Besties voor altijd

door Mirjam Mous

Teddie en Maud zijn besties. Maud kan gewoon lopen, maar Teddie niet. Ze heeft haar rolstoel de Tedmobile genoemd, naar de Batmobile van Batman, want ze is gek op actiefilms. Voor Maud en Teddie is de Tedmobile de gewoonste zaak van de wereld. Net als zo veel meiden gaan ze samen shoppen, dansen, schaatsen, babysitten en lachen ze heel wat af.

Dit boek is eerder in drie delen verschenen: Maffe meiden, Maffe meiden, maffer dan ooit en Maffe meiden, 4ever maf. Voor deze bundel zijn de verhalen herzien en daarmee aangepast naar de huidige tijd.

Recensie

In 2016 schreef ik al een recensie over het boek Maffe meiden. Het is echt een gouden zet dat het boek in deze herziene versie is verschenen, want hoewel de verhalen nog steeds grappig zijn, was de titel ‘Maffe meiden’ niet echt meer van deze tijd. Besties voor altijd is vele malen beter en ook de cover heeft een aantrekkelijke, moderne look gekregen. Maar het boek is op meer manieren gemoderniseerd: ook Snapchat, videobellen en de nieuwste iPhone staan nu in het boek.

De drie boeken zijn op zo’n manier samengevoegd, dat je helemaal niet meer kunt zien welk verhaal oorspronkelijk in welk boek zat. Dat doet er namelijk ook niet toe, want het hele boek bestaat uit losse verhalen. Sommige van de verhalen zijn ooit ook in de Tina verschenen, maar je merkt wel dat naarmate het boek vordert, Maud en Teddie ouder worden. Daardoor sluit dit boek het beste aan bij meiden die beginnen te puberen. Het boek is met recht – zoals de achterflap al vermeldt – een vrolijke verhalenbundel vol echte meidendingen. Er staan geen illustraties in het boek.

Het boek leest heerlijk weg, met vrolijke verhalen over Maud en Teddie. Maud is de ik-figuur, maar Teddie is de meest ondernemende en mondige meid van de twee. Dat ze in een rolstoel zit, speelt zeker een grote rol in de verhalen, maar Mirjam Mous benadrukt vooral de positieve kanten hiervan: dat je bijvoorbeeld via de achteruitgang de attracties van de Efteling in mag! Alle verhalen zijn vrolijk en fris. De boodschap is duidelijk: als je in een rolstoel zit, ben je niet zielig!

Dat maakt dit een lekker feel-good boek over twee ‘gewone’ giebelende meiden, met verhalen over (de middelbare) school, leuke uitjes, oppassen, jongens, verkering en natuurlijk een fantastische vriendschap!

Lestips

Je mag het tegenwoordig van sommige mensen niet meer zeggen, maar dit zou ik toch echt een meidenboek noemen! Maud en Teddie giebelen heel veel over jongens en veel meiden zullen zich wel herkennen in de verhalen. De levendige en humoristische manier van schrijven maakt het boek ook geschikt voor meisjes die niet zo makkelijk lezen. Dat komt ook doordat dit een verhalenbundel is! Daardoor maakt het eigenlijk niet uit waar je in het boek begint met lezen; er zit wel een logisch vervolg in de verhalen (verkering met een jongen bijvoorbeeld), maar elk verhaal is prima te volgen als je de andere verhalen niet gelezen hebt.

Om een goed beeld van dit boek te geven, kun je een fragment voorlezen waarin Maud en Teddie door een donker park terug naar huis lopen. Je krijgt een goed idee van de vrolijke schrijfstijl en van het hoge meidenboek-gehalte, maar ook jongens zullen waarschijnlijk moeten lachen om dit grappige fragment. Leuk is ook dat de rolstoel in dit verhaal een belangrijke rol speelt, want daardoor krijg je meteen een idee van hoe Mirjam Mous hierover schrijft. Trouwens, ook grappig: bij de recensie Maffe meiden staat hetzelfde fragment, alleen kampten de meiden toen met beltegoed dat op was; nu is de batterij leeg! Eigentijdse problemen!

Op zondagmiddag draaide (…) batterij leeg was. (blz. 48 t/m 53)

Vakantie

Als het bijna zomervakantie is, is dit ook een erg leuk, vrolijk voorleesfragment: Maud mag met Teddie mee op vakantie naar Spanje en daar zien ze een heel knappe jongen. In haar beste Spaans probeert Teddie indruk te maken, maar dan blijkt het helemaal geen Spanjaard te zijn. Erg grappig!

Vanaf het vliegveld (…) kerstvakantie komen logeren!’ (blz. 148 t/m 152)

Lezen / Boekverslag

Naarmate het boek vordert, wordt steeds duidelijker dat Maud en Teddie op de middelbare school zitten. Ze krijgen namelijk lessen van verschillende docenten. Een van de verhalen gaat over ‘Lezen’: de klas van Maud en Teddie moet een project doen rondom lezen, maar eigenlijk komt het erop neer dat ze een boekverslag, een boekbespreking of een leuke presentatie moeten geven over een boek. De klas gaat daar echter heel creatief mee om… Erg grappig en een leuke introductie als je zelf je klas een boekpresentatie wilt laten doen!

We gaan een (…) over serieuze jeugdliteratuur! (blz. 165 t/m 170)

Mirjam Mous verwijst trouwens in dit hoofdstuk naar een van haar eigen boeken: Vals spel. Let op: het is een superspannende thriller en wordt door NBD Biblion aangeraden vanaf 15 jaar. Misschien dus niet geschikt voor alle kinderen die dit boek lezen. Je kunt het boek (zelf) lezen via de online bibliotheek.

Kunst

Er staat ook een hoofdstuk over een kunstles in het boek. Ook dit verhaal is weer erg grappig en je leerlingen zullen waarschijnlijk erg moeten lachen om de (mondige) uitspraken van de klasgenoten van Maud en Teddie. Je merkt wel dat dit een hoofdstuk is dat wat verder in het boek staat; deze verhalen lijken geschikter voor wat oudere kinderen (vanaf groep 8) en zijn ook een stuk minder ‘meidenachtig’. Prima geschikt voor de hele klas dus!

‘En wat vinden jullie van Pablo Picasso?’
Een vrouw grijnsde ons met een scheve mond toe. Waar het rechteroor hoorde te zitten, zat een paarse neus. Haar blauwe oog was zo groot als een tennisbal, haar groene oog nog kleiner dan een knikker.
‘Wat een lelijk wijf,’ vond Jasper. ‘Doe mij maar een Rubensvrouw.’ Hij keek verliefd naar Ineke.
Lars knikte. ‘Volgens mij heeft Picasso te veel gedronken of een fout pilletje geslikt.’ (blz. 233)

Het hele hoofdstuk vind je vanaf blz. 231.

Van Holkema & Warendorf, 2020

Mocht je de verhalen online willen lezen: dat kan via de online bibliotheek. Het zijn dan alleen wel de oorspronkelijke boeken uit de serie Maffe meiden. Dat betekent dat sommige teksten dus wat verouderd zijn (met name als het gaat om telefoons en dergelijke).