Vlugge vingers

door Simone Arts

Milo’s vader is vaak kwaad. Dan schreeuwt hij. Of erger. Als Milo iets stuk maakt, wordt zijn vader zo boos dat Milo het zelf moet betalen. Maar hij is pas twaalf. Hoe gaat hij ooit aan dat geld komen? Milo probeert van alles, en komt steeds dieper in de problemen. Niemand kan hem helpen. Of toch …?

Zesde deel uit de serie Het talent van…, geschreven in makkelijke taal (onder 1F/AVI midden 7). Alle delen zijn los van elkaar te lezen; de overeenkomst is dat alle hoofdpersonen een bijzonder talent hebben.

Recensie

Een mooie dubbelzinnige titel voor een boek dat op het eerste oog heel eenvoudig is, maar toch behoorlijk veel indruk maakt. Milo heeft talent voor pianospelen, maar geld voor een piano is er zeker niet. Er is thuis helemaal nergens geld voor. Zijn moeder probeert er het beste van te maken, maar zijn vader ontploft keer op keer als er geen vlees bij het avondeten is. Dat hij het geld zelf opmaakt in het café is nog niet eens het grootste probleem.

In zeer eenvoudige taal – daar is deze serie speciaal voor bedoeld – maakt Simone Arts pijnlijk duidelijk dat de thuissituatie van Milo niet bepaald fijn of veilig is. Milo’s vader dwingt hem om elke dag thuis te komen met 20 euro, maar het lukt Milo niet om op een eerlijke manier aan dat geld te komen…

Met zijn hand glijdt Milo over zijn wang.
Hij wil geen klap van zijn vader.
Hij staat op. Hij kan het beste maar teruggaan naar het station. Op zoek naar een zakenman. Hij moet nog vijftien euro zien te verdienen. Te stelen. Hoe erg hij dat ook vindt.
(blz. 44)

Het is ongelooflijk knap hoe de schrijfster met zulke simpele zinnen een verhaal heeft weten te schrijven dat zó raakt. Je voelt de onmacht van zijn moeder, je snapt waarom hij zijn beste vriend ontloopt… En dat vervolgens een piano op het station dan een opening kan bieden, is gewoon heel erg mooi. Niet omdat Milo ineens een soort jonge Mozart blijkt te zijn, maar omdat daar iemand is die iets in hem ziet. Het maakt dit verhaal heel geloofwaardig, ontroerend en hoopvol voor jongeren die het zelf ook niet makkelijk hebben. Dit boek laat zien dat je met weinig woorden toch een groot verhaal kunt vertellen.

Lestips

Dit boek is speciaal geschreven voor kinderen en jongeren die lezen niet zo makkelijk vinden. Het heeft dan ook het keurmerk Makkelijk Lezen en dat houdt in dat het dunne boek (87 blz.) een ruime bladspiegel heeft, met grote letters en korte zinnen.

Door het onderwerp zal het echter ook best kinderen aan kunnen spreken die wél goed kunnen lezen. Je kunt het boek promoten door een indrukwekkend fragment voor te lezen:

Vader pakt de kin (…) in het slot. (blz. 12 t/m 15)

Armoede

Dit boek kaart een aantal grote problemen in de thuissituatie aan: verborgen armoede, alcoholisme, mishandeling… Sommige kinderen belanden door dit soort problemen in de criminaliteit.

Gelukkig krijgt het gezin van Milo hulp – dat is waarschijnlijk ook de enige juiste oplossing. Kinderen van twaalf zouden geen geld hoeven te verdienen. De praktijk is echter dat kinderen van die leeftijd ook graag een zakcentje willen hebben. Je zou met de klas eens kunnen brainstormen: wat zijn goede manieren om aan geld te komen op die leeftijd?

Lees ook:

Eenvoudig communiceren, 2021