Ik vond het wel een beetje jammer om afscheid te nemen van Elena en Atlas toen ik het boek De spin en de sleutel uit had…
Anna Woltz flikt het gewoon weer: wat een heerlijk leesboek; zo’n verhaal dat binnenkomt in je hoofd en waarvan je eigenlijk wilt dat het niet meer stopt. Zo’n fijne broeierige, zomerse setting, lekker raadselachtig en vol interessante wendingen.
Anna Woltz’ vertelwijze is enerzijds heel herkenbaar en tegelijkertijd heel verrassend. Ze weet in feite precies de juiste gedachten te verwoorden, maar het zou niet in je hoofd komen om dat zó op te schrijven – dat maakt haar boeken zo prikkelend om te lezen, afgezien van de zeer uitgesproken, bijzondere personages!
Want Elena en Atlas – die afwisselend aan het woord komen – zijn niet bepaald doorsnee. Elena is zo’n stads influencer-tiepje met een MENING en Atlas sluit zich juist graag volledig af van mensen. Bovendien is hij ook een prepper: hij bereidt zich voor op het ergste.
Elena komt tijdelijk logeren bij Atlas (en haar tante) en vanaf de eerste bladzijde word je overspoeld door raadsels: Elena knipt haar haren af en gooit haar telefoon weg; Atlas heeft last van ‘De Pijn’ en haar tante loopt met een stok. Wat is er allemaal aan de hand?? Dat leest dus zo geweldig: je raakt enerzijds net zo overdonderd als Elena en tegelijkertijd word je ook steeds nieuwsgieriger naar háár achtergrond. De dynamiek tussen Elena en Atlas maakt het verhaal nog eens extra interessant…
Dat dit verhaal voor een groot deel om social media draait, wordt snel duidelijk. Anna Woltz geeft met dit verhaal ook een duidelijk statement af: niet te snel oordelen en zelf blijven nadenken. En wat die spin en die sleutel ermee te maken hebben… daar kom je vanzelf achter. Dat past mooi in dit verhaal vol geheimen.
