Het huis van verwondering 1: Ontwerpen & overwinnen

Het huis van verwondering Wanneer de getalenteerde Myrthe dienstmeisje wordt voor de familie Van Callenburgh, denkt ze dat ze haar grote droom om kleermaakster te worden voorgoed vaarwel moet zeggen. Maar dan walst Sylvia, de jongste dochter, met veel flair en energie haar leven in. Zij heeft een missie: haar zus redden van de meest gruwelijke debutantenjurk ooit!

Een onverwachte samenwerking en een hartverwarmende vriendschap begint als Sylvia’s ontwerptalent en Myrthes naaikunsten samenkomen. De twee vriendinnen beginnen aan een geheime missie waarmee ze iedereen omver zullen blazen.

Vertaald door Joyce Bekkers en Mijke van Leersum.

Recensie

Wat een heerlijk positief boek! En dat terwijl Myrthe aan het begin van het boek een behoorlijke klap heeft gekregen: haar vader is overleden, de zaak van haar ouders is verkocht en zij moet haar geld gaan verdienen als dienstmeisje bij een superrijke familie in Londen.

Maar zodra Myrthe daar een voet over de drempel zet, voel je de vriendelijkheid van dit verhaal: geen haat en nijd tussen de meisjes, maar medeleven. Dat is erg ongebruikelijk: in soortgelijke verhalen is er altijd wel een zuurpruim die het de hoofdpersoon moeilijk maakt. Misschien om een bepaalde spanning op te wekken? Of zou het de realiteit zijn geweest? Dit boek is in ieder geval ongelooflijk optimistisch. Wat een verfrissend, fijne vibe: We staan hier allemaal voor elkaar klaar.

En dan is daar Sylvia, de jongste dochter van de hertog en hertogin. Naast het verhaal van Myrthe lees je in dit boek ook háár verhaal: elk hoofdstuk is vanuit wisselend perspectief geschreven. Juffrouw Sylvia is niet in een zin te vatten. Ze bruist van het leven en volgt haar eigen pad.

Beide meisjes hebben dus een totaal verschillend leven: Myrthe is immers het dienstmeisje van de aristocratische Sylvia. Maar ze hebben allebei een waanzinnig talent voor mode: Sylvia ontwerpt de prachtigste kleding, Myrthe kan het maken. Als Sylvia’s zus Delphine dan ook een nieuwe jurk voor haar debutantenbal nodig heeft, weet Sylvia de oplossing: ze gaan samen haar jurk maken. Dat moeten ze alleen wel in het geheim doen, want eigenlijk mogen ze niet eens met elkaar praten! Mooi is echter de wederzijdse bewondering en de wens om serieus genomen te worden.

Ik was enorm onder de indruk van Myrthe. Ik had wel eerder meisjes van mijn leeftijd ontmoet, bij theepartijtjes en balletles, maar ik had ze niet bewonderd zoals ik Myrthe bewonderde. Ze was briljant, dat straalde van haar af. Ze kon zelf kleren maken. Bovendien wilde ze iets bereiken en was ze dapper genoeg om het te proberen. Ik wilde dat ze me aardig vond en dat ze geloofde dat ik ook iets kon bereiken. Ik wist niet echt wat, maar iets anders dan wat er van meisjes zoals ik verwacht werd. (blz. 63/64)

Het zijn namelijk de ‘roaring twenties’ waarin gelijkheid totaal niet vanzelfsprekend is en vrouwenemancipatie nog in opkomst is. Dat blijkt ook als een vriendin van Delphine de hulp van Sylvia en Myrthe inroept: zij wil op ontdekkingsreis naar de Amazone, maar moet daarom als man verkleed! Andere tijden… en dat komt heel mooi uit dit boek naar voren.

Ik kan niet zijn wie ik hoor te zijn zonder te doen alsof ik iemand anders ben, en het lijkt erop dat dat ook voor jou geldt. Ik denk niet dat wíj fout zitten, maar de rest van de wereld. (blz. 155)

Toch moeten de meisjes wel met de rest van de wereld rekening houden, en Myrthes vriend Stan heeft er geen vertrouwen in. Hij waarschuwt haar dat Myrthe een te gevaarlijk spel speelt en dat haar rijkeluisvriendin Sylvia haar uiteindelijk zal verraden. Heeft hij gelijk en zal Myrthes droom in elkaar klappen? Die spanning aan het eind zorgt ervoor dat je dit boek het liefst in één ruk uit wilt lezen. Gelukkig komt er in de toekomst ook nog een vervolg in deze serie. Want wat een fijn feel good verhaal! Een warm badje, vol mode, vriendelijkheid en creativiteit.

Lestips

Om het boek te promoten, kun je het volgende fragment voorlezen:

Delphine greep mijn (…) ander over jurken. (blz. 47 t/m 50)

Het is een fragment dat wordt verteld door Sylvia, en het is het moment waarop zij Myrthe voor het eerst ziet. Het is goed om voorafgaand aan het fragment uit te leggen dat de zus van Sylvia, Delphine, zich voorbereid op haar ‘debutantenbal’: een bal waarin meisjes zichzelf presenteren aan huwbare mannen (zie ook blz. 22).

Mode in de jaren ‘20

Wat ook erg leuk is, is dat in het bovenstaande fragment wordt verwezen naar Assepoester: de zus van Sylvia, Delphine, vergelijkt haar entree op het bal met die van Assepoester.

Dan is het extra leuk om dit boek over Assepoester te laten zien in de klas, want het bijzondere aan deze uitgave, is dat het ook in de jaren ’20 van de vorige eeuw is geplaatst! De kledingstijl sluit helemaal aan bij dit verhaal.

Ook in het boek Ontwerpen & overwinnen vind je – zoals je hierboven kunt zien – prachtige mode-illustraties van kleding in jaren ’20 stijl terug. Érg leuk.

En mochten kinderen meer willen weten over Coco Chanel, waar Myrthe het over heeft aan het begin van het boek, dan kun je ze nog verwijzen naar dit boek uit de serie Van klein tot groots. Weliswaar is die serie bedoeld voor wat jongere kinderen, maar toch geeft het wel een goed beeld van dit mode-icoon.

Vrouwenemancipatie

Uit dit boek worden de rolpatronen en gedragsregels uit de jaren ’20 van de vorige eeuw heel mooi duidelijk. Het is duidelijk dat er al een en ander begon te veranderen (‘je weet toch wel dat vrouwen tegenwoordig ook mogen studeren, of niet soms? Dat is veranderd.’ blz. 112), maar ook dat veel mensen nog andere normen en waarden hanteerden.

Dit is in dat opzicht een mooi voorleesfragment, waarin Agatha vertelt waarom zij zich als man wil verkleden.

Agatha pakte haar tas (…) nog geen dag. (blz. 111 t/m 113)

Bovenstaand fragment sluit ook heel mooi aan bij het idee van ‘worden wat je wil’: Agatha heeft op het eerste gezicht alles wat haar hartje begeert: rijkdom, aanzien… Maar het maakt haar heel ongelukkig. Mooi is dat zij er dus voor kiest om haar eigen pad te kiezen.

Onderstaand fragment laat ook nog heel mooi het tijdsbeeld zien: Agatha test haar vermomming als man uit en de meisjes praten over ‘wat we konden doen als we allemaal verkleed zouden zijn als jongens’. In deze tijd is dat bijna ondenkbaar, maar 100 jaar geleden was het duidelijk allemaal nog héél anders.