George is een jongen. Om te zien tenminste. Want George weet zelf dat ze een meisje is. Ze houdt dit voor iedereen geheim. Totdat ze met de klas een toneelstuk van haar lievelingsboek gaan opvoeren. George wil supergraag de hoofdrol van Charlotte spelen. Maar ze mag van de juf niet eens auditie doen… omdat ze een jongen is. Samen met haar beste vriendin Kelly bedenkt ze echter een plan. Zodat ze niet alleen Charlotte kan zijn, maar vooral zichzelf – voor eens en altijd.
Recensie
Dit bijzondere boek voor jonge kinderen over transgender zijn vertelt het ontroerende verhaal van George, die liever Melissa zou willen zijn. De verwarring die George voelt, komt direct op de lezer over in de eerste twee zinnen. George’ háár moeder?! ‘Ze’? Het is in het begin echt een beetje raar om op deze manier over George te lezen. Confronterend… Als het al lastig is om aan een ander persoonlijk voornaamwoord te wennen, dan kun je je wel voorstellen hoe moeilijk het moet zijn om écht van geslacht te wisselen.
Hoewel.. George wil niets liever. En ook haar beste vriendin Kelly en grote broer Scott accepteren haar mededeling dat ze denkt dat ze een meisje is vrijwel direct:
Scott wierp ook af en toe een blik op haar, maar terwijl haar moeder alleen maar bezorgd en een beetje in de war leek, keek Scott naar George alsof plotseling alles op zijn plaats was gevallen. (blz. 161/162)
Voor George is het dus juist moeilijk om zich anders voor te doen dan ze is. Op het moment dat ze besluit ervoor uit te komen dat ze een meisje is, voelt dat als een opluchting. Het verhaal gaat over de weg hiernaartoe: hoe zet je de stap om je – voor andere mensen moeilijk te begrijpen – gevoelens en gedachten uit te spreken? De auteur weet de onderhuidse spanning mooi te verwoorden en de ontlading van George’ coming-out zorgt daardoor ook bij de lezer voor een brok in de keel.
De auteur is maar liefst 12 jaar bezig geweest met dit boek en dat heeft een prachtig resultaat opgeleverd: een gevoelig, mooi afgewogen verhaal over durven zijn wie je bent.
Lestips
Dit is een prachtig boek om genderdiversiteit bespreekbaar te maken in de klas. De meeste kinderen zullen wel al weten wat homoseksualiteit is, maar transgenders zijn wellicht nog onbekend. Dit verhaal maakt duidelijk dat dit twee heel verschillende dingen zijn.
De auteur Alex Gino heeft bij het boek ook een lesbrief geschreven voor basisscholen. De eerste opdracht is al te doen zonder het boek te hebben gelezen en gaat over vooroordelen over jongens en meisjes. Het kan gebruikt worden als inleiding om over transgenders te praten. Voor de overige suggesties is het nodig om het hele boek te lezen.
Je kunt er ook voor kiezen om (eerst) een fragment voor te lezen en aan de hand daarvan het onderwerp (voor) te bespreken.
Buiten kwam de (…) veel raarder was. (blz. 67 t/m 73)
Hierin spreekt George voor zichzelf uit dat ze een meisje is. Het geeft een mooie aanleiding voor een klassengesprek.
Genderdiversiteit is inmiddels allang geen nieuw onderwerp meer. In 2011 zond het Jeugdjournaal er al een item over uit. Er kwam een 11-jarig meisje aan het woord, dat geboren was als jongen. Drie jaar later deed datzelfde meisje – Dionne – mee aan The Voice Kids. Ook dit jaar werd er aandacht besteed aan een meisje in een jongenslichaam. Het filmpje kun je hier bekijken.
Ook van SchoolTV zijn er diverse filmpjes over genderkinderen, zoals deze talkshow over genderkinderen, waarbij ook in wordt gegaan op religie in relatie tot dit onderwerp. Het is heel mooi voorbeeld van een respectvolle discussie.
Het bekijken van de filmpjes kan helpen bij de overtuiging dat hier echt sprake is van meisjes in een jongenslichaam. (Onder het motto: zien is geloven!) Het boek zorgt echter voor meer begrip over de gevoelswereld van een transgender en dat is zo belangrijk! Ik sluit mij volledig aan bij de slogan die uitgeverij Kluitman bij het boek uitdraagt:
Uitgeverij Kluitman, 2016
Onderwerpen: 2016, Anders zijn, Geluk, Genderdiversiteit, Gevoelens, Jezelf presenteren, Jezelf zijn, Lichaam, School, Tip van Julia, Transgenders, Vooroordelen