Thailand, here we come!

door Sanne de Bakker

Floortje de Mol is met haar familie op wereldreis! Na Suriname, New York en Marokko doen ze nu Thailand aan. Floortje kan niet zo goed van de reis genieten, want ze mist haar Marokkaanse vriendje Arib heel erg. En de oppas van haar demente oma, die met hen meereist, moet plotseling terug naar Suriname. Gelukkig vinden ze snel Thaise vervanging en kunnen ze toch nog veel van het land zien.

Recensie

Dit is het vierde deel in de serie, maar door een goede samenvatting van de eerdere delen aan het begin van het boek kun je het verhaal prima volgen.

Wederom – net als bij de voorgaande delen – is de informatie over Thailand op een mooie manier verweven in het verhaal. Weliswaar wordt het verhaal afgewisseld met ‘wist-je-dat’-pagina’s vol met weetjes; het blijft vooral een verhaal over Floortje en haar familie. Op deze manier leer je op een erg leuke manier heel veel over het land! Er staat zoveel landeninformatie in dit boek dat de bibliotheek het boek bij de informatieve boeken heeft geplaatst (J 992).

Het verhaal van dit deel is wel wat minder avontuurlijk dan de voorgaande delen. Dit verhaal gaat meer om Floortjes gedachten en gevoelens. Daardoor wordt het wel steeds meer een meidenboek, want jongens zullen zich moeilijk met de hoofdpersoon kunnen identificeren.

Wat wel een interessant onderdeel is, is dat ook de negatieve kant van een wereldreis wordt belicht: het niet kunnen maken van vrienden en het steeds afscheid moeten nemen begint Floortje op te breken. Ze wil eigenlijk weer terug naar Nederland. De wereldreis gaat echter verder: aan het einde van dit deel vertrekt de familie naar India. Dat wordt dus de volgende reisbestemming!

Lestips

Vanzelfsprekend kun je dit boek gebruiken in een les over Thailand. Je kunt er stukjes uit voorlezen als lesstof, maar je kunt het boek ook promoten om door de kinderen te laten gebruiken als informatiebron.

Boekpresentatie

Je kunt eerst blz. 18 t/m 20 voorlezen – hier staan allemaal interessante weetjes over de Thai en Thailand.

Om de kinderen te wijzen op het verhalende aspect van het boek, lees je nog een fragment voor:

Floortje en haar (…) Katoo nog eens. (blz. 21 t/m 29)

Op deze manier laat je zien dat je het boek op twee manieren kunt gebruiken: als leesboek en als naslagwerk.

Gevangenis

Een interessant en ietwat op zichzelf staand stuk in het boek gaat over de gevangenis Bangkwang. Het doet wat moralistisch aan, maar het kan een goed gesprek opleveren over gevangenisstraf. In Bangkwang zitten alleen gevangenen die veroordeeld zijn tot een celstraf van 25 jaar of meer, of de doodstraf. (een van de weetjes, blz. 65)

• Wat vinden de kinderen van de doodstraf?

Floortje bezoekt de gevangenis samen met haar moeder en praat daar met een Nederlandse gevangene (veroordeeld voor drugssmokkel).

Floortje en haar (…) familie zal terugzien. (blz. 56 t/m 64)

• Wat vinden de kinderen ervan dat Floortje en haar moeder met gevangenen gaan praten?
• Zouden zij zoiets (willen) doen als ze in een vreemd land zijn?
• Wat vinden ze van Floortjes reactie?
• Wat vinden ze van de gevangenis in Thailand?
• Hoe gaat het hier in Nederland eigenlijk?

Religie

Veel mensen denken dat het boeddhisme een religie is, maar dit is helemaal niet zo! Het boeddhisme is een levenswijze. Een boeddhist is iemand die volgens de levenswijze van Boeddha leeft.

Dit is een van de interessante weetjes over het boeddhisme op blz. 48/49. Op blz. 50 zijn bovendien een aantal boeddha’s getekend, met een uitleg erbij.

Toerisme / Tsunami

In het boek wordt ook aandacht besteed aan de tsunami van 2004. De vader van Floortje vertelt hierover als de familie gaat eten op het strand. In het fragment vertelt Solada in gebrekkig Nederlands over de tsunami. Als je dit fragment voorleest, is het handig om erbij te vertellen dat Solada een Thais meisje is, dat een beetje Nederlands spreekt omdat haar vader Nederlands was.

‘Phuket’, zegt Floortjes (…) levens heeft verwoest. (blz. 96 t/m 98)

Op blz. 99 en 100 staat nog een aantal feiten over de tsunami.

Lees ook:

Uitgeverij Kluitman, 2015