Spookpokken

door Jessica Townsend

Derde deel in de serie Nevermoor. Het is noodzakelijk om de boeken in de juiste volgorde te lezen om het verhaal en alle personages tot hun recht te laten komen. Sterker nog: als je het eerste deel nog niet gelezen hebt, kunnen zelfs de flapteksten en recensies van deel 2 en 3 spoilers bevatten! Mocht je deze serie dus in de klas willen promoten, vertel dan over boek 1. Wil je zelf de serie lezen en ken je de eerste delen nog niet? Stop dan hier met lezen en lees verder bij Nevermoor – Morrigan Crow en het Wondergenootschap!

De jacht op Morrigan Crow

Morrigan Crow heeft het eerste jaar als leerling van het Wondergenootschap overleefd. Nu wacht haar een nieuwe uitdaging: het beheersen van haar Wondersmid-krachten. Ondertussen zijn veel Wondieren besmet met een virus, dat ze verandert in hersenloze, boosaardige wezens. Nevermoor wordt steeds gevaarlijker en de angst voor wondieren wordt groot. Het Wondergenootschap doet haar best om het gevaar verborgen te houden, maar er komen steeds meer rellen en protestacties. Beheerst Morrigan de Wonderse Kunsten voldoende om te helpen? Of is de kwaadaardige Ezra Windbuil, de enige andere Wondersmid die er nog is, hun enige kans op genezing? Welke keuzes moeten er gemaakt worden als de levens van de Nevermorianen in gevaar zijn…?

Vertaald door Lia Belt.

Recensie

Welkom terug in Nevermoor! Fans van de serie hebben zo’n anderhalf jaar op dit derde deel moeten wachten! Gelukkig krijg je nog een kleine opfriscursus over de Wondergrondse en Unit 919: het groepje kinderen waar Morrigan Crow deel van uitmaakt. Tegelijkertijd gebeurt er iets bijzonders: er wordt – achteraf – verteld dat er in deel 2 andere dingen gebeurden dan de kinderen dachten. Het blijkt een van de kenmerken van het Wondergenootschap te zijn: niets is wat het lijkt…

Morrigan, Haldorn en Carlijn keken elkaar even aan. Het was een heel specifieke blik van verbijstering, afgrijzen, ergernis en gelatenheid. Het soort blik dat je bewaart voor speciale gelegenheden, zoals wanneer je hoort dat treinen tot leven kunnen komen en andere treinen gijzelen, en dat je zonder het te weten lid bent van een organisatie vol mensen die om de een of andere reden hebben besloten hun neus in dat soort zaken te steken, en je er zelf echt niet bij betrokken wilt raken maar er gewoon in mee zult moeten gaan omdat alle anderen dat ook doen. Zo’n soort blik. (blz. 45)

Je zult je ook in dit boek weer blijven verwonderen over de magische wereld van Nevermoor. Toch is het iets minder lekker inkomen dan in het vorige boek en dat lijkt af en toe ook wel een beetje te komen door de te letterlijke vertaling vanuit het Engels. De eerste delen waren bovendien al vrij pittig qua taalgebruik, maar nu worden er bij vlagen zulke moeilijke woorden gebruikt dat het soms wat stijfjes leest. Gelukkig bevat het boek wel weer flink wat humor en als het verhaal eenmaal goed op gang komt, leest het als een trein die je niet meer wilt laten stoppen.

Je leest in dit boek hoe Morrigan eindelijk de Wonderse Kunsten gaat leren. Zo wordt ze wegwijs gemaakt in de kunst van het beheersen van vuur – Inferno – en het scheppen en herscheppen van de wereld – Weven. Het is allemaal zo betoverend dat Morrigan er geen genoeg van kan krijgen. Ze begint zelfs een beetje te vervreemden van haar vrienden en de echte wereld… Terwijl daar iets heel erg mis is… Steeds meer Wondieren – dieren die zich gedragen als mensen – worden gegrepen door een mysterieus virus, waardoor ze veranderen in wilde beesten die mensen aanvallen. En dat is nog niet eens het ergste…

