongeluk in valt. Daar vindt ze een schriftje van de verdwenen vader van Jonathan en dat is meteen het begin voor een speurtocht door het multiversum. Als ze halverwege het boek in Vijflichtenstad arriveren, neemt het verhaal een interessante en zeer spannende wending: de Dieven in de stad plannen een ontvoering en als duidelijk wordt waarom, begrijp je dat niet alleen Flick en Jonathan in gevaar zijn, maar alle werelden in het multiversum!

Het boek sluit bevredigend af, maar schrijfster L.D. Lapinski laat je aan het einde nog wel met veel vragen achter. Hopelijk krijgen we daar antwoord op in het volgende boek: Op de rand van de wereld! Het tweede deel is in ieder geval net zo aantrekkelijk vormgegeven als het eerste deel: weer zo’n stoere koffer met geweldige stickers, die je al een klein glimpje laten opvangen van wat je te wachten staat…

Lestips

‘Met dit boek ga je op reis!‘ Als je dit boek promoot, is het natuurlijk erg leuk om op de vormgeving te wijzen: het is net alsof je een koffer opent, zodra je begint te lezen! De bestemmingen zijn zelfs al te zien – de kofferstickers (die er ook echt bij zitten voor op je echte koffer!) laten je al zien waar dit boek je mee naartoe neemt; erg leuk om daar al met de klas over te gaan fantaseren!

Hoewel het eerste hoofdstuk de sfeer van dit boek geweldig neerzet en de gebeurtenissen fantastisch zijn om over voor te lezen, roept het ook wel heel veel vragen op. Sommige kinderen zullen het boek daardoor graag gaan lezen; andere kinderen haken daardoor juist af. (‘Waar gáát dit over?!’) Als je dit fragment hebt voorgelezen, is het daarom goed om er even met de klas over na te praten: Hoe zou jíj reageren als je dit ziet?

Jonathan Mercator was (…) in lachen uit. (blz. 9 t/m 13)

Leuk is om aansluitend ook nog even aan de klas te laten weten hoe de jongen reageert – het laat zien dat het boek ook veel humor bevat:

Toen pas zag hij de jongen weer. Hij stond erbij met een mond die steeds open- en dichtklapte, als een goudvis tijdens voedertijd. ‘O. Ben jij er nog?’
De jongen schudde zijn hoofd, deed zijn mond dicht en rende de deur uit. (blz. 19)

Vervolgens is het slim om uit te leggen dat je na dit hoofdstuk gaat lezen over Flick en hoe zij na een tijdje ook Reisbureau Wereldvreemd ontdekt.

Genderneutraal

Het past eigenlijk helemaal niet bij dit verhaal om het over genderneutraliteit te gaan hebben, maar dat is ook precies waarom ik er nog iets over zeg. Aan het eind van boek ontmoet Flick namelijk Rats. En Rats ‘past niet in de hokjes ‘man’ of ‘vrouw’.’ Daarom staat er in de voetnoot: ‘We gebruiken daarom de genderneutrale voornaamwoorden ‘hen’ en ‘hun’ in plaats van ‘hij/zij’ of ‘hem/haar’. (blz. 299)

Hoewel het allemaal officieel is en ik waarschijnlijk hopeloos ouderwets ben (zie ook dit artikel in Trouw), vind ik het verschrikkelijk lezen. Het echt heel verwarrend. Het is namelijk heel onnatuurlijk om een meervoudsvorm te lezen als het over één persoon gaat. Het heeft bovendien voor het verhaal totaal geen functie, dus het lijkt dat hier alleen maar voor gekozen is om ‘een goed voorbeeld te geven’ en aan te sluiten bij de actualiteit. Zonde, want het gaat ten koste van de leesbaarheid van het verhaal. Wees in ieder geval voorbereid op vragen als kinderen dit boek gaan lezen.

Uitgeverij De Fontein, 2020