Niet spieken op pagina 39

door Nathalie Clefas

Dit boek gaat over een vreselijke school.
Heel wat scholen zijn verschrikkelijk, maar soms is er één nog net een tikkeltje erger.
Wout en Nia hebben de pech om op zo’n school te zitten. Hun leraar, meester Bulder, vindt alle kinderen flapdrollen en brult de hele dag. Maar dan verliest hij zijn stem en komt er een bijzondere vervangleraar: meester Wits. En vanaf dan gebeuren er gekke dingen op het Ravensteincollege…

Recensie

Ken je van die harde snoepbollen waar je je tanden helemaal op kapot kunt bijten en die je daardoor nooit mag eten van de tandarts? Maar die je uiteraard toch ooit probeerde? En waar helemaal in het puntje van het midden zo een vreselijk zuur stukje zit? Zo zuur dat je tanden ervan gaan klapperen, je het tot in je oren proeft en je niet anders kunt dan je neus helemaal op te krullen? Wel, zo zuur waren de juffen en meesters van HET RAVENSTEINCOLLEGE. (blz. 6)

©2021 Clavis Uitgeverij, illustratie van Federico Van Lunter uit Niet spieken op pagina 39

Nathalie Clefas weet wel hoe ze kinderen dit boek in kan trekken. Als het al niet met de nieuwsgierig makende titel is gelukt, dan toch wel met deze smeuïge introductie. Het is duidelijk dat ze zich heeft laten inspireren door de schrijfstijl van Roald Dahl of David Walliams, met veel groteske overdrijvingen en leraren die kinderen uitschelden voor flapdrol of uitgespuwde haarbal. Ook spreekt ze de lezer regelmatig aan en praat ze over volwassenen alsof zij daar niet bij hoort.

HET RAVENSTEINCOLLEGE was een school met veel te strenge regels en veel te strenge leerkrachten en een kriebelend uniform. En dat, geloof me maar, is al meer dan erg genoeg. De leerlingen hadden er totaal niets te zeggen. Niemand luisterde naar hen. Van de kinderen werd verwacht dat ze nooit of nooit iets zouden doen dat niet mag. Maar jij en ik weten dat geen enkel kind zo is. Vreemd genoeg hopen volwassenen erg vaak iets dat onmogelijk is. Dat heb je vast en zeker al wel eens gemerkt. (blz. 10)

Het is ook duidelijk dat Clefas een Vlaamse is, want het boek staat vol met woorden en uitdrukkingen die in Nederland niet gebruikt worden. Er zijn zelfs zoveel voorbeelden te noemen, dat het ineens opvalt hoe verschillend Vlaams en Nederlands kunnen zijn! Eigenlijk is dat juist heel erg leuk, en begrijpen doe je het toch.

Achterop het boek staat dat dit boek ‘voor veel te nieuwsgierige kinderen’ is en daarmee is niets teveel gezegd! Zij zullen dolgraag steeds verder willen lezen, want er gebeuren niet alleen ongelofelijk grappige dingen in dit verhaal, het is duidelijk dat er gedurende het verhaal grote verrassingen staan te gebeuren. Het is van begin af aan duidelijk dat invalmeester Wits niet zomaar op deze school terecht is gekomen…

Ook qua inhoud doet het verhaal af en toe erg aan de boeken van Roald Dahl denken, zoals met gekke limonade die doet denken aan de flitspoppers van De GVR, of met vervelende kinderen en volwassenen die op wonderlijke wijze verdwijnen. Bijzonder origineel is dit debuut dan ook niet, al is het wel een erg vermakelijk boek vol karikaturale personages en kinderen die de boel uiteindelijk weten te redden. Het is zeker dat dit boek erg in de smaak zal vallen bij heel veel kinderen! De vele zwierige illustraties van Federico Van Lunter en het niet te dikke formaat (126 p.) zullen bovendien ook nog bijdragen aan het leesplezier. Een aanrader voor elke schoolbibliotheek dus.

Lestips

Zeker een boek om te promoten in de klas! Als je een stuk uit het tweede hoofdstuk voorleest, krijgt je klas wel een goed beeld 🙂

‘De vreselijke meester Bulder (…) leek ze te grommen. (blz. 7 t/m 11)

Clavis Uitgeverij, 2021