Struikmeisje

door Tineke Honingh

Iedereen heeft wel een reden waarom hij doet zoals hij doet. Bij Erie is die reden een stoornis. Tenminste, dat zegt haar therapeut. Erie háát dat woord. Het klinkt alsof je gestoord bent.
Nu gaat ze niet meer naar school, want in haar veilige huis midden in het bos zijn geen klasgenoten, geen prikkels, geen stress… en dus ook geen stoornis. Probleem opgelost!

Erie besluit zelf te onderzoeken waarom mensen doen wat ze doen. En de perfecte plek daarvoor is De Vliegenzwam, een huisjespark in het bos. Daar ontmoet ze Bas. Wat doet hij nou in het bos, in zijn rolstoel? Waarom doet hij zo aardig?

Net als Erie denkt dat ze de antwoorden heeft, blijkt Bas een heel andere reden te hebben. Een die haar leven helemaal op z’n kop zet…

Recensie

Erie heeft de stoornis ASS, maar … dat doet er verder niet toe. Zoals haar psycholoog Sylvia zegt: het is maar een woord. In ieder geval gaat Erie niet meer naar school en ze vermijdt mensen.

Ze woont met haar moeder en zus in een huisje midden in het bos en wil het bos ook niet uit. Toch vraagt haar zus Billie haar om boodschappen te doen, wat ook kan bij de parkwinkel van De Vliegenzwam: een huisjespark waar Erie elke dag mensen observeert vanuit de struiken. Nu moet ze dus het park óp… en dan ziet ze Bas. Een jongen in een rolstoel, waarvan de vader al een tijdje op het park aan het werk is. 

Ik maakte weer een kijkgat in de struik […] maar in plaats van een libelle, vosje of zweefvlieg, zag ik een jongen.
Het was niet zomaar een jongen. Het was een jongen in een rolstoel. Wat doet een jongen in een rolstoel hier op De Vliegenzwam, dacht ik. Een huisjespark in een bos dat op een heuvel lag vol modderige weggetjes en grindpaden? Dat leek me nogal onhandig als je afhankelijk was van wielen in plaats van benen, poten of vleugels.
Het was zo’n interessante puzzel, dat ik meteen alles van hem wilde weten om het te snappen. (blz. 25)

Al voordat Erie Bas ontdekt, weet je van zijn bestaan, want het verhaal is geschreven vanuit beider perspectief. De hoofdstuktitel geeft aan wie er aan het woord is. Slim, want zo kom je steeds meer te weten over beide personages, maar weet je dus ook hoe ze over elkaar denken. Erie neemt Bas mee door het bos (Ik haat bos!) en hij doet haar boodschappen.

Zo ontmoet Bas even later ook Billie. Miss Calvijn. Het mooiste meisje van zijn school. En dat levert een geweldig interessante twist op in het verhaal: Billie bedenkt een plan om haar zusje uit haar vertrouwde leventje te trekken, met Bas! Maar het is natuurlijk wachten tot Erie erachter komt dat Bas en Billie contact hebben…

Tineke Honingh heeft een ontzettend fijne schrijfstijl: luchtig, maar met precies de juiste ernst. Ontroerend, maar niet té. Lief en stoer tegelijk. Erie en Bas zijn heerlijke personages. Het is ook leuk hoe de rolstoel een plek krijgt in het verhaal. Erie vertelt het gewoon zoals het is; lekker nuchter!

‘ik merkte dat het best makkelijk was om samen een pakketje af te leveren, omdat iedereen toch vooral naar Bas z’n rolstoel keek. Bij nummer 48 leek ik bijna onzichtbaar. De gescheiden vrouw keek zelfs een beetje geschrokken toen ze opendeed en staarde naar Bas alsof er op klaarlichte dag een das voor haar neus stond. Ik begon het nu ook een beetje irritant te vinden en vroeg me af of Bas dat ook had. (blz. 88)

Net als in haar boek Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom) schrijft Honingh heel raak en respectvol over heel diverse mensen. En hoe uniek iedereen ook is, ze worden allemaal zo mooi in hun waarde gelaten. Er wonen namelijk meer mensen op het huisjespark met een bijzonder verhaal… Het is ook mooi om te lezen hoe Bas Erie steeds meer gaat waarderen. Hij accepteert haar duidelijk zoals ze is en dat is een prachtig voorbeeld van hoe we met elkaar om zouden moeten gaan. Wat een heerlijk boek!

Lestips

Om dit boek te promoten, kun je een fragment voorlezen waarin Erie en Bas elkaar voor het eerst ontmoeten.

Lees eerst de achterkant van het boek voor en vertel dat Erie Bas niet zómaar ontmoet. Erie is nogal mensenschuw, ze vindt het heel eng om het huisjespark op te gaan, maar ze moet er van haar zus boodschappen gaan doen. Op het moment dat je begint met lezen, zit ze dus moed te verzamelen om het park op te gaan.

Zoals altijd was (…) waarom zit je in een struik?’ (blz. 24 t/m 27)

Van Goor, 2023