Flin of de verloren liefde van een eenhoorn - Leesbevordering in de klas

Flin of de verloren liefde van een eenhoorn Flin groeit op in het bos waar hij wordt grootgebracht door twee arenden. Van de dubbelhoofdige dwerg Mono leert hij hoe hij in het woud kan overleven. Op een dag vertelt Mono hem over de mensen en Flin wordt nieuwsgierig: er bestaan dus nog meer wezens zoals hij!

Flin gaat op zoek. Aan de rand van een dorp ziet hij voor het eerst een soortgenoot: een meisje, dat vriendschap heeft gesloten met een eenhoorn. Als het meisje op een nacht wordt ontvoerd door een draak, gaan Flin en de eenhoorn samen proberen om haar terug te vinden…

Recensie

Een eenhoorn met een identiteitscrisis, een dwerg met twee hoofden die Mono heet (geniaal) en een jongetje dat is opgevoed door twee arenden. Klinkt als een gek boek? Ja, best wel een gek boek. Al vindt Mono vooral de mensen gek.

‘Gek,’ verklaarde Mono, ‘is alsof je een mug in je hoofd hebt. Of een barst in je brein. Je weet nooit zeker wat een mens zal doen. Van een hert kun je op aan. Of van een beer. Of van een wolf. Maar van een mens nooit. De één kan je groeten en de ander slaat ineens de muts van je kop. Begrijp je? Dat is gek.’ (blz. 48)

Toch is Flin heel benieuwd naar de mensen: hij is er namelijk zelf een volgens Mono. Hoewel hij is opgevoed door arenden, met dieren kan praten en zich gedraagt als een dier, is hij een mens. En dat maakt hem heel nieuwsgierig naar zijn soortgenoten. Hij gaat op zoek naar een mensendorp en ziet daar een meisje: Solange. Hij is op slag verliefd, maar moet haar ‘delen’ met de eenhoorn Juniper, die haar ook al zo betoverend vindt. Flin heeft echter niet eens de kans om kennis met haar te maken, wat ze wordt ontvoerd door een draak! Als Juniper en Flin echter allebei dromen dat ze nog leeft, besluiten ze naar haar op zoek te gaan om haar te bevrijden van het monster.

Vanaf dat moment wordt het verhaal eigenlijk steeds grappiger. Terwijl Mono’s hoofden continu met elkaar in discussie zijn, kibbelen Flin en de eenhoorn regelmatig over wie er nu beter bij Solange past en wie zij het liefste zou vinden. De toon is luchtig, de scheldwoorden van Mono zijn hilarisch (pizzabodem! dunschiller!) en de omgeving is magisch, met sprekende bomen, elfjes en een vliegende vis ‘die een verhaal hield over de voordelen van regen’. Hoewel het verhaal misschien voor jonge kinderen geschreven lijkt te zijn, zullen oudere kinderen (en volwassenen) de humor waarschijnlijk beter oppikken en nog meer genieten van het verhaal.

Het is ontzettend verfrissend hoe de auteur je in dit verhaal continu weet te verrassen. Ondanks dat er allerlei herkenbare sprookjeselementen in het verhaal zitten verweven, loopt het in dit verhaal steeds nét even anders dan je verwacht. Tegelijkertijd is er continu een vergelijking te maken met het echte leven: vooral de gevoelens van jaloezie en verliefdheid zijn zeer menselijk. Grappig is ook hoe de mannen in dit verhaal steeds het onderspit delven. Girlpower!!

‘Ja hoor,’ zei ze gemelijk. ‘Ik heb dagenlang opgesloten gezeten en allerlei vieze rommel gegeten! Ik was half uitgedroogd en verkleumd, en ik heb met grote stukken steen gesjouwd! Ik heb mezelf moeten redden!’
‘We zijn meteen op weg gegaan nadat die draak je had gepakt,’ zei Flin.
‘Maar jullie waren dus te laat! Veel te laat! Het geeft niet, hoor. Ik had het al verwacht. Ook in het dorp zijn het de vrouwen die altijd al het echte werk verrichten.’ (blz. 129)

Er wordt sinds het verschijnen van dit boek veel gespeculeerd over wie de werkelijke auteur van dit boek is. Zowel de schrijver als de illustrator hebben gewerkt onder een pseudoniem en het zou niemand verbazen als het hier gaat om één en dezelfde persoon: Daan Remmerts de Vries. Inderdaad doen de illustraties erg aan zijn werk denken en het verhaal zit vol met filosofische overpeinzingen over de mens en het leven, net als in het boek Het leven achter de dingen. Dat boek is echter behoorlijk melancholisch; in dit verhaal overheersen mooie uitspraken, fantasie, talige spitsvondigheid en humor!

Een van Mono’s hoofden begon proestend te lachen.
‘Hou op!’ zei het andere, dat z’n best deed om niet mee te doen.
‘Wat is er met jou?’ vroeg Flin achterdochtig.
‘Niks, niks, ‘ mompelde Mono. ‘Een binnenbrandje. Wat hersenpret.’ (blz. 148)

Dit sprookjesachtige verhaal is in ieder geval ontzettend origineel, heel verrassend en zeer vermakelijk. En ongemerkt laat het je ook nog nadenken over hoe en wie je wilt zijn in het leven.

Lestips

Dit boek begint echt wel een beetje merkwaardig: met een jongetje dat door arenden wordt ontvoerd, vervolgens door hen wordt grootgebracht, vijf jaar in hun nest verblijft en zich daarna dus ook als een arend gedraagt. Gek toch? Hoewel… begint Jungle Book niet op een vergelijkbare manier? Met een jongetje dat door wolven wordt grootgebracht en zich vervolgens ook zo gedraagt? Aha! Om je leerlingen te laten openstaan voor dit verhaal, is het helemaal geen gek idee om hen op deze overeenkomst te wijzen!

Je kunt om het boek te promoten de achterflap voorlezen en daarna een fragment waarin Flin en de eenhoorn Juniper aan hun tocht beginnen om de draak te vinden. Hun eerste doel: de tweehoofdige dwerg Mono, want hij weet waar de draken wonen. Het fragment zit vol bijdehante opmerkingen en grappig gekibbel en is daarmee kenmerkend voor de rest van het verhaal. Als je leerlingen dit leuk vinden, zullen ze de rest van het boek ook graag lezen!

Over de heuvels (…) arenden stegen op. (blz. 88 t/m 95)

Liefde en jaloezie

Flin en Juniper maken regelmatig ruzie over wie er nu meer houdt van Solange en van wie zíj het meeste houdt. (Kennen de kinderen het liedje ‘Hij is van mij‘? Nou, dat dus).

Zo bekvechten ze op blz. 83/84 met elkaar voor wie het nu eigenlijk het ergste is dat ze weg is – ontvoerd door een draak. Als je dit stukje voorleest aan de klas, zou je natuurlijk kunnen vragen voor wie het het ergste moet zijn dat Solange weg is…. om vervolgens te zeggen: maar is dit wel de juiste vraag? Wat doet het er eigenlijk toe? Is het überhaupt belangrijk wie er het meeste van haar hield? Daar kun je een mooi filosofisch gesprek over voeren. Kun je liefde of verdriet meten?

Ook op blz. 138 t/m 140 wordt er flink ruziegemaakt over de liefde voor Solange. Het is mooi hoe gevoelens van jaloezie en onzekerheid in het verhaal zijn verwerkt en daarmee jonge lezers laten zien hoe verwarrend verliefdheid kan zijn – en hoe normaal dat is!

Tegelijkertijd speelt ook ander soort liefde een grote rol in dit verhaal: de liefde die ouders met hun kinderen verbindt en de liefde tussen vrienden. Tenslotte zijn ook Solanges overpeinzingen over de liefde interessant om te lezen (blz. 181). Kortom: het boek zit vol met levenslessen over de liefde!

Em. Querido’s Uitgeverij, 2019