Wanneer drie vrienden uit het raam van hun torenhoge huis kijken, zien ze heel in de verte een bijzondere boom.
Ze sluipen de trappen af en gaan op zoek, de straat en de stad uit, de natuur in. Maar welke boom was het?
Tijdens hun zoektocht belanden ze in een sprookjesachtige wereld en ontdekken ze de magie van de plek waar ze wonen.
Vertaald door Simone Arts
Recensie
Het heeft echt iets magisch, dit prentenboek! Een groepje kinderen verlaat vol verlangen hun saaie, grijze woontoren om op zoek te gaan naar de herkomst van een wonderlijk ritsel-knisperlied en groene blaadjes die langs hun ramen dwarrelen. De spanning is voelbaar… wat zullen de kinderen gaan ontdekken buiten het beton van de stad?
©2023 Maretak, illustratie van Richard Johnson uit Onze toren
©2023 Maretak, illustratie van Richard Johnson uit Onze toren
Hun zoektocht brengt ze bij een eeuwenoude boom. De boom vormt een poort naar een geheimzinnige wereld, met daarin een bijzonder wijze man. Hij geeft de kinderen een bijzondere stenen ring, waardoor ze de wereld – en uiteindelijk hun toren – met andere ogen gaan zien. Prachtig hoe dit verhaal een onverwachte wending neemt. Niet de natuur wordt bejubeld, maar hun eigen stedelijke leefomgeving! Hun toren is niet meer grijs en kil, maar ‘een huis met ogen vol plezier‘.
©2023 Maretak, illustratie van Richard Johnson uit Onze toren
De poëtische tekst van Joseph Coelho is heel mooi vertaald door Simone Arts, waarbij opvalt dat de tekst steeds meer gaat rijmen. Niet alleen de omgeving verandert dus, maar zelfs het ritme van het verhaal.
Zijn het veertjes? Visjes? Nee: vonkjes,
gemaakt van sterrenstof en glas.
Ze klinken als zuchtjes, snurkjes en ronkjes,
ze giechelen geheimpjes zacht als was.
De zachte illustraties van Richard Johnson zijn al net zo betoverend mooi als de ervaring van de kinderen in het verhaal. De warmte straalt van de prenten af; de illustrator maakt het geluk van een woonplek waarin iedereen betrokken met elkaar samenleeft prachtig voelbaar. De toren verandert van een deprimerend betonnen omhulsel in een heerlijke plek om te wonen.
©2023 Maretak, illustratie van Richard Johnson uit Onze toren
Of je je ergens thuis voelt, ligt niet aan hoe het eruit ziet, maar aan wat een huis en de mensen die erin wonen je geven. Het is maar hoe je ernaar kijkt… Dat is toch wel een boodschap waar ieder kind gelukkig van kan worden!
Lestips
De symboliek in dit mooie prentenboek is erg mooi om met kinderen te bespreken – ook (juist!) in de hogere basisschoolklassen. De boodschap van het verhaal ligt er namelijk niet heel dik bovenop, dus sommige kinderen kunnen waarschijnlijk best wat hulp gebruiken om te zien wat de makers willen vertellen.
Wat gebeurt er nu eigenlijk precies nadat de kinderen bij het boomwezen zijn geweest? Hoe kan het dat de toren waarin de kinderen wonen ineens heel kleurrijk is geworden? Komt dat echt door die ring? Is er magie voor nodig? Of komt het door iets anders?
Dit is onze toren, ons thuis,
hier zorgen we voor elkaar.
Dan weten ze het weer!
Tekenen
©2023 Maretak, illustratie van Richard Johnson uit Onze toren
De ring in het verhaal zorgt ervoor dat kinderen op een andere manier naar hun omgeving gaan kijken. Dat deed mij denken aan een tekenopdracht die ik vroeger ooit zelf kreeg: teken een landschap, dat er anders uitziet door een (roze) bril…
Dat zou in dit geval dus een stad of een straat kunnen en zijn en in plaats van een zonnebril laat je de kinderen een grote stenen ring midden op het papier tekenen. Wat je door de ring ziet, is kleurig, sprankelend en heel gezellig; alles daaromheen is grijs, grauw en saai.
Kijk ook zeker eens naar de illustratie van Linde Faas op de cover van Missie afbreken (Pieter Koolwijk), waar zij Gozerts bubbel afbeeldt! Dát idee!
Maretak, 2023
Onderwerpen: 2023, Burgerschap, Illustraties, KBW 2023, Prentenboek, Samenleven, Stadsleven, Tekenen, Tip van Mila, Wonen
Geïllustreerd door Richard Johnson
