Robotjacht

door Damien Love

Pas op als je ’s nachts klik hoort…

Als de twaalfjarige Alex een oude tinnen robot van zijn opa krijgt, gebeuren er al snel vreemde dingen. Welke verborgen krachten heeft dit stuk speelgoed en waarom willen een paar mysterieuze figuren het koste wat kost in handen krijgen?

Alex’ opa weet er meer van, maar er is geen tijd om het uit te leggen: ze moeten weg! Samen vluchten ze door een winters Europa, om uit handen te blijven van hun achtervolgers. En om elke hoek dreigt gevaar…

Vertaald door Maria Postema.

Recensie

De onheilspellende waarschuwing op de cover is nog niets vergeleken bij het griezelige begin van dit boek! De proloog beschrijft op zeer sfeervolle wijze een winters Praag. Het doet in eerste instantie een beetje ouderwets en sprookjesachtig aan, maar dan wordt het ineens best wel gruwelijk!

En al snel wordt het verhaal nóg mysterieuzer en griezeliger, want in het eerste hoofdstuk lees je over een geheimzinnige robot die Alex van zijn opa uit Praag heeft ontvangen, waar zeer vreemde dingen door gebeuren. De robot lijkt een eigen leven te leiden en met behulp van de robot oefent Alex ineens een onverklaarbare invloed uit op zijn pestkop (‘Wat was dat? Een Jedi-mindtrick?’)…

Dan duikt ineens Alex’ opa op en die is echt fantástisch: ‘een lange, elegante gedaante in een duifgrijze mantel’, maar ondertussen zó cool dat James Bond erbij verbleekt. Zijn nuchtere commentaren op alles wat er gebeurt, terwijl hij de meest stoere acties uitvoert, zijn gewoonweg hilarisch! Daarnaast geeft hij continu adviezen over slechte gewoontes, terwijl hij zelf het verkeerde voorbeeld geeft.

Toen de trein naar Parijs vertrok, ontkurkte Alex’ opa een kleine fles champagne. ‘Het is heel onverstandig om ’s ochtends alcohol te drinken,’ zei hij terwijl hij zichzelf een plastic glas inschonk en Alex’ sinaasappelsap over het tafeltje naar hem toe duwde. ‘Het is sowieso heel onverstandig om overdag te drinken. Dat moet je nooit doen. Echt niet, hoor. Maar vooral ’s ochtends niet. Maar goed, we gaan niet elke dag met de trein naar Parijs. En er is een filosofische stroming die zegt dat champagne niet telt.’ (blz. 45/46)

Alex en zijn opa zitten echter niet zomaar in de trein naar Parijs… ze zijn halsoverkop op de vlucht geslagen, doordat enge robots Alex plotseling aanvielen in zijn slaapkamer. Tel daarbij op dat Alex een meisje uit de proloog ineens op het station ziet staan en je kunt gewoon niet meer stoppen met lezen. Dit boek is echt superspannend! Vanaf het moment dat Alex en zijn opa naar Parijs zijn, rol je van de ene actiescène in de andere, met spectaculaire gevechten met bijzonder creepy figuren en robots met menselijke trekjes. De bloedstollende gevechten doen je af en toe gewoon naar adem snakken!

Het boek is bovendien heel filmisch beschreven; het kost weinig moeite om de gebeurtenissen voor je te zien en dat maakt dit boek extra eng! Sommige fragmenten zijn behoorlijk luguber en sommige scènes zouden zo uit een horrorfilm kunnen komen. Brrr…

Hij zag haar silhouet roerloos in de opening van het steegje staan. De drukke lichte straat achter haar leek wel een andere wereld. Langzaam liep ze zijn kant op, en toen bleef ze staan. ‘Bang haasje?’ riep ze. ‘Luister maar.’ Opnieuw begon ze een klingelend, sussend ritme te tikken. Alex voelde het geluid over hem heen sluipen, maar hij drukte zijn duimnagels in zijn vingers en probeerde uit alle macht zijn hoofd helder te houden. ‘Nee?’ zei het meisje na een tijdje, en ze stopte haar bekkens weg. ‘Ook goed. Verstoppertje. Zo saai.’ Ze rommelde in haar jas en zette kordaat iets op de grond wat Alex niet kon zien. Even later lag er ook iets op haar handpalm wat hij maar al te goed kende. ‘Ik tel tot tien,’ zei ze. ‘Wie niet weg is, is gezien.’ (blz 130)

Toch gaat het verhaal na verloop van tijd een totaal andere kant op dan je misschien zou verwachten. Dit is geen verhaal over robotica, maar over zwarte magie, oude spreuken, geloof, een golem (ook bekend uit De Veger!) en andere onverklaarbare zaken. Het verhaal neemt je weer mee terug mee naar Praag, waar de besneeuwde omgeving en de vele nachtelijke scènes zorgen voor een duistere, sprookjesachtige setting. Het lijkt wel of Alex in een nachtmerrie terecht is gekomen! Ook wordt steeds duidelijker dat er met hem óók iets bijzonders aan de hand is…

Het verhaal wordt naar het einde toe wel heel erg ingewikkeld en soms zelfs wat lastig te volgen. Het eindigt met veel actie en strijd, maar ook met een hoop onduidelijkheid. Het boek laat de lezer achter met vele onbeantwoorde vragen… En zoals elk goed griezelverhaal eindigt het boek ook nog eens met een onheilspellend open einde… Pfoe. Laten we hopen dat het Engelstalige vervolg snel wordt vertaald!

Lestips

Voor basisschoolkinderen zijn er weinig griezelige boeken te vinden met zóveel actie, strijd en spanning! Als je het gaat promoten in de klas, zou ik hoofdstuk 3 voorlezen. Creepy!!!

Hij merkte dat (…) op Alex’ bureau. (blz. 35 t/m 41)

Als je het fragment te lang vindt, kun je ook eerder stoppen (bijv. op blz. 39 bij … nacht in vliegen.), maar als je doorleest tot aan het einde van het hoofdstuk geef je meteen richting aan het vervolg van het verhaal: de vlucht naar Parijs.

Nadeel van dit boek is wel dat het einde echt wel een heel ander gevoel oproept dan het begin van het boek. Het is goed om van tevoren te benoemen dat dit geen boek is over kunstmatige intelligentie of robotica; er zijn juist een soort duistere, magische krachten in het spel – en dat zal een ander type kind aanspreken!

Uitgeverij Condor, 2019