‘Als de ziekte… de spookpokken, noemen we hem bij gebrek aan een betere naam… Als de spookpokken het lichaam verlaten,’ ging hij door, ‘lijken ze bijna alles mee te nemen. (…) Ze zijn… zeg maar… léég. Geen ik-besef, geen hersenactiviteit. Ze vertonen geen enkele reactie. (blz. 175)

De gebeurtenissen in het boek zijn op zichzelf al behoorlijk afschrikwekkend, maar het verhaal krijgt nog een veel diepere betekenis omdat er zoveel parallellen zijn te trekken met de huidige werkelijkheid: de Wondieren moeten in isolatie worden opgenomen in het ziekenhuis; de ziekenhuizen komen vol te liggen; er wordt een avondklok ingesteld; mensen moeten in quarantaine en de noodtoestand wordt uitgeroepen. Angst begint Nevermoor te regeren. Er ontstaat onrust, er komen demonstraties en rellen en ‘de Bezorgde Burgers van Nevermoor’ verspreiden nepnieuws over de aanvallen van de Wondieren. In de tussentijd wordt er wanhopig gezocht naar een medicijn of vaccin. Het is daardoor een behoorlijk verontrustend verhaal met een diepe maatschappij-kritische laag, dat zeker niet meer zo luchtig en wonderlijk is als het eerste deel. Bizar dat dit boek in het Engels al is verschenen vóór de coronacrisis…

‘Let op mijn woorden, er is een doofpotaffaire bezig! Jullie lezen de kranten, jullie hebben de gewelddadige en mysterieuze aanvallen gezien. En dat zijn alleen nog degene waar wij van weten! Ik denk dat het Wondergenootschap belangrijke informatie achterhoudt waar het publiek RECHT OP HEEFT. (blz. 224)

Gelukkig bevat het boek ook nog steeds fantastische, betoverende elementen. De magische Plu-lijn, hotel Decaleon en de buitengewone Gobliaanse bibliotheek spreken zó tot de verbeelding dat je ondanks alle problemen direct naar Nevermoor verlangt. Het boek is ongelooflijk verrassend en intrigerend en ook al weet je ergens wel dat de verhaallijnen uiteindelijk samen moeten gaan komen; je hebt echt geen idee wat je kunt verwachten. Jessica Townsend maakt met dit derde deel de wereld van Nevermoor wederom nóg interessanter en na het lezen van deze 489 pagina’s wil je eigenlijk gewoon méér. En dat er meer gaat komen, is wel duidelijk… het avontuur van Morrigan Crow is nog lang niet afgelopen!

Lestip

Als je series gaat promoten die een chronologische volgorde hebben, is het altijd goed om te weten waar ze naartoe gaan. Toen het eerste deel van Nevermoor verscheen, kon dat natuurlijk nog niet, dus op dat moment kon je er in de klas nog weinig over zeggen. Nu zou ik aanraden om deze serie pas vanaf eind groep 7 / groep 8 te gaan promoten, want dit derde deel is echt behoorlijk pittig voor de basisschool. Niet alleen door de enorme dikte (bijna 500 bladzijdes!) en de vele moeilijke woorden, maar ook door de maatschappij-kritische laag dit in het verhaal zit.

Je ziet vaker bij series dat dit gebeurt: de serie krijgt steeds meer diepgang, maar wordt daarmee ook complexer en vaak grimmiger. Denk maar aan series als Harry Potter of De kleine Odessa. Eigenlijk is het ook logisch: ook de hoofdpersoon wordt steeds ouder. Morrigan is in dit verhaal 13 jaar oud en ook daarmee past dit boek uitstekend op de middelbare school.

Toch zullen er zeker kinderen zijn die op de basisschool al van deze boeken zullen genieten. Deze serie zou ik van harte aanbevelen aan de echt goede lezers of hoogbegaafde kinderen die wel zin hebben om hun tanden in een goed verhaal te zetten. Het is namelijk werkelijk een betoverende serie, die zulke heldere, wonderlijke beelden oproept, dat je bijna gaat geloven dat Nevermoor echt bestaat.

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 2020