Vlo en Stiekel

door Linde Faas, Pieter Koolwijk

Floris – ofwel Vlo – is niet zo dapper, best wel klein en elke dag wordt hij gepest door Arjan. Floris heeft geen enkele reden om vrolijk te zijn, vindt hijzelf. Tot er op een dag een piepklein meisje met felrood haar de klas komt binnenlopen. Stiekel.

Zij trekt zich van niemand iets aan. Ze zit op een prinsessenstoel in de klas, danst zomaar over het schoolplein en vertelt de meest wonderlijke verhalen. En het belangrijkste: ze lijkt immuun voor Arjans pesterijen. Als Floris en Stiekel vervolgens samen ontdekken dat Arjan een groot geheim heeft, is dat het begin van een geheimzinnig avontuur.

Recensie

Dit prachtig geïllustreerde boek over Vlo en Stiekel is al wat ouder – uit 2012 – maar gelukkig wordt het nog steeds verkocht! Dit debuut van Pieter Koolwijk is namelijk zo sprankelend, fantasievol en grappig dat je er vanzelf heel erg vrolijk van wordt.

Bovendien, een betere combinatie dan met illustrator Linde Faas is er niet. Haar Stiekel in felle kleuren spat werkelijk van de bladzijden af en maakt dit een boek om van te watertanden. Wat een geweldig rolmodel is Stiekel. Ze is zo ongelooflijk zichzelf dat ze overal mee wegkomt. Ze is eerlijk, zegt waar het op staat en tegelijkertijd is ze een geweldige vriendin voor Floris. Een soort moderne Pippi Langkous.

©2012 Lemniscaat, illustratie van Linde Faas uit Vlo en Stiekel

Tegelijkertijd vertelt Stiekel de wonderlijkste verhalen. Floris weet vaak niet of hij haar serieus moet nemen. Het grappige is, dat je als lezer ook aan het twijfelen wordt gebracht. Zo is Stiekels vader zo klein dat mensen hem vaak aanzien voor een tuinkabouter. ‘Maar mensen kijken met hun gedachten.’ Verder gaat een groot gedeelte van het verhaal over voodoo – ook iets waar je in moet geloven. Maar net als in het boek De heksen van Roald Dahl, ga je er als lezer heel gemakkelijk in mee!

Wat dit boek echter vooral heel goed maakt, is de serieuze laag die erin zit over pesten. Zowel Stiekel als Floris zijn mikpunt van pesterijen, maar Stiekel gaat daar zo anders mee om dan Floris, dat de kinderen haar al snel met rust laten en juist bewondering voor haar krijgen. Stiekel probeert Floris te laten inzien dat hij zelf invloed heeft op het pestgedrag van anderen.

‘Het is echt niet zo moeilijk om van Arjan af te komen. Trek je niks van hem aan. Laat hem lekker.’
‘Jij hebt makkelijk praten,’ zei Floris. ‘Jij bent een meisje. Jou slaat hij niet. Zijn vuisten doen veel te pijn om je er niks van aan te trekken.’
‘Misschien heb je gelijk.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Maar als kinderen je uitlachen, krimp jij helemaal in elkaar. Trek het je niet aan. Doe gewoon net alsof ze lachen omdat je een goede grap hebt gemaakt.’
Floris zei niets. Hij zou willen dat hij iets meer op Stiekel leek. (blz. 59)

Toch is dit boek in niets te vergelijken met andere schoolverhalen over pesten. Stiekel en Floris moeten voorkomen dat Arjan een voodoo-poppetje van Floris maakt. Dat levert een spannend en tegelijkertijd erg grappig verhaal op, waarin Floris door Stiekels optimisme en kracht helemaal opbloeit. Waren we allemaal maar iets meer zoals Stiekel. Wat een geweldig boek!

Lestips

Dit boek is perfect om eens op een heel originele en positieve manier te denken over (omgaan met) pesten. Stiekel is zo verfrissend, dat zij je op een heel andere manier laat kijken naar gedrag. Dit boek is dan ook een absolute voorleestopper en hoewel het geclassificeerd is als A-boek, is het ook voor kinderen in de bovenbouw nog een erg grappig verhaal.

Het boek begint vrij serieus, met een scène waarin Floris wordt opgewacht door Arjan. Het is direct duidelijk dat dit boek over pesten gaat. Maar zodra je hoofdstuk 2 voorleest, wordt duidelijk dat dit vooral ook een heel grappig verhaal is. Wil je het boek promoten, dan zou ik dus beide hoofdstukken voorlezen.

Floris rende over (…) niet veel goeds. (blz. 5 t/m 17 – met veel illustraties).

Als je het boek voorleest, lenen diverse fragmenten zich voor een gesprek over gedrag en pesten. Anderzijds is de kracht van dit boek juist dat er zoveel duidelijk wordt, zonder dat er expliciet over gesproken wordt. De magie van het verhaal zou juist teveel doorbroken worden als je er tussendoor over gaat praten. Een gesprek over pesten en jezelf durven zijn, zou ik dus uitstellen tot ná het lezen van het gehele boek!

Uitgeverij Lemniscaat, 2